دعا‌های کوتاه برای اجابت حاجت+ متن دعا

به گزارش پارسینه به نقل از رویداد۲۴ دعا به عنوان یکی از مهم‌ترین اعمال دینی اسلام، یک نیایش مقدس به حساب می‌آید که از طریق آن می‌توان به روحانیت بیشتر دست پیدا کرد. دعای نعمت آفرینی نیز به‌عنوان یکی از دعا‌های نزدیک به قرآن و بسیار مهم در تمام مراحل زندگی و در دعا‌های جمعی و خصوصی جزء شناخته شده و توصیه می‌شود.

بهترین دعا‌های کوتاه برای حاجت 

بهترین دعا‌های کوتاه شامل عبارت‌هایی مانند «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ»، «اَلْحَمْدُلِلَّهِ»، «اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الْعَظِیمَ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ»، «رَبِّ اِشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ یَسِّرْ لِی أَمْرِی» و «اَللَّهُمَّ بارِکْ لِی فِیما رَزَقْتَنی وَ قِنی عَذابَ النَّارِ» هستند.

این دعا‌ها که به راحتی به یاد می‌آیند و حتی می‌توانند به صورت نهفته و بی‌صدا در ذهن تکرار شوند، قابلیت آرام‌بخشی قلب را دارند. با تکرار این عبارات، آرامش و امید به دل ما بازمی‌گردد و خداوند را به عنوان پشتیبان و رهنما در کنار خود می‌بینیم.

در مجموع، دعا باعث می‌شود در شرایط دشواری هم منش عرضه کنیم و به خداوند بپنداریم که ترس و نگرانی ما را برطرف کند و در جواب دعای ما، برکت و نعمت خودش را به ما ارزانی دارد. استفاده از دعا‌های کوتاه در طول روز به ما کمک می‌کند تا لحظه‌هایمان را با آرامش و اطمینان بتوانیم سپری کنیم.

دعای مختصر که برای حوائج دنیا و آخرت سودمند است را در اینجا ذکر می‌کنیم:

اوّل: از حضرت صادق (علیه‌السّلام) روایت شده: بگو:

اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِی أَخْشَاکَ کَأَنِّی أَرَاکَ، وَأَسْعِدْنِی بِتَقْوَاکَ، وَلَا تُشْقِنِی بِنَشْطِی لِمَعاصِیکَ، وَخِرْ لِی فِی قَضائِکَ، وَبارِکْ لِی فِی قَدَرِکَ، حَتَّىٰ لَا أُحِبَّ تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ، وَلَا تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ، وَاجْعَلْ غِنَایَ فِی نَفْسِی، وَمَتِّعْنِی بِسَمْعِی وَبَصَرِی، وَاجْعَلْهُمَا الْوَارِثَیْنِ مِنِّی، وَانْصُرْنِی عَلَىٰ مَنْ ظَلَمَنِی، وَأَرِنِی فِیهِ قُدْرَتَکَ یَا رَبِّ، وَأَقِرَّ بِذٰلِکَ عَیْنِی.

دوم: از امام صادق علیه السلام نقل شده: بگو:

اللّٰهُمَّ أَعِنِّی عَلَىٰ هَوْلِ یَوْمِ الْقِیامَةِ وَأَخْرِجْنِی مِنَ الدُّنْیا سالِماً، وَزَوِّجْنِی مِنَ الْحُورِ الْعِینِ، وَاکْفِنِی مَؤُونَتِی وَمَؤُونَةَ عِیالِی وَمَؤُونَةَ النَّاسِ، وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ.

