.svg)
ماجرای سنوات دانشجویی، چرا بوجود آمد؟
پارسینه: غلامرضا ظریفیان، استاد دانشگاه در یادداشتی در روزنامه اعتماد به ماجرای تسهیلات دانشجویی و سنوات پرداخته است که می‌خوانید؛
بحث مسائل رفاهي و تسهيلات دانشجويي تبديل شده است به كلافي سردرگم كه پيچيده شدنش چند دليل عمده دارد:
١- از يك دوره‌اي سياست‌هاي دانشگاهي ما به سمت رشد كمي دانشجو رفت. زماني جمعيت دانشجويي ما ٢ ميليون نفر بود و بعد از اعمال اين رشد كمي تبديل شد به 4.5 ميليون نفر. پس از اين تغيير نسبت تامين امكانات رفاهي با اين رشد دانشجو تطابق پيدا نكرد. زماني كه نسبت رشد دانشجو ١٠ درصد بود، مي‌شد براي تامين خوابگاه و غذا و ساير امكانات رفاهي برنامه‌ريزي كرد اما وقتي اين نسبت شد ٥٠ درصد، هزينه تامين امكانات و رفاه دانشجويان بسيار سنگين شد و يك فاصله جدي بين ميزان دانشجويان و ميزان امكانات به وجود آمد و سبب شد تا دانشگاه‌ها نتوانند سرويس مناسبي به دانشجويان ارايه دهند، همين است كه دانشگاه‌ها ناچار شدند براي مدت حضور دانشجو در دانشگاه زمان معين كنند تا با فارغ‌التحصيل شدن دانشجويان جا براي دانشجويان جديد باز شود.
٢- از طرف ديگر طبيعي است كه به نسبت افزايش ميزان پذيرش دانشجو، دولت بايد هزينه‌اي را در اختيار دانشگاه‌ها قرار دهد و امكانات دولت اجازه قرار دادن هزينه مناسب به دانشگاه‌ها را نمي‌دهد و براي همين دانشگاه‌ها با كمبود شديد بودجه مواجه شده‌اند و اين كمبود را بايد يا از طريق دريافت برخي هزينه‌ها از دانشجويان تامين كنند (كه در مجموع هم بودجه قابل توجهي براي دانشگاه فراهم نمي‌كند اما پرداختنش براي دانشجويان سنگين است) يا با مهلت گذاشتن براي فارغ‌التحصيلي بخشي از هزينه‌هاي خود را كم كنند، براي همين است كه اين كلاف سردرگم تبديل به مساله مي‌شود و اين موضوع را پيش مي‌آورد كه دانشگاه يا بايد قيد ظرفيت بالاي جذب دانشجو را بزند يا دانشجو بگيرد و با اين مشكلات سروكله بزند.
٣- در برخي از دانشگاه‌ها هم مساله مديريت است كه دانشجوها را در تنگنا قرار داده است و باعث شده تا به آنها فشار وارد شود. يك سري از دانشگاه‌هايي كه در مساله سنوات به مشكل برخورد كردند در برخي موارد از ضعف مديريتي رنج مي‌برند و بايد اين ضعف را در سطوح مديريت مياني خود رفع كنند.
بايد به ياد داشته باشيم كه نهاد هيات امناي دانشگاه، نهاد مباركي است. هيات‌هاي امنا نماينده استقلال دانشگاه‌ها هستند و نبايد به اصل آنها آسيبي وارد شود. با اين وجود چون تصميم‌گيري‌هاي ملي هم بر عهده آنهاست ممكن است در برخي موارد اشكالاتي داشته باشند كه طبيعتا بايد اين ضعف‌ها را برطرف كرد يا وزارت علوم در مسائلي كه كلان‌تر هستند ورود پيدا كند اما نبايد اساس هيات امنا را زير سوال برد.
نكته آخر و بسيار مهمي كه بايد به آن توجه داشته باشيم اين است كه ما در سال آخر اين دولت هستيم و در آستانه انتخابات رياست‌جمهوري. مديران دانشگاه‌ها بايد دقت كنند و متوجه برخي ظرايف باشند، دولت بايد مواظب باشد و مساعدت لازم را به دانشگاه‌ها برساند و البته دانشجوها هم بايد حواس‌شان جمع باشد و مراقب باشند مسائل دانشگاه زمينه سوءاستفاده ديگران را فراهم نكند. اين يك تركيب سه‌جانبه است كه تعامل‌شان با هم اهميت بسيار دارد، يكي از بهترين راه‌هاي حفظ اين تركيب، استفاده از ظرفيت شوراهاي صنفي دانشجويان است كه بسيار ارزشمند است.
دانشگاه بايد از كمك اين شوراها استفاده كند، بايد از آنها ياري بگيرد تا هم در جريان مسائل دانشجويان قرار بگيرد و هم مشكلات دانشگاه را از طريق آنها به دانشجويان منتقل كند. دانشجويان بايد در جريان مسائل دانشگاه باشند.
دانشگاه‌ها بايد علاوه بر رفع ضعف‌هاي موجود در ميان مديران مياني خود، دست به انتخاب بزنند؛ دانشجوي بيشتري بگيرند و امكانات كمتري بدهند يا اينكه با كم كردن ظرفيت پذيرش دانشجو امكانات بيشتري بدهند اما برخي از متقاضيان را از فرصت حضور در برخي رشته‌ها محروم كنند. نهادهاي مدني مانند شوراهاي صنفي مي‌توانند در اين تصميم‌گيري‌ها كمك‌كننده باشند.
ارسال نظر