.svg)
ترس از خون چیست؟/ هموفوبیا را بشناسیم
پارسینه: آیا مشاهده خون به شما احساس ضعف یا اضطراب می‌دهد؟ شاید تصور انجام برخی از اقدامات پزشکی مربوط به خون باعث شود تا درون خود احساس بیماری کنید.
اصطلاح ترس غیرمنطقی از خون هموفوبیا است. در ویرایش جدید کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵)، این بیماری در گروه "فوبیای خاص" با مشخص کننده فوبیای تزریق خون (BII) قرار می‌گیرد.
در حالی که برخی از افراد ممکن است هر از گاهی از دیدن خون احساس ناراحتی کنند، هموفوبیا یک ترس شدید از دیدن خون، یا انجام آزمایش یا عکسبرداری در مورد خون است. این فوبیا می‌تواند تأثیر جدی بر زندگی شما داشته باشد، به خصوص اگر در نتیجه از ملاقات‌های مهم پزشک صرف نظر کنید.
علائم ترس از خون چیست؟
همه انواع فوبیا علائم جسمی و احساسی مشابهی دارند. با هموفوبیا، علائم ممکن است با دیدن خون در زندگی واقعی یا در تلویزیون ایجاد شود. برخی از افراد ممکن است پس از فکر کردن در مورد خون یا برخی از اقدامات پزشکی، مانند آزمایش خون، علائم را احساس کنند.
علائم جسمی ناشی از این فوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• مشکل در تنفس
• ضربان قلب سریع
• سفتی یا درد در قفسه سینه
• لرزش یا لرزش
• سبکی سر
• احساس تهوع در اطراف خون یا آسیب
• جرقه‌های گرم یا سرد
• تعریق
علائم احساسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• احساس شدید اضطراب یا وحشت
• نیاز مبرم به فرار از شرایطی که خون در آن دخیل است
• جدا شدن از خود یا احساس "غیر واقعی"
• احساس می‌کنید کنترل خود را از دست داده اید
• احساس می‌کنید ممکن است غش کنید یا از حال بروید
• احساس ترس
هموفوبیا منحصر به فرد است، زیرا همچنین باعث ایجاد واکنش وازوواگال می‌شود. پاسخ عروقی به این معنی است که شما در پاسخ به محرکی مانند مشاهده خون، ضربان قلب و فشار خون خود را کاهش می‌دهید.
وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است احساس سرگیجه یا ضعف کنید. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۴، حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به فوبیای BII واکنش عروقی را تجربه می‌کنند. این پاسخ برای سایر فوبیا‌های خاص رایج نیست.
ترس از خون در کودکان، راه‌های تشخیص ترس از خون، درمان ترس از خون
واکنش ناشی از هموفوبیا در افراد مختلف یکسان نیست
ترس از خون در کودکان
کودکان علائم هراس را به طرق مختلف تجربه می‌کنند. کودکان مبتلا به هموفوبیا ممکن است:
عصبانی شدن
چسبیده شدن
گریه کردن
پنهان شدن
از ترک طرف مراقب خود در اطراف خون یا شرایطی که ممکن است خون وجود داشته باشد خودداری کنند
ریسک هموفوبیا در چه شرایطی بیشتر است؟
محققان تخمین می‌زنند که بین ۳ تا ۴ درصد از مردم فوبیای BII را تجربه می‌کنند. فوبیای خاص اغلب در کودکی، بین ۱۰ تا ۱۳ سالگی بوجود می‌آیند.
هموفوبیا ممکن است در ترکیب با سایر اختلالات روان پریشی مانند آگورافوبیا، فوبیای حیوانات و اختلال هراس ایجاد شود.
عوامل خطر عبارتند از:
♦ ژنتیک: برخی افراد بیشتر از دیگران دچار فوبیا می‌شوند. ممکن است یک پیوند ژنتیکی وجود داشته باشد، یا ممکن است به طور طبیعی حساس یا احساسی باشید.
♦ والدین یا مراقبان مضطرب: ممکن است بعد از مشاهده ترس الگو دار ترس را یاد بگیرید. به عنوان مثال، اگر کودکی ببیند که مادرش از خون می‌ترسد، ممکن است در مورد خون نیز دچار فوبیا شود.
♦ والدین یا مراقبان بیش از حد مراقب: برخی از افراد ممکن است دچار اضطراب عمومی تری شوند. این ممکن است ناشی از قرار گرفتن در محیطی باشد که بیش از حد به یک والد محافظ بیش از حد وابسته بودید.
♦ ضربه: رویداد‌های استرس زا یا آسیب زا ممکن است منجر به فوبیا شود. در مورد خون، این ممکن است مربوط به بستری شدن در بیمارستان یا آسیب‌های جدی ناشی از خون باشد.
در حالی که فوبیا اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود، فوبیا در کودکان خردسال به طور کلی حول محور چیز‌هایی مانند ترس از تاریکی، غریبه‌ها، صدا‌های بلند یا هیولا می‌چرخد. با بزرگتر شدن کودکان، بین ۷ تا ۱۶ سالگی، ترس‌ها بیشتر بر آسیب جسمی یا سلامتی متمرکز می‌شوند. این می‌تواند شامل هموفوبیا باشد.
متوسط سن شروع هموفوبیا برای مردان ۹.۳ سال و برای زنان ۷.۵ سال است.
هموفوبیا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
اگر مشکوک به هموفوبیا هستید، با پزشک خود مشورت کنید. تشخیص شامل سوزن یا تجهیزات پزشکی نمی‌شود. در عوض، شما فقط با پزشک خود در مورد علائم خود و مدت زمانی که آن‌ها را تجربه کرده اید صحبت می‌کنید. شما همچنین می‌توانید سلامت شخصی و سابقه سلامت خانوادگی خود را برای کمک به پزشک در تشخیص بیماری ارائه دهید.
از آنجا که هموفوبیا به طور رسمی تحت دسته BII فوبیا در DSM-۵ شناخته شده است، پزشک شما ممکن است از معیار‌های دفترچه راهنما برای تشخیص رسمی استفاده کند. اطمینان حاصل کنید که هرگونه فکر یا علامتی را که داشته اید، و همچنین هر گونه سوال یا نگرانی که می‌خواهید در طول ملاقات خود به آن‌ها پاسخ دهید، بنویسید.
راه‌های درمان ترس از خون
درمان فوبیای خاص همیشه ضروری نیست، به خصوص اگر چیز‌هایی که از آن‌ها می‌ترسیم بخشی از زندگی روزمره نیستند. به عنوان مثال، اگر فردی از مار‌ها می‌ترسد، بعید است که او به اندازه کافی با مار‌ها روبرو شود که نیاز به درمان شدید دارد. از طرف دیگر، همووبیا ممکن است باعث شود که شما از ملاقات پزشک، درمان یا سایر روش‌ها صرف نظر کنید؛ بنابراین، درمان ممکن است برای سلامت کلی و رفاه شما بسیار مهم باشد.
درمان از طریق مواجهه
یک درمانگر قرار گرفتن در معرض ترس‌های شما را به صورت مداوم راهنمایی می‌کند. ممکن است به تمرینات تجسم بپردازید یا با ترس خود از خون روبرو شوید. برخی از برنامه‌های قرار گرفتن در معرض این رویکرد‌ها را ترکیب می‌کنند. آن‌ها می‌توانند فوق العاده موثر باشند، در کمتر از یک جلسه کار می‌کنند.
درمان شناختی
یک درمانگر ممکن است به شما در تشخیص احساس اضطراب در اطراف خون کمک کند. ایده این است که اضطراب را با افکار "واقع بینانه" در مورد آنچه ممکن است در طول آزمایش یا آسیب‌های ناشی از خون اتفاق بیفتد جایگزین کنیم.
آرامش
هر چیزی از تنفس عمیق گرفته تا ورزش تا یوگا ممکن است به درمان فوبیا کمک کند. استفاده از تکنیک‌های آرام سازی می‌تواند به شما در کاهش استرس و کاهش علائم جسمانی کمک کند.
تنش اعمال شده
یک روش درمانی به نام تنش اعمال شده ممکن است به اثرات غش کننده هموفوبیا کمک کند. ایده این است که ماهیچه‌های بازو‌ها، تنه و پا‌ها را در فواصل زمانی مشخص تنش دهید تا زمانی که در معرض ماشه قرار بگیرید، صورت شما قرمز شود، که در این صورت خون است. در یک مطالعه قدیمی، شرکت کنندگانی که این تکنیک را امتحان کردند، توانستند یک فیلم نیم ساعته از جراحی را بدون غش کردن تماشا کنند.
دارو
در موارد شدید، ممکن است مصرف دارو ضروری باشد. با این حال، این همیشه یک درمان مناسب برای فوبیا‌های خاص نیست. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما این گزینه‌ای است که می‌توانید با پزشک خود مشورت کنید.
با پزشک خود در مورد ترس خود از خون صحبت کنید، به ویژه اگر شروع به تسخیر زندگی شما کرده یا مجبور شوید از معاینات معمول سلامتی صرف نظر کنید. درخواست کمک زودتر از موعد ممکن است درمان را در دراز مدت آسان کند.
نه تنها این، بلکه مواجهه با ترس‌های خود نیز ممکن است به جلوگیری از ابتلا به هموفوبیا در فرزندان شما کمک کند. در حالی که یقیناً جنبه ژنتیکی در هراس وجود دارد، برخی از ترس رفتار آموخته شده از دیگران است. با درمان مناسب، می‌توانید در راه بهبودی باشید.
در حالی که برخی از افراد ممکن است هر از گاهی از دیدن خون احساس ناراحتی کنند، هموفوبیا یک ترس شدید از دیدن خون، یا انجام آزمایش یا عکسبرداری در مورد خون است. این فوبیا می‌تواند تأثیر جدی بر زندگی شما داشته باشد، به خصوص اگر در نتیجه از ملاقات‌های مهم پزشک صرف نظر کنید.
علائم ترس از خون چیست؟
همه انواع فوبیا علائم جسمی و احساسی مشابهی دارند. با هموفوبیا، علائم ممکن است با دیدن خون در زندگی واقعی یا در تلویزیون ایجاد شود. برخی از افراد ممکن است پس از فکر کردن در مورد خون یا برخی از اقدامات پزشکی، مانند آزمایش خون، علائم را احساس کنند.
علائم جسمی ناشی از این فوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• مشکل در تنفس
• ضربان قلب سریع
• سفتی یا درد در قفسه سینه
• لرزش یا لرزش
• سبکی سر
• احساس تهوع در اطراف خون یا آسیب
• جرقه‌های گرم یا سرد
• تعریق
علائم احساسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• احساس شدید اضطراب یا وحشت
• نیاز مبرم به فرار از شرایطی که خون در آن دخیل است
• جدا شدن از خود یا احساس "غیر واقعی"
• احساس می‌کنید کنترل خود را از دست داده اید
• احساس می‌کنید ممکن است غش کنید یا از حال بروید
• احساس ترس
هموفوبیا منحصر به فرد است، زیرا همچنین باعث ایجاد واکنش وازوواگال می‌شود. پاسخ عروقی به این معنی است که شما در پاسخ به محرکی مانند مشاهده خون، ضربان قلب و فشار خون خود را کاهش می‌دهید.
وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است احساس سرگیجه یا ضعف کنید. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۴، حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به فوبیای BII واکنش عروقی را تجربه می‌کنند. این پاسخ برای سایر فوبیا‌های خاص رایج نیست.
ترس از خون در کودکان، راه‌های تشخیص ترس از خون، درمان ترس از خون
واکنش ناشی از هموفوبیا در افراد مختلف یکسان نیست
ترس از خون در کودکان
کودکان علائم هراس را به طرق مختلف تجربه می‌کنند. کودکان مبتلا به هموفوبیا ممکن است:
عصبانی شدن
چسبیده شدن
گریه کردن
پنهان شدن
از ترک طرف مراقب خود در اطراف خون یا شرایطی که ممکن است خون وجود داشته باشد خودداری کنند
ریسک هموفوبیا در چه شرایطی بیشتر است؟
محققان تخمین می‌زنند که بین ۳ تا ۴ درصد از مردم فوبیای BII را تجربه می‌کنند. فوبیای خاص اغلب در کودکی، بین ۱۰ تا ۱۳ سالگی بوجود می‌آیند.
هموفوبیا ممکن است در ترکیب با سایر اختلالات روان پریشی مانند آگورافوبیا، فوبیای حیوانات و اختلال هراس ایجاد شود.
عوامل خطر عبارتند از:
♦ ژنتیک: برخی افراد بیشتر از دیگران دچار فوبیا می‌شوند. ممکن است یک پیوند ژنتیکی وجود داشته باشد، یا ممکن است به طور طبیعی حساس یا احساسی باشید.
♦ والدین یا مراقبان مضطرب: ممکن است بعد از مشاهده ترس الگو دار ترس را یاد بگیرید. به عنوان مثال، اگر کودکی ببیند که مادرش از خون می‌ترسد، ممکن است در مورد خون نیز دچار فوبیا شود.
♦ والدین یا مراقبان بیش از حد مراقب: برخی از افراد ممکن است دچار اضطراب عمومی تری شوند. این ممکن است ناشی از قرار گرفتن در محیطی باشد که بیش از حد به یک والد محافظ بیش از حد وابسته بودید.
♦ ضربه: رویداد‌های استرس زا یا آسیب زا ممکن است منجر به فوبیا شود. در مورد خون، این ممکن است مربوط به بستری شدن در بیمارستان یا آسیب‌های جدی ناشی از خون باشد.
در حالی که فوبیا اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود، فوبیا در کودکان خردسال به طور کلی حول محور چیز‌هایی مانند ترس از تاریکی، غریبه‌ها، صدا‌های بلند یا هیولا می‌چرخد. با بزرگتر شدن کودکان، بین ۷ تا ۱۶ سالگی، ترس‌ها بیشتر بر آسیب جسمی یا سلامتی متمرکز می‌شوند. این می‌تواند شامل هموفوبیا باشد.
متوسط سن شروع هموفوبیا برای مردان ۹.۳ سال و برای زنان ۷.۵ سال است.
هموفوبیا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
اگر مشکوک به هموفوبیا هستید، با پزشک خود مشورت کنید. تشخیص شامل سوزن یا تجهیزات پزشکی نمی‌شود. در عوض، شما فقط با پزشک خود در مورد علائم خود و مدت زمانی که آن‌ها را تجربه کرده اید صحبت می‌کنید. شما همچنین می‌توانید سلامت شخصی و سابقه سلامت خانوادگی خود را برای کمک به پزشک در تشخیص بیماری ارائه دهید.
از آنجا که هموفوبیا به طور رسمی تحت دسته BII فوبیا در DSM-۵ شناخته شده است، پزشک شما ممکن است از معیار‌های دفترچه راهنما برای تشخیص رسمی استفاده کند. اطمینان حاصل کنید که هرگونه فکر یا علامتی را که داشته اید، و همچنین هر گونه سوال یا نگرانی که می‌خواهید در طول ملاقات خود به آن‌ها پاسخ دهید، بنویسید.
راه‌های درمان ترس از خون
درمان فوبیای خاص همیشه ضروری نیست، به خصوص اگر چیز‌هایی که از آن‌ها می‌ترسیم بخشی از زندگی روزمره نیستند. به عنوان مثال، اگر فردی از مار‌ها می‌ترسد، بعید است که او به اندازه کافی با مار‌ها روبرو شود که نیاز به درمان شدید دارد. از طرف دیگر، همووبیا ممکن است باعث شود که شما از ملاقات پزشک، درمان یا سایر روش‌ها صرف نظر کنید؛ بنابراین، درمان ممکن است برای سلامت کلی و رفاه شما بسیار مهم باشد.
درمان از طریق مواجهه
یک درمانگر قرار گرفتن در معرض ترس‌های شما را به صورت مداوم راهنمایی می‌کند. ممکن است به تمرینات تجسم بپردازید یا با ترس خود از خون روبرو شوید. برخی از برنامه‌های قرار گرفتن در معرض این رویکرد‌ها را ترکیب می‌کنند. آن‌ها می‌توانند فوق العاده موثر باشند، در کمتر از یک جلسه کار می‌کنند.
درمان شناختی
یک درمانگر ممکن است به شما در تشخیص احساس اضطراب در اطراف خون کمک کند. ایده این است که اضطراب را با افکار "واقع بینانه" در مورد آنچه ممکن است در طول آزمایش یا آسیب‌های ناشی از خون اتفاق بیفتد جایگزین کنیم.
آرامش
هر چیزی از تنفس عمیق گرفته تا ورزش تا یوگا ممکن است به درمان فوبیا کمک کند. استفاده از تکنیک‌های آرام سازی می‌تواند به شما در کاهش استرس و کاهش علائم جسمانی کمک کند.
تنش اعمال شده
یک روش درمانی به نام تنش اعمال شده ممکن است به اثرات غش کننده هموفوبیا کمک کند. ایده این است که ماهیچه‌های بازو‌ها، تنه و پا‌ها را در فواصل زمانی مشخص تنش دهید تا زمانی که در معرض ماشه قرار بگیرید، صورت شما قرمز شود، که در این صورت خون است. در یک مطالعه قدیمی، شرکت کنندگانی که این تکنیک را امتحان کردند، توانستند یک فیلم نیم ساعته از جراحی را بدون غش کردن تماشا کنند.
دارو
در موارد شدید، ممکن است مصرف دارو ضروری باشد. با این حال، این همیشه یک درمان مناسب برای فوبیا‌های خاص نیست. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما این گزینه‌ای است که می‌توانید با پزشک خود مشورت کنید.
با پزشک خود در مورد ترس خود از خون صحبت کنید، به ویژه اگر شروع به تسخیر زندگی شما کرده یا مجبور شوید از معاینات معمول سلامتی صرف نظر کنید. درخواست کمک زودتر از موعد ممکن است درمان را در دراز مدت آسان کند.
نه تنها این، بلکه مواجهه با ترس‌های خود نیز ممکن است به جلوگیری از ابتلا به هموفوبیا در فرزندان شما کمک کند. در حالی که یقیناً جنبه ژنتیکی در هراس وجود دارد، برخی از ترس رفتار آموخته شده از دیگران است. با درمان مناسب، می‌توانید در راه بهبودی باشید.
ارسال نظر