مناظره در موردعظمت حضرت علی علیه السلام

حجاج از طرز برخورد او كه خيلى وزين و بى اعتنا بود فهميد كه يک زن معمولى نيست. بعد از اينكه او را شناخت از او سؤال كرد: تو حُرّه دختر حليمه سعديه اى؟

گفت : بلى.

حجاج گفت: مدتى در انتظار ديدار تو بودم، زيرا به من خبر رسيده كه تو على را برتر از صحابه پيامبر (ص) میدانى و او را بر ابوبكر، عمر، عثمان، ترجيح مى دهى؟

حرّه گفت: نه تنها از صحابه، بلكه از تمام افرادى كه از صحابه بهترند، بالاتر و بهتر میدانم!

حجاج گفت: مقصود خويش را روشنتر بيان كن، كيست كه بالاتر از اصحاب پيغمبر باشد؟

حرّه گفت: بهتر از اصحاب پيغمبر بسيارند، از جمله آدم، نوح، لوط، ابراهيم، موسى، سليمان و ...
حجّاج ناراحت شده و گفت: واى بر تو، چقدر ادّعاى بزرگى كردى كه على را از بعضى انبياء بالاتر و برتر شمردى. اگر دراين باره دليل و برهانِ قوى اقامه نكنى تو را خواهم كشت. حرّه با كمال شهامت، به قرآن شريف، تمسک كرد و چنين گفت: اى حجّاج! قرآن درباره حضرت آدم میفرمايد
(وَ عَصى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى - آدم عصيان كرد)

ولى درباره حضرت على (ع) و خانواده اش میفرمايد:

(وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً - سعى و كار شما مورد تقدير و ستايش است)

بعلاوه، خداوند متعال حضرت آدم را در بهشت آزاد گذاشت و فقط او را از گندم ممنوع كرد و فرمود:
(وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَه - نزديك اين درخت نرويد)

ولى او با همسرش، به نزديک آن درخت رفتند و از آن خوردند.

امّا على (ع) در عين حاليكه تمام نعمتها بر او حلال بود اما از نان گندم هم نخورد.

حجاج با صداى بلند گفت: اَحْسَنْتِ...

بعد از او تقاضا كرد كه برترى على را بر نوح و لوط بيان كند.

حرّه گفت : قرآن مى فرمايد : (ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً لِلَّذينَ كَفَرُوا إمَرْاءَةَ نُوحِ وَ إمْرَاءَةَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحينَ فَخانَتا هُما فَلَمْ يُغْنيا عَنْهُما مِنَ اللّهِ شَيْئاً وَ قيلَ ادْخُلا اَلنّارَ مَعَ الدّاخِلينَ - خداوند بعنوان مثال براى كافران، زنهاى لوط و نوح پيامبر را نامبرده كه به آن دو بزرگوار، خيانت كردند گرچه همسر دو پيغمبرند، امّا اين باعث رفع عذاب آنها نخواهد شد و در روز قيامت به هر دو خطاب ميشود: داخل شويد، به همراهى آنانكه داخل آتش اند)

امّا حضرت على (ع) را همسرى است كه خشنودى او خشنودى خداست و خشم او خشم خداست.

حجاج گفت : اَحْسنتِ يا حرّه!

قبول كردم امّا دليل برترى على را بر ابراهيم (ع) بيان كن.

حُرّه گفت: خداوند درباره حضرت ابراهيم (ع) در قرآن میفرمايد:

(وَ اِذْقالَ اِبْراهيمُ رَبِّ اَرِنى كَيْفَ تُحْىِ الْمُوْتى قالَ اَوَلَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبى - خدايا به من بنمايان كه چگونه مردگان را زنده مى كنى؛ خطاب رسيد : مگر تو ايمان نياورده اى؟ عرض كرد بلى ايمانآورده ام ولى میخواهم كه مطمئن شوم.

امّا على (ع) جمله اى را فرمود، كه دوست و دشمن، آنرا نقل كرده اند.

حضرت در جواب صعصعه ابن صوحان كه وقتى پرسيد:

يا اميرالمؤمنين تو بالاترى يا حضرت ابراهيم، فرمود: ابراهيم (ع) براى اطمينان قلبى خودش به خداوند عرضه داشت: (رَبِّ أرِنى كَيْفَ تُحْىِ الْمُوتى) امّا من آنچنان اطمينان دارم كه (لَوْ كُشِفَ الْغِطاءُ ما ازْدَدْتُ يَقيناً -

اگر پرده هاى غيبى از مقابل من برداشته شود بر يقين من افزوده نخواهد شد)

حجاج گفت: آفرين بر تو اى حرّه استدلال بسيار خوبى كردى، حالا بگو برترى على بر موسى (ع) چيست؟ حرّه گفت: حضرت موسى (ع) وقتى كه در دفاع از مظلوم يكى از ياران فرعون را كشت و به او خبر دادند كه طرفداران فرعون میخواهند تو را به قتل برسانند. (فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ - او در حالى كه مى ترسيد، از مصر خارج شد و بسوى مدين رفت) امّا حضرت على (ع) در ليلة المبیت بجاى پيغمبر خوابيد و جان خود را بدون واهمه فداى پيامبر كرد، اين درحالى بود كه خطر قتل او حتمى بود؛ اين عمل آن حضرت مورد تقدير خداوندى قرار گرفت كه میفرمايد:

(وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَشْرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ - بعضى از مردم جان خود را براى رضاى خدا مى فروشند)

حجاج گفت : احسنتِ!

حالا دليل خويش را بر فضلیت على نسبت به حضرت سليمان (ع) بيان نما.

حرّه گفت : حضرت سليمان (ع) به خداوند عرضه داشت: (رَبِّ اغْفِرْلى و هَبْ لى مُلْكاً لايَنْبَغىِ لاَِحَدٍ مِنْ بَعْدى پروردگارا ! مرا ببخش و ملک و سلطنتى به من كرامت فرما كه سزاوار احدى بعد از من نباشد)

امّا على ع درباره دنيا و بيزارى از رياست آن فرمود: (هَيْهاتَ ! غُرّى غَيْرى لاحاجَةَ لى فيک قَدْ طَلَّقْتُک ثَلاثاً لارَجْعَةَ فيها - اى دنيا! از من دور شو و غير مرا فريب ده، من نيازى بتو ندارم، من تو را سه طلاقه نموده ام و رجوعى در آن نيست)