پشت پرده آب معدنی «دماوند» چیست؟

به گزارش تجارت امروز، نکته جالب در مورد برندهایی که در دوره های گوناگون از سوی مراجع رسمی بعنوان مواد غذایی آلوده معرفی شده اند، این است که تمامی آنها مهر استاندارد را بر خود داشته اند. در کمتر از دو دهه پیش مهر و علامت استاندارد به موادی خوراکی که می خورد عاملی بود برای اطمینان از اینکه این محصولات حداقل های سلامت را دارند، یا اینکه در برنامه های مختلف گفته می شد اگر چه مهر استاندارد پای محصولاتی مثل چیپس و یا پفک می خورد اما به این معنا نیست که مصرف آنها خوب است، آن هم به این دلیل که این خوراکی ها ارزش غذایی بالایی ندارند وگرنه حرفی از آلودگی آنها در میان نبود.

اما کم کم دایره مواد غذایی که مصرف آنها نه تنها توصیه نمی شد بلکه باید از سبد مصرفی خانوار ها نیز حذف می شد بیشتر و بیشتر شد؛ از گوشت های آلوده گرفته تا روغن پالم و همچنان این داستان ادامه دارد تا حالا بحث آلودگی پر اهمیت ترین و مورد نیاز ترین خوراکی انسان یعنی آب رسیده است.

اما این بار داستان متفاوت است، این اولین بار نیست که برند و کارخانه ای را وزرات بهداشت زیر سوال می برد و به چالش می کشد؛ اما اولین بار است که کار به تعطیلی، بردن نام و پیگیری قضایی محصول ختم می شود.

پیش از ین بارها و بارها محصولات مختلفی از سوسیس و کالباس گرفته تا ماست و شیر به چالش کشیده شدند اما هیچگاه نام مشخصی بصراحت از سوی مراجع ذیربط اعلام نشد. حتی دارا بودن مهر استاندارد توسط آب معدنی دماوند نیز تعجبی برنینگیخت، چه اینکه داشتن مهر استاندارد امری فرمالیته شده است و هر محصولی حالا بی توجه به کیفیت و سلامتش این مهر را دارد. بنابراین مهر استاندارد دیگر اعتبار خود را از دست داده و حالا بود و نبودش خیلی برای مصرف کننده مهم نیست و تضمینی بر کیفیت و سلامت محصول نمی دهد.

بنابراین سوال اصلی درباره آب معدنی دماوند دلیل نام بردن از این برند خاص بود، چرا که حتی در زمانی که بحث استفاده غیرقانونی شرکت های لبنیاتی از روغن پالم بسیار داغ بود وزارت بهداشت حاضر نشد نام برندهای متخلف را بصراحت اعلام کند و همه آن غایله با جلسه وزارت بهداشت و تولیدکنندگان فروکش کرد و اعلام شد دیگر از روغن پالم در محصولات لبنی استفاده نخواهد شد بی آنکه پاسخی به این پرسش داده شود که تکلیف مصرف کنندگانی که قبلا محصولات غذایی مضر را استفاده کرده بودند چه می شود؟

اما اینبار داستان متفاوت است و علنا نام آب معدنی دماوند بعنوان آب آلوده از سوی وزارت بهداشت اعلام شد. حال پرسش اینجاست که چه شد که این کارخانه نتوانست از ماجرا سر بلند بیرون بیاید؟ معلوم نیست و جالب است که این بار نام محصول برده و تولید آن متوقف شد. البته در روزهای اخیر اتفاق جالب دیگری نیز رخ داد و آنهم تاکید بدون مشکل بودن این اب توسط سازمان استاندارد بود، حالا در این بین مشخص نیست تکلیف مردم چه می شود و باید به کدام نهاد اعتماد داشته باشند؟ آیا باید حرف وزارت بهداشت را باور کنند که با قاطعیت دم از آلوده بودن آب معدنی دماوند می زند یا به سازمان استاندارد اعتماد کنند که کماکان بر سلامت این محصول تاکید دارد؟ حتی نکته جالبتر وجود چنین اختلافی است، شاید کاوش بیشتر در دلایل این حرف های ضد و نقیض بتواند راهگشای مسئله باشد.

نکته پایانی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که بنظر نمی رسد در اعلام آلودگی این آب دغدغه سلامت مردم بوده باشد، چرا که بعد از اعلام این خبر ابز هم بسته های آب معدنی دماوند در فروشگاه وجود داشت و هیچ مرجعی برای جمع آوری آنها اقدام نکرد. یعنی هنوز هم تعداد زیادی از افرادی که از آلودگی این آب بی خبرند آن را استفاده می کنند و گویا خود وزارت بهداشت نیز چندان تاکیدی بر آلوده بودن آن نداشته و صرفا شاید اعلام چنین مسئله ای تنها بعنوان ابزار فشار مورد استفاده قرار گرفته است!