فرانسه «مکرون» در خاورمیانه چه خواهد کرد؟

به گزارش خبرنگار «پارسینه» به نقل از موسسه خاورمیانه، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، به عنوان یک هوادار یکپارچگی اروپا قطعا تلاش می کند تا دیدگاه فرانسه در مورد خاورمیانه را در میان شریکان کلیدیش در اتحادیه اروپا، به ویژه آلمان و ایتالیا، تبلیغ کند و همزمان نفوذ فرانسه و اتحادیه اروپا را در خاورمیانه تقویت کند.

اگر دولت ترامپ به کاهش نقش ایالات متحده در خاورمیانه و شمال آفریقا ادامه دهد، مکرون علاقه مند است که این خلا را بر اساس شرایط خودش پر کند. اگرچه او گذشته استعماری فرانسه را مورد انتقاد قرار می دهد، اما می خواهد که این کشور در امور منطقه ای حضور داشته باشد و نقش سازنده ای بازی کند.

همچنین، مکرون از آن دست دشمنانی نیست که گروه های تروریستی بخواهندش. بدون شک، انتخاب مارین لوپن می توانست روایت های بنیادگرایانه گروه های افراطی را تغذیه کند و آنها را قادر می ساخت تا پیروان بیشتری در اروپا جذب کنند.

تقریبا قطعی است که مکرون برای تبلیغ اندیشه های سیاسیش در رابطه با خاورمیانه درسطح اروپا تلاش خواهد کرد. او می تواند روی حمایت آنگلا مرکل و دیگر مقامات کلیدی اتحادیه اروپا، از جمله دونالد توسک و ژان کلود یونکر، کسانی که آشکارا از کاندیدا شدن او حمایت کردند، حساب کند. در مقابل، او می تواند برای تقویت دیپلماسی اتحادیه تلاش کند و این اطمینان را ایجاد کند که صدای اروپایی در صحنه جهانی شنیده شود.

چنین نگرشی شاید از سوی دولت فعلی آمریکا با استقبال گرمی رو به رو نشود. دونالد ترامپ ترجیح می دهد که شریکان اروپاییش را به عنوان گروهی از دولت ها ببیند تا یک بلوک سازمان یافته از کشورهایی که می توانند دیپلماسی و منافع ایالات متحده در منطقه را به چالش بکشند.

نتیجه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه تاثیری بر موضع این کشور در مورد سوریه نخواهد داشت. مکرون از دیپلماسی اتحادیه اروپا حمایت می کند و چنان چه سرزمین سوریه تهدیدی مستقیم علیه منافع ملی فرانسه باشد، گهگاه اقداماتی یک جانبه را دنبال خواهد کرد. همزمان، فرانسه از ایالات متحده و تلاش هایش برای بازگشت صلح و تضمین حمایت از حقوق بشر در سوریه پشتیبانی خواهد کرد. مکرون از حمله موشکی ایالات متحده به پایگاه هوایی سوریه پس از حمله شیمیایی خان شیخون حمایت کرده بود.

در مقابل، فرانسه شریکی ساده برای روسیه نخواهد بود و ممکن است به مخالفت با ابتکارات مسکو درباره جنگ سوریه، از جمله فرآیند آستانه، ادامه دهد. او نمی خواهد روسیه، ترکیه و ایران کنترل کامل فرآیند سیاسی در سوریه را در اختیار بگیرند و تمام تلاشش را می کند تا نشست آستانه جایگزین نشست ژنو نشود و توافق آتی صلح پایه ای اروپا- آتلانتیکی باشد تا اصول اوراسیایی.

در حالی که فرانسه در مورد سوریه با آمریکا همکاری خواهد کرد، به اندازه دولت ترامپ هوادار اسرائیل نخواهد بود. حتی اگر پاریس به طور رسمی در خصوص درگیری اسرائیل و فلسطین موضع گیری نکند، بر کسی پوشیده نیست که اقدامات و سیاست های گذشته آن به فلسطینی ها متمایل بوده است. در سال ۲۰۱۲ فرانسه به نفع درخواست فلسطین برای ترفیع وضعیتش به عنوان یک ناظر غیرعضو در مجمع عمومی ملل متحد رای داد و چند سال بعد پارلمان این کشور به اسرائیل هشدار داد که در صورت شکست مذاکرات، دولت فلسطینی را به رسمیت خواهد شناخت. البته، مکرون آشکارا گفته است که اولویت ایجاد فضایی است که فرآیند صلح را ممکن کند. او همچنین مخالف شناسایی پیش از موعد دولت فلسطین است. به علاوه، همچون مورد سوریه، او احتمالا موضعی منسجم تر با اتحادیه اروپا اتخاذ خواهد کرد.

در نهایت، تردیدی نیست که مکرون در خصوص برجام با ترامپ اشتراک نظر ندارد و احتمالا با هرگونه تحریم غیرهسته ای ایران مخالفت خواهد کرد. انگیزه او برای چنین موضعی کاملا اقتصادی خواهد بود. بر خلاف آمریکا، فرانسه از جمله کشورهایی است که از توافق با ایران منفعت بسیاری برده است و برخی شرکت های فرانسوی قراردادهای قابل توجهی با همتایان ایرانی خود امضا کرده اند که می توان به توتال، شرکت راه آهن ملی فرانسه، پژو- ستروئن، وینسی اس.ای، و ایرباس اشاره کرد. در جریان دیدار حسن روحانی از فرانسه در ژانویه ۲۰۱۶، دو کشور قراردادهایی به ارزش بیش از ۳۳ میلیارد دلار امضا کردند. بنا بر همین دلایل روشن، تا زمانی که تهران توافق هسته ای را نقض نکند یا تهدیدی علیه امنیت ملی فرانسه نباشد، مکرون مایل نیست که توافق هسته ای را دوباره مورد مذاکره قرار دهد.

در مجموع، تضاد میان منافع آمریکا و فرانسه در خاورمیانه بیش از هماهنگی منافع آنها است.بنابراین، ترامپ دشوار بتواند «توافق های خیلی خیلی خوبی» با همتای فرانسوی خود بیابد.

آخرین اخبار، تحلیل‌های ویژه و صفحه نخست نشریه‌های انگلیسی زبان در صفحه بین‌الملل