.svg)
وزارت کشور تجربه نمی‌خواهد؟
بهار: در فهرست چهره‌های احتمالی دولت دکتر روحانی، اسامی سه نفر به‌عنوان وزیر کشور جای گرفته است.
دو نفر از وزرای دولت هشتم یک‌نفر فاقد سابقه و تجربه درون دولتی است.
آنچه این روزها در گمانه‌زنی‌ها بیشتر به‌چشم می‌خورد، نام رییس دیوان محاسبات برای وزارت کشور است. نگارنده فارغ از توجه به شخصیت هر یک از این سه نفر، به‌ویژه رییس دیوان محاسبات که او را می‌شناسد و از شخصیت و سابقه فعالیت‌های سیاسی‌اش در مجلس شورای اسلامی، صداوسیما، شورای‌عالی امنیت ملی و یوان محاسبات کشور آگاهی دارد، چند جمله خطاب به حضرت حسن روحانی در میان می‌گذارد و امیدوار است، مشاوران و نزدیکان وی در همین یکی‌دوروز باقیمانده در معرفی وزیر کشوری که سابقه کار و فعالیت در این وزارتخانه را داشته باشد، اقدام کنند.
نمی‌دانم این چه رسمی است که در عصر جمهوری اسلامی از ابتدا تاکنون، برحسب آنچه بنده در خاطر دارم، به جز یک مورد، هیچ وزیر کشوری، سابقه وزارت کشوری نداشته است. آن یک‌نفر هم، آقای عبدالله نوری بود که در مرحله دوم وزارتش، تجربه وزارت کشور داشت. این تجربه هم به وزارتش در مرحله اول بازمی‌گردد.
ایشان در دولت اول هاشمی‌رفسنجانی و بدون هیچ سابقه وزارت کشوری، وزیر این وزارتخانه شد. با این سابقه، وقتی در دور اول دولت خاتمی، وزیر کشور شد، برای اولین‌بار و آخرین‌بار، وزارت کشور دارای وزیری شد که تجربه در وزارت مذکور را داشت. معلوم نیست چرا روسای جمهوری فکر می‌کنند، برای تمامی وزارتخانه‌ها وزیری با تجربه در آن بخش را داشته باشد، اما برای وزارت کشور هیچ سابقه و تجربه‌ای لازم نیست؟ آیا واقعا کار وزارت کشور را هر فردی با هر تخصصی می‌تواند پیش ببرد؟
آیا این وزارتخانه آن‌قدر مظلوم است که نباید به آن نگاه تخصصی داشت؟ آیا در این 30سال هیچ کادری در این وزارتخانه مهم تربیت نشده است؟ در صورتی که می‌دانیم صدها استاندار با تجربه و قوی، تعداد زیادی معاون وزیر مجرب در وزارت کشور خدمت کرده‌اند و بسیاری از آن‌ها، به‌ویژه از استانداران، توان و صلاحیت وزیر‌شدن دارند. همین آخرین فهرست گمانه‌زنی‌ها را ببینید، به نام شش وزیری پیشنهادی بر‌می‌خوریم که سابقه و تجربه مدیریت کلان وزارت کشور را با خود دارند. آیا یکی از این شش نفر که معاون اولی رییس‌جمهوری برای وزارتخانه‌های مهم و برای مسئولیت دفتر ریاست جمهوری، تعیین شده‌اند، نمی‌توانستند وزارت کشور را اداره کنند؟
وانگهی، اگر تصمیم بر این باشد که در رأس وزارت کشور، همانند دیگر وزارتخانه‌ها، فردی قرار گیرد که تجربه و سابقه مربوطه را داشته باشد، به‌آسانی می‌توانید از میان این همه افراد با‌تجربه و کارآزموده و متخصص بخش‌های مختلف وزارت کشور، یک‌نفر را شناسایی و انتخاب کنید. بر فرض که تصمیم پسندیده‌ای گرفته باشید که برای ایجاد الفت بیشتر بین قوا، پیشنهادی را بپذیرید.
ایجاد الفت، امر بسیار خوب و لازمی است، اما بازهم می‌توان به فرد مشترکی بین دو قوه برسید که سابقه وزارت کشوری داشته باشد. حتما باید یک‌نفر باشد که کوچک‌ترین تجربه در این وزارتخانه مهم و اثر‌گذار نداشته باشد؟ هم علی لاریجانی، هم حسن روحانی، در یک نگاه به دوستان فراوانشان می‌توانند تعداد زیادی استاندار، معاون وزیر کشور و رییس سازمان‌های متعلق به وزارت کشور را شناسایی و معرفی کنند. در یکی از دولت‌های پیشین، فردی را از وزارت امور خارجه، به وزارت کشور منصوب کردند که هیچ تجربه‌ای درباره مدیریت‌های داخل کشور نداشت.
حضور وی در راس وزارت کشور، استانداران، شهرداران و فرمانداران سراسر کشور را به دردسرهایی دچار کرد که بر‌شمردن آن مثنوی هفتاد من کاغذ می‌خواهد جالب این‌که بعد از رفتنش در هیچ سمت اجرایی دیگری مشغول نشد.
با این توضیحات به‌نظر می‌رسد، دستیاران، مشاوران و اطرافیان دکتر روحانی با تدبیر بیشتر، این نقیصه را رفع کرده و به داد وزارت کشور برسند.
دو نفر از وزرای دولت هشتم یک‌نفر فاقد سابقه و تجربه درون دولتی است.
آنچه این روزها در گمانه‌زنی‌ها بیشتر به‌چشم می‌خورد، نام رییس دیوان محاسبات برای وزارت کشور است. نگارنده فارغ از توجه به شخصیت هر یک از این سه نفر، به‌ویژه رییس دیوان محاسبات که او را می‌شناسد و از شخصیت و سابقه فعالیت‌های سیاسی‌اش در مجلس شورای اسلامی، صداوسیما، شورای‌عالی امنیت ملی و یوان محاسبات کشور آگاهی دارد، چند جمله خطاب به حضرت حسن روحانی در میان می‌گذارد و امیدوار است، مشاوران و نزدیکان وی در همین یکی‌دوروز باقیمانده در معرفی وزیر کشوری که سابقه کار و فعالیت در این وزارتخانه را داشته باشد، اقدام کنند.
نمی‌دانم این چه رسمی است که در عصر جمهوری اسلامی از ابتدا تاکنون، برحسب آنچه بنده در خاطر دارم، به جز یک مورد، هیچ وزیر کشوری، سابقه وزارت کشوری نداشته است. آن یک‌نفر هم، آقای عبدالله نوری بود که در مرحله دوم وزارتش، تجربه وزارت کشور داشت. این تجربه هم به وزارتش در مرحله اول بازمی‌گردد.
ایشان در دولت اول هاشمی‌رفسنجانی و بدون هیچ سابقه وزارت کشوری، وزیر این وزارتخانه شد. با این سابقه، وقتی در دور اول دولت خاتمی، وزیر کشور شد، برای اولین‌بار و آخرین‌بار، وزارت کشور دارای وزیری شد که تجربه در وزارت مذکور را داشت. معلوم نیست چرا روسای جمهوری فکر می‌کنند، برای تمامی وزارتخانه‌ها وزیری با تجربه در آن بخش را داشته باشد، اما برای وزارت کشور هیچ سابقه و تجربه‌ای لازم نیست؟ آیا واقعا کار وزارت کشور را هر فردی با هر تخصصی می‌تواند پیش ببرد؟
آیا این وزارتخانه آن‌قدر مظلوم است که نباید به آن نگاه تخصصی داشت؟ آیا در این 30سال هیچ کادری در این وزارتخانه مهم تربیت نشده است؟ در صورتی که می‌دانیم صدها استاندار با تجربه و قوی، تعداد زیادی معاون وزیر مجرب در وزارت کشور خدمت کرده‌اند و بسیاری از آن‌ها، به‌ویژه از استانداران، توان و صلاحیت وزیر‌شدن دارند. همین آخرین فهرست گمانه‌زنی‌ها را ببینید، به نام شش وزیری پیشنهادی بر‌می‌خوریم که سابقه و تجربه مدیریت کلان وزارت کشور را با خود دارند. آیا یکی از این شش نفر که معاون اولی رییس‌جمهوری برای وزارتخانه‌های مهم و برای مسئولیت دفتر ریاست جمهوری، تعیین شده‌اند، نمی‌توانستند وزارت کشور را اداره کنند؟
وانگهی، اگر تصمیم بر این باشد که در رأس وزارت کشور، همانند دیگر وزارتخانه‌ها، فردی قرار گیرد که تجربه و سابقه مربوطه را داشته باشد، به‌آسانی می‌توانید از میان این همه افراد با‌تجربه و کارآزموده و متخصص بخش‌های مختلف وزارت کشور، یک‌نفر را شناسایی و انتخاب کنید. بر فرض که تصمیم پسندیده‌ای گرفته باشید که برای ایجاد الفت بیشتر بین قوا، پیشنهادی را بپذیرید.
ایجاد الفت، امر بسیار خوب و لازمی است، اما بازهم می‌توان به فرد مشترکی بین دو قوه برسید که سابقه وزارت کشوری داشته باشد. حتما باید یک‌نفر باشد که کوچک‌ترین تجربه در این وزارتخانه مهم و اثر‌گذار نداشته باشد؟ هم علی لاریجانی، هم حسن روحانی، در یک نگاه به دوستان فراوانشان می‌توانند تعداد زیادی استاندار، معاون وزیر کشور و رییس سازمان‌های متعلق به وزارت کشور را شناسایی و معرفی کنند. در یکی از دولت‌های پیشین، فردی را از وزارت امور خارجه، به وزارت کشور منصوب کردند که هیچ تجربه‌ای درباره مدیریت‌های داخل کشور نداشت.
حضور وی در راس وزارت کشور، استانداران، شهرداران و فرمانداران سراسر کشور را به دردسرهایی دچار کرد که بر‌شمردن آن مثنوی هفتاد من کاغذ می‌خواهد جالب این‌که بعد از رفتنش در هیچ سمت اجرایی دیگری مشغول نشد.
با این توضیحات به‌نظر می‌رسد، دستیاران، مشاوران و اطرافیان دکتر روحانی با تدبیر بیشتر، این نقیصه را رفع کرده و به داد وزارت کشور برسند.
آقای شمخانی گزینه مناسبی هستند.