سوم: این دعای شریف است که از گناهان حفظ می‌کند و دربرگیرنده رستگاری در دنیا و آخرت است:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ، یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَسَتَرَ الْقَبِیحَ، وَلَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنِّی، یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ، یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، یَا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ، وَیَا باسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ، یَا صاحِبَ کُلِّ نَجْوَىٰ، وَیَا مُنْتَهىٰ کُلِّ شَکْوَىٰ، یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ، یَا عَظِیمَ الْمَنِّ، یَا مُبْتَدِئَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها، یَا رَبَّاهُ یَا سَیِّداهُ یَا مُوْلَیٰاهُ یَا غایَتَاهُ یَا غِیَاثاهُ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَسْأَلُکَ أَنْ لَاتَجْعَلَنِی فِی النَّارِ

چهارم: از حضرت صادق (علیه السّلام) روایت شده که این دعا را خواند:

اللّٰهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کُرْبَةٍ، وَأَنْتَ رَجائِی فِی کُلِّ شِدَّةٍ، وَأَنْتَ لِی فِی کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِی ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ، کَمْ مِنْ کَرْبٍ یَضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤادُ، وَتَقِلُّ فِیهِ الْحِیلَةُ، وَیَخْذُلُ عَنْهُ الْقَرِیبُ وَالْبَعِیدُ، وَیَشْمَتُ بِهِ الْعَدُوُّ، وَتُعْیِینِی فِیهِ الْأُمُورُ أَ نْزَلْتُهُ بِکَ، وَشَکَوْتُهُ إِلَیْکَ راغِباً فِیهِ عَمَّنْ سِوَاکَ فَفَرَّجْتَهُ وَکَشَفْتَهُ وَکَفَیْتَنِیهِ، فَأَنْتَ وَ لِیُّ کُلِّ نِعْمَةٍ، وَصاحِبُ کُلِّ حاجَةٍ، وَمُنْتَهَىٰ کُلِّ رَغْبَةٍ، فَلَکَ الْحَمْدُ کَثِیراً، وَلَکَ الْمَنُّ فاضِلاً.

یکی دعایی است که به حضرت سجاد (علیه‌السلام) تعلیم فرمودند، زمانی که ایشان را به سینه خود چسباند درحالی‌که از بدن مبارکشان خون می‌جوشید و این دعا را برای حاجت و نیاز مهم و اندوه و بلای سخت و امر بزرگ دشوار می‌خوانند و آن دعا این است:

بِحَقِّ یس وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ، وَبِحَقِّ طهٰ وَالْقُرْآنِ الْعَظِیمِ، یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَىٰ حَوائِجِ السَّائِلِینَ، یَا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرِ، یَا مُنَفِّساً عَنِ الْمَکْرُوبِینَ، یَا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومِینَ، یَا راحِمَ الشَّیخِ الْکَبِیرِ، یَا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یَا مَنْ لَا یَحْتاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَافْعَلْ بِی کَذا وَکَذا.

پنجم: از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده، دست خود را به جانب آسمان برداشت و گفت:

رَبِّ لَاتَکِلْنِی إِلىٰ نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً، لَا أَقَلَّ مِنْ ذٰلِکَ وَلَا أَکْثَرَ.

ششم: و از آن حضرت روایت شده که این کلمات را مى‌گفت:

ارْحَمْنِی مِمَّا لَاطاقَةَ لِی بِهِ، وَلَا صَبْرَ لِی عَلَیْهِ.

هفتم: از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده: بگو:

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِجَلالِکَ وَجَمالِکَ وَکَرَمِکَ، أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذا وَکَذا.

هشتم: از فضل بن یونس نقل‌شده: موسی بن جعفر (علیه‌السلام) به من فرمود که بسیار بگو:

اللّٰهُمَّ لَاتَجْعَلْنِی مِنَ الْمُعَارِینَ، وَلَا تُخْرِجْنِی مِنَ التَّقْصِیرِ.

نهم: از حضرت باقر (علیه‌السلام) روایت شده: حق‌تعالی، مردی از بادیه را به سبب این دو کلمه که به آن دعا کرد، آمرزید:

اللّٰهُمَّ إِنْ تُعَذِّبْنِی فَأَهْلٌ لِذٰلِکَ أَنَا، وَ إِنْ تَغْفِرْ لِی فَأَهْلٌ لِذٰلِکَ أَنْتَ.

خدایا اگر عذابم کنی، من سزاوار آنم و اگر بیامرزی‌ام تو شایسته آنی.

دهم: از داود رقّی روایت شده: از حضرت صادق (علیه‌السلام) می‌شنیدم، بیشتر چیزی که در دعا به آن اصرار می‌ورزید، خدا را به‌حق پنج تن: محمّد و امیرمؤمنان و فاطمه و حسن و حسین (صلوات اللّٰه علیهم) می‌خواند.

یازدهم: از یزید ضایغ روایت شده: به حضرت صادق (علیه‌السلام) گفتم: خدا را برای ما بخوان، حضرت این دعا را برای ما خواند:

اللّٰهُمَّ ارْزُقْهُمْ صِدْقَ الْحَدِیثِ، وَأَداءَ الْأَمانَةِ، وَالْمُحَافَظَةَ عَلَى الصَّلَوَاتِ. اللّٰهُمَّ إِنَّهُمْ أَحَقُّ خَلْقِکَ أَنْ تَفْعَلَهُ بِهِمْ، اللّٰهُمَّ افْعَلْهُ بِهِمْ.

دوازدهم: این دعا را که امیرمؤمنان (علیه‌السلام) می‌خواند، بخواند:

اللّٰهُمَّ مُنَّ عَلَیَّ بِالتَّوَکُّلِ عَلَیْکَ، وَالتَّفوِیضِ إِلَیْکَ، وَالرِّضا بِقَدَرِکَ، وَالتَّسْلِیمِ لِأَمْرِکَ حَتَّىٰ لَاأُحِبَّ تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ، وَلَا تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ، یَا رَبَّ الْعالَمِینَ.

سیزدهم: روایت شده است: که جبرئیل خدمت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد و عرض کرد: پروردگارت می‌فرماید: هرگاه روز و شبی خواستی مرا عبادت کنی و حق عبادت را بجا آوری، دست‌هایت را به جانب من بلند کن و بگو:

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَامُنْتَهَىٰ لَهُ دُونَ عِلْمِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَاأَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیئَتِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا جَزاءَ لِقائِلِهِ إِلّا رِضاکَ.

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ کُلُّهُ، وَلَکَ الْمَنُّ کُلُّهُ، وَلَکَ الْفَخْرُ کُلُّهُ، وَلَکَ الْبَهاءُ کُلُّهُ، وَلَکَ النُّورُ کُلُّهُ، وَلَکَ الْعِزَّةُ کُلُّها، وَلَکَ الْجَبَرُوتُ کُلُّها، وَلَکَ الْعَظَمَةُ کُلُّها، وَلَکَ الدُّنْیا کُلُّها، وَلَکَ الْآخِرَةُ کُلُّها، وَلَکَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ کُلُّهُ، وَلَکَ الْخَلْقُ کُلُّهُ، وَبِیَدِکَ الْخَیْرُ کُلُّهُ، وَ إِلَیْکَ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ، عَلانِیَتُهُ وَسِرُّهُ.

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً أَبَداً، أَنْتَ حَسَنُ الْبَلاءِ، جَلِیلُ الثَّناءِ، سابِغُ النَّعْماءِ، عَدْلُ الْقَضاءِ، جَزِیلُ الْعَطاءِ، حَسَنُ الْآلاءِ، إِلٰهٌ فِی الْأَرْضِ، وَ إِلٰهٌ فِی السَّماءِ.

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِی السَّبْعِ الشِّدادِ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِی الْأَرْضِ الْمِهادِ، وَلَکَ الْحَمْدُ طاقَةَ الْعِبادِ، وَلَکَ الْحَمْدُ سَعَةَ الْبِلادِ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِی الْجِبالِ الْأَوْتادِ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِی اللَّیْلِ إِذا یَغْشَىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِی النَّهارِ إِذا تَجَلَّىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَالْأُولىٰ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِی الْمَثَانِی وَالْقُرْآنِ الْعَظِیمِ.

وَسُبْحانَ اللّٰهِ وَبِحَمْدِهِ، وَالْأَرْضُ جَمِیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ، وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ، سُبْحانَهُ وَتَعالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ، سُبْحانَ اللّٰهِ وَبِحَمْدِهِ، کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلّا وَجْهَهُ، سُبْحانَکَ رَبَّنا وَتَعالَیْتَ وَتَبارَکْتَ وَتَقَدَّسْتَ، خَلَقْتَ کُلَّ شَیْءٍ بِقُدْرَتِکَ، وَقَهَرْتَ کُلَّ شَیْءٍ بِعِزَّتِکَ، وَعَلَوْتَ فَوْقَ کُلِّ شَیْءٍ بِارْتِفاعِکَ، وَغَلَبْتَ کُلَّ شَیْءٍ بِقُوَّتِکَ، وَابْتَدَعْتَ کُلَّ شَیْءٍ بِحِکْمَتِکَ وَ عِلْمِکَ، وَبَعَثْتَ الرُّسُلَ بِکُتُبِکَ، وَهَدَیْتَ الصَّالِحِینَ بِإِذْنِکَ، وَأَیَّدْتَ الْمُؤْمِنِینَ بِنَصْرِکَ، وَقَهَرْتَ الْخَلْقَ بِسُلْطانِکَ، لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ، لَانَعْبُدُ غَیْرَکَ، وَلَا نَسْأَلُ إِلّا إِیَّاکَ، وَلَا نَرْغَبُ إِلّا إِلَیْکَ، أَنْتَ مَوْضِعُ شَکْوَانا، وَمُنْتَهَىٰ رَغْبَتِنا، وَ إِلٰهُنا وَ مَلِیکُنا.

چهاردهم: روایت شده: مردی از طولانی شدن اجابت دعایش نزد امیرمؤمنان شکایت کرد، حضرت فرمود: چرا دعای سریع‌الإجابه را نمی‌خوانی؟ پرسید کدام دعاست؟ فرمود: بگو:

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ، الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ، الْمَخْزُونِ الْمَکْنُونِ، النُّورِ الْحَقِّ الْبُرْهانِ الْمُبِینِ، الَّذِی هُوَ نُورٌ مَعَ نُورٍ، وَنُورٌ مِنْ نُورٍ، وَنُورٌ فِی نُورٍ، وَنُورٌ عَلَىٰ کُلِّ نُورٍ، وَنُورٌ فَوْقَ کُلِّ نُورٍ، وَنُورٌ تُضِیءُ بِهِ کُلَّ ظُلْمَةٍ، وَیُکْسَرُ بِهِ کُلُّ شِدَّةٍ، وَکُلُّ شَیْطانٍ مَرِیدٍ، وَکُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ، لَاتَقِرُّ بِهِ أَرْضٌ، وَلَا تَقُومُ بِهِ سَماءٌ، وَیَأْمَنُ بِهِ کُلُّ خائِفٍ، وَیَبْطُلُ بِهِ سِحْرُ کُلِّ ساحِرٍ، وَبَغْیُ کُلِّ باغٍ، وَحَسَدُ کُلِّ حاسِدٍ، وَیَتَصَدَّعُ لِعَظَمَتِهِ الْبَرُّ وَالْبَحْرُ، وَیَسْتَقِلُّ بِهِ الْفُلْکُ، حِینَ یَتَکَلَّمُ بِهِ الْمَلَکُ، فَلا یَکُونُ لِلْمَوجِ عَلَیْهِ سَبِیلٌ، وَهُوَ اسْمُکَ الْأَعْظَمُ الْأَعْظَمُ، الْأَجَلُّ الْأَجَلُّ، النُّورُ الْأَکْبَرُ الَّذِی سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ، وَاسْتَوَیْتَ بِهِ عَلَىٰ عَرْشِکَ، وَأَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ، وَأَسْأَلُکَ بِکَ وَبِهِمْ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَفْعَلَ بِی کَذا وَکَذا. (بجاى کذا و کذا حاجت بخواهد.)