قانون ۵ ثانیهای برای پایان دعوای بین زوجین
بر اساس پژوهشی جدید، برای پایان دادن به دعوا زناشویی بعدیتان تنها به یک استراحت پنج ثانیهای نیاز دارید! این پژوهش توسط محققان دانشگاه سنت اندروزاسکاتلند انجام شد و ۸۱ زوج را مورد بررسی قرار داد. آنا مک کاری، نویسنده اصلی این پژوهش، توضیح داد: «هدف ما کاهش دادن احساسات منفی و در نتیجه پرخاشگری با استراحتهای کوتاه در حین دعواهای زناشویی بود.»
پژوهشی جدید نشان میدهد استراحتهای ۵ ثانیهای میتواند به کاهش تنش بین زوجها کمک کند.
بر اساس پژوهشی جدید، برای پایان دادن به دعوا زناشویی بعدیتان تنها به یک استراحت پنج ثانیهای نیاز دارید!
این پژوهش توسط محققان دانشگاه سنت اندروزاسکاتلند انجام شد و ۸۱ زوج را مورد بررسی قرار داد. آنا مک کاری، نویسنده اصلی این پژوهش، توضیح داد: «هدف ما کاهش دادن احساسات منفی و در نتیجه پرخاشگری با استراحتهای کوتاه در حین دعواهای زناشویی بود.» مک کاری و تیمش از یافتههای خود بسیار شگفتزده شدند، زیرا نتایج بدست آمده از این پؤوهش نشان داد استراحتهای ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیهای تأثیر یکسانی بر کاهش احساسات منفی و رفتارهای پرخاشگرانه بین زوجها دارد.
مک کاری به سی ان ان گفت: «ما فکر میکردیم پنج ثانیه مدت بیش از حد کوتاهی باشد، اما اینطور نبود. ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه تأثیر یکسانی داشتند.» این پژوهش با ایجاد احساس عصبانیت از طریق یک بازی رقابتی انجام شد، که در آن زوجها میتوانستند صداهای ناخوشایندی را با بلندی دلخواه برای شریک زندگی خود پخش کنند. فردی که این صدا را میشنید مجبور بود ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه پیش از تصمیم گیری برای ارسال صدایی با بلندی دلخواه برای شریک زندگیاش صبر کند. با کمک یک دوربین ۳۶۰ درجه تمام واکشنات شرکت کنندگان در طول این آزمایش ضبط شد.
پژوهشگران از هوش مصنوعی برای کدگذاری حرکات ماهیچههای صورت و سیستمی برای استنتاج احساسات از این حرکات استفاده شد. پژوهشگران دریافتند زوجها تمایل دارند سطح پرخاشگری یکسانی داشته باشند، اما یک استراحت اجباری یا داوطلبانه کوتاه مدت میتواند باعث کاهش تنش و خنثی کردن احساسات منفی شود.
مککاری توضیح داد یافتههایشان درباره دعواهای عادی و روزمره میان زوجهاست و ارتباطی با کنترل احساسات هنگام خشونت خانگی ندارد. این پژوهشگر گفت: «ما نشان دادیم زوجهایی که درگیریهای روزمره مانند تربیت بچهها یا کارهای خانه را تجربه میکنند، بهتر است قبل از پاسخ دادن ۵ ثانیه به خود وقت استراحت بدهند. ۵ ثانیه زمان کمی است، اما میتواند تأثیر زیادی در حل کردن مشکلات و جلوگیری از بزرگ شدن دعوا داشته باشد. این روش نیاز به تلاش خاصی ندارد و حتی در بدترین شرایط شما به خودتان ۵ ثانیه وقت برای نفس کشیدن دادهاید.»
سایر متخصصان حوضه روانشناسی نیز این پژوهش را تأیید کردهاند و گفتند که این یافتهها منعکس کننده شیوههایی است که آنها سالهاست به مراجعه کنندهها توصیه میکنند. ماریکو ویسرمن، استادیار روانشناسی در دانشگاه ساسکس میگوید: «در اوج عصبانیت و درگیری، کمی مکث به افراد اجازه میدهد تا رفتارهای پرخاشگرانه کمتری داشته باشند. برداشتن یک قدم به عقب ممکن است به ما کمک کند تصویر بزرگتری از شرایط را ببینیم و به ما یادآوری کند که ما عاشق شریک زندگی خود هستیم.»
جنت رایبشتاین، روانشناس بالینی که کتاب «روابط خوب» را تالیف کرده است، گفت تأثیر راهکرد پنج ثانیهای در دعوای زناشویی به دلیل اشتیاق زوجین برای هماهنگ کردن شدت احساساتشان، بیشتر است. رایبشتاین توضیح داد: «زوجها نسبت به یکدیگر بسیار واکنشپذیر هستند، زیرا رابطه پر اهمیتی دارند. راههای بیشماری برای عصبانی و ناراحت کردن شریک احساسایتان وجود دارد. به دلیل وابستگی زیاد شما انتظار دارید شریک زندگیتان دقیقاً همان فردی باشد که شما انتظار دارید و آنطور که شما نیاز دارید به احساساتتان پاسخ بدهد.»
اگرچه ممکن است پنج ثانیه بیش از حد کوتاه به نظر برسد، اما کارشناسان موافقند این زمان برای فکر کردن به پیش گرفتن رویکردی متفاوت به اتمام رساندن بحث و دعوا کافی است. ویسرمن میگوید: «این موضوع نشان میدهد مغز ما چقدر سریع کار میکند و ما فقط باید به خودمان فرصت کوچکی بدهیم تا مغزمان کار خود را انجام دهد.»
آدری تانگ، روانشناس مجرب، درباره استفاده از این روش توضیح داد اکثر شرکت کنندگان در پژوهش زوجهایی بودند که تازه ازدواج کرده بودن. او گفت: «استفاده از این روش برای زوجی که هشت سال پیش ازدواج کردهاند بسیار متفاوت خواهد بود. پس از گذشت چند سال از ازدواج پویایی رابطه زوجین تغییر خواهد کرد، روشهای بحث و گفتگو تغییر خواهد کرد، تکنیکها و استراتژیهایی که برای حل مشکلاتشان استفاده میکنند نیز تغییر خواهند کرد، آنها احتمالاً میدانند که چگونه باعث شدت گرفتن عصبانیت همسرشان شوند.» شرکت کنندگان این مطالعه همچنین ۸۳ درصد سفید پوست بودند، در نتیجه تفاوتهای فرهنگی در واکنشهای زوجین تا حد زیادی در این پژوهش بررسی نشده است.
ارسال نظر