روزی که پادشاه فوتبال تحقیر شد

تلخ، تلخ، هشتم جولای یکی از تلخ‌ترین روزهای جهان فوتبال بود؛ روزی که برای برزیلی‌ها به یک کابوس تبدیل شد و جهان فوتبال نمی‌توانست نتیجه عجیب ۷ بر یک را باور کند. پر افتخارترین تیم تاریخ جام جهانی در کشور خود به بدترین شکل ممکن تحقیر شد. برزیل در نبود نیمار فاصله زیادی با پرافتخارترین تیم جام جهانی داشت.

سلسائو به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۱۴ می‌خواست در کشورش جشن قهرمانی بگیرد. هواداران رویای فینال برزیل - آرژانتین را داشتند. رقیب همیشگی سلسائو به دیدار نهایی رسید اما شاگردان فلیپه اسکولاری به تلخی با این رقابت‌ها خداحافظی کردند. این تیم در گروه A سه بر یک کرواسی را شکست داد اما در بازی دوم برابر مکزیک متوقف شد. با این حال با پیروزی ۴ بر یک مقابل کامرون به عنوان صدرنشین به دور بعد صعود کرد.

در یک هشتم نهایی شیلی را به سختی پشت سر گذاشت و پس از تساوی یک بر یک در پنالتی ۳ بر ۲ پیروز شد. برزیل در ادامه کلمبیا را ۲ بر یک شکست داد اما نیمار ستاره خود را از دست داد. او از ناحیه کمر آسیب دید و شاید اشک‌های برخی از هواداران برزیل به خاطر این اتفاق بی معنا نبود. شاگردان اسکولاری باید بدون ستاره خود به مصاف آلمان قدرتمند می‌رفتند و نمی‌توانستند از تیاگو سیلوا در ترکیب بهره ببرند.

ژرمن‌ها در بازی نخست، پرتغال کریستیانو رونالدو را با چهار گل شکست دادند اما مانند برزیل در بازی دوم متوقف شدند. آلمان برابر غنا ۲ بر ۲ مساوی کرد و در آخرین بازی با یک گل آمریکا را شکست داد. ژرمن‌ها در مرحله حذفی باید به مصاف الجزایر می‌رفتند و به نظر می‌رسید کار سختی برای صعود به دور بعد نداشته باشند. با این حال الجزایر فراتر از انتظار ظاهر شد و دو تیم یکی از زیباترین بازی‌های جام را به ثبت رساندند.

ورزشگاه بلو هوریزونته میزبان یکی از عجیب‌ترین بازی‌های تاریخ این رقابت‌ها بود. هوداران برزیلی امیدوار بودند با حمایت خود شاهد صعود تیمشان به فینال باشند. در نخستین دقایق، برزیل عملکرد نسبتا خوبی داشت و چند موقعیت روی دروازه آلمان ایجاد کرد. با این حال خطر ساز نبودند. توماس مولر گل نخست بازی را در دقیقه ۱۱ به ثمر رساند تا شروع جشنواره گل باشد. ژرمن‌ها کاملا بازی را در اختیار داشتند و توپ در میانه میدان بین تونی کروس، سامی خدیرا و باستین شوان‌اشتایگر رد و بدل می‌شد. برزیل تنها روی پاس‌های بلند کار می‌کرد که دفع آنها برای ژرمن‌ها کار آسانی بود. بازی تهاجمی تیم آلمان باعث می‌شد آنها به راحتی به محوطه جریمه برسند و در نهایت گل دوم ۱۰ دقیقه بعد به ثمر رسید.

زمان تحقیر برزیل فرا رسید. برتری آلمان به قدری فاحش بود که گویی این تیم مقابل تیم نوجوانان یا کودکان بازی می‌کند. هر پاس به محوطه می‌رسید و هر ضربه به گل تبدیل می‌شد. یک دقیقه بعد از گل کلوزه، کروس دروازه برزیل را باز کرد. تنها دو دقیقه بعد، او دبل کرد. برزیل کمتر از ۳۰ دقیقه همه چیز را از دست داد و نخستین فینالیست مشخص شده بود. هواداران اشک می‌ریختند و تصور نمی‌کردند رویایشان به کابوس تبدیل شده باشد. مردمی که می‌خواستند با قهرمانی تیمشان، وضعیت بد کشورشان را فراموش کنند و فوتبال برایشان همه چیز بود برابر یک تیم اروپایی تحقیر شده بودند. سامی خدیرا دقایقی بعد یک گل دیگر به ثمر رساند تا نیمه اول با نتیجه ۵ بر صفر تمام شود.

در شروع نیمه دوم سلسائو به دنبال کمتر کردن تلخی این نتیجه بود اما نتوانست کاری کند. شورله با دو گل خود در دقایق ۶۹ و ۷۹ بازی را ۷ بر صفر کرد. ژرمن‌ها می‌توانستند این نتیجه را حتی دو رقمی کنند اما ترجیح دادند بیش از این دروازه میزبان را باز نکنند. اسکار تک گل سلسائو را در لحظات پایانی به ثمر رساند تا نتیجه تاریخی ۷ بر یک ثبت شود؛نتیجه‌ای که هرگز از یاد فوتبال‌دوستان و حتی مردم عادی نخواهد رفت.

آلمان به فینال رسید و باید برابر آرژانتین قرار می‌گرفت. ژرمن‌ها به لطف گل ماریو گوتسه فاتح جام جهانی شدند.