روابط ۳ مجلس ایران با ۲ دولت نهم و دهم چگونه بود؟
شرق: تحلیف «حسن روحانی» که به پایان رسد، «بهارستان» دیگر هیچگاه میزبان «احمدینژاد» نخواهد بود. کمتر نمایندهای جای خالی او را حس خواهد کرد، چندروز مانده به نوروز 90، سوالهای علی مطهری در مجلس هشتم و حضور احمدینژاد در بهارستان. احمدینژاد هم برای همه سنگتمام گذاشت، تفریحی و یکیدرمیان به سوالها پاسخ داد، ادبیاتش بیشتر به مزاح شبیه بود تا سخنی جدی و منطقی. همان ابتدا اینطور گفت که نمایندگان كاری جز «زدن یك شاسی» ندارند تا «فوقلیسانس» بگیرند. کنایهاش به علی مطهری بود و دلیلی برای آن مطرح نساخت، البته شاید به قول حمید رسایی: «مجلس لگد زده بود، خب طبیعی است كه احمدینژاد آخ بگوید»؛ اما او پرشتاب و مبارزهجویانه گفت که اگر قانون اجرا شود باید همهمان الان توی زندان باشیم تا حال جوانفكر را درك كنیم و او برایمان كمپوت بیاورد و سر آخر نیز اینطور بهارستان را ترک کرد: «امتحان زیاد سختی هم نبود (آن هم با خنده) حالا شوخی كردید و گذشت و من هم جواب دادم اما انصافا یك ذره از 20 كمتر بدید نامردید؛ بیمعرفتید.»در مجلس نهم هم اوضاع بهتر از این نبود، شاهکار احمدینژاد در این دوره پرچالش نیز با پخش مستندی از برادر
رییس مجلس رقم خورد، نمایندگان نشسته بودند و احمدینژاد سیدی استراقسمع و شنود دفتر «سعید مرتضوی» از گفتههای «فاضل لاریجانی» را اکران عمومی کرد، همه هاج و واج مانده بودند، حتی«روحالله حسینیان» هم چندباری از احمدینژاد خواسته بود این فیلم را نمایش ندهد، اما احمدینژاد ثابت کرده که گوشش چندان بدهکار این حرفها نیست، فیلم را با صدای ضعیف در «بهارستان» اکران کرد و با خیالی آسوده راهی پاستور شد. مرور روابط سیاسی احمدینژاد با سه مجلس هفتم، هشتم و نهم اگرچه در بخشهایی گوشه به طنز میزند، تاریخ غمباری از روابط دولت و مجلس در تاریخ سیاسی معاصر ایران را به نمایش گذاشته، تاریخی که برای نخستینبار در آن رییس دولت، با صراحت مجلس را در راس امور ندانست و تفسیر حقوقی تازهای در مورد در راس بودن قوهمجریه و رییسجمهوری در امور کشور ارایه کرد.
مجلس هفتم: گله حداد به رهبری از احمدینژاد
در مقایسه با مجلس هشتم و نهم، دوسال مجلس هفتم «ماهعسل» احمدینژاد بود؛ «ماهعسلی» که بهسرعت به تلخی روابط میان این دو قوه رسید و حتی غلامعلی حدادعادل، رییس وقت مجلس را مجبور کرد تا در واکنش به عدمابلاغ قوانین مصوب مجلس از سوی رییسجمهور، نامه احمدینژاد را برای رهبری فرستاده و برای حلوفصل امور از ایشان استمداد بخواهد. در آخرین جلسات مجلس هفتم، غلامعلی حدادعادل از نامهای رونمایی کرد که محمود احمدینژاد به مجلس نوشته بود. سه روز قبل از ارسال این نامه، دولت نامهای سهصفحهای و محرمانه را به مجلس مینویسد و استدلال میکند که برخی قوانین تصویبشده توسط مجلس را اجرا نمیکند. مقاممعظمرهبری نیز در پاسخ خطاب به دولت و رییسجمهور میفرمایند که مصوبات مجلس که توسط شورای نگهبان بررسی شده، لازمالاجراست. محمود احمدینژاد پیروز هشتمین دوره انتخابات ریاستجمهوری ایران بود. پیروزی او در انتخابات ریاستجمهوری با فعالیت مجلس هفتم همراه شد. البته آنموقع کمتر نماینده اصولگرایی در مجلس حمایت وافر احمدینژاد - در کسوت شهردار تهران - از برخی اصولگرایان را فراموش کرده بودند و خیلیها هم ورودشان به بهارستان را مدیون
همین حمایتها میدانستند. اما احمدینژاد همین دوره کوتاه نیز نتوانست با مجلس از سر سازگاری درآید و از رای اعتماد به کابینه گرفته تا تغییر رسمی ساعت کشور و عزل و نصب مدیران و تغییر پیدرپی وزیران با سوال و انتقاد پیاپی نمایندگان مواجه شد.
مجلس هشتم: حاشیههای طرح سوال از رییسجمهوری
مجلس هشتم، آغاز یکهتازیهای بیکموکاست دولت و ایستادگی بهارستان پیشروی احمدینژاد بود. ماجرای نامه معروف احمدینژاد به حداد از مجلس هفتم به مجلس هشتم رسید.
«ابراهیم نکونام» رییس وقت کمیسیون اصل 90 از احمدینژاد دعوت کرد با حضور در این کمیسیون، مشکلات را بین دو قوه حل کنند. احمدینژاد نیز رای 24میلیونی خود را به رخ نمایندگان کشید و نشان داد که دعوا به این سادگیها پایان نخواهد یافت. آبان 88، احمدینژاد دولت دهم را تحویل گرفته بود و مجلس هشتم مشغول بررسی لایحه هدفمندکردن یارانهها بود. قرار بود نمایندگان درباره تاسیس صندوقی برای واریز درآمدهای حاصل از هدفمندی یارانهها تصمیم بگیرند که رییسجمهور سرزده وارد صحن شد. بعد از کشوقوسی بین هