آجیل‌های کهنه را رنگ می‌کنند

قاسم قنبری اظهار داشت: هر جا صحبت از آجیل و خشکبار به میان می‌آید بحث وجود سم آفلاتوکسین نیز در میان است.

وی گفت: تشخیص سم آفلاتوکسین در آجیل‌ها به سادگی میسر نیست چرا که نمی‌توان به سراغ تک تک مراکز عرضه آجیل رفت و نمونه‌برداری کرد از سوی دیگر انجام آزمایش‌های تشخیص این سم به دلیل هزینه بالا و مدت زمان طولانی برای پاسخ‌دهی آن، مقرون به صرفه نیست.

این کارشناس بهداشت محیط ادامه داد: البته می‌توان برای خرید آجیل به مشخصات ظاهری آن توجه کرد اگر چه ظاهر خشکبار نیز نمی تواند تأییدی بر سلامت 100 درصد آنها باشد.

کارشناس مسئول بهداشت محیط دانشگاه شهید بهشتی در ادامه به بو و مزه کهنگی مواد تشکیل دهنده آجیل اشاره داشت و افزود: در موقع خرید می‌توان یک یا دو عدد از مواد آجیل را خورد که اگر کهنه باشد بوی ماندگی آن قابل لمس خواهد بود.

قنبری رنگ اضافه شده به آجیل را دلیل دیگر کهنگی آن دانست و گفت: حالت زرد رنگ مواد می‌تواند نشان دهنده کهنگی آن باشد چرا که رنگ را برای سرپوش نهادن بر ماندگی و کهنگی مواد به آن اضافه می‌کنند.

این کارشناس بهداشت محیط در ادامه گفت: راه تشخیص رنگی بودن مواد این است که چند دانه از آن را یکی دو دقیقه در دست نگه دارند اگر دست رنگی شد آن آجیل تازه و مطلوب نیست.

وی به وجود سوراخ‌های ریز در دهانه پسته نیز اشاره کرد و گفت: این سوراخ‌ها نیز نشانه کرم‌دیدگی پسته است.

قنبری شرایط نگهداری آجیل در مغازه‌ها را عامل مطلوبی برای خرید آجیل دانست و افزود: بهتر است از جایی خرید شود که محل نگهداری آجیل در ظرف‌های مناسب باشد.

وی گفت: در بعضی از مغازه‌ها، آجیل را در گونی نگه می‌دارند که باید گونی‌ از کف زمین فاصله 10تا 20 سانتی متری باشد تا هوا جریان داشته باشد.

وی ایجاد سم آفلاتوکسین را علاوه بر مرحله عرضه در مراحل کشت، نگهداری و عمل‌آوری نیز دانست و گفت: وقتی پسته را به صورت تازه در گونی می‌ریزند لهیدگی در پوست آن ایجاد می‌شود که این لهیدگی خود از عوامل ایجاد سم آفلاتوکسین است.

وی ادامه داد: بادام به خاطر پوسته سفت خود و شرایط محیطی سالم‌تر از پسته است چرا که شرایط فساد‌پذیری کمتری نسبت به پسته دارد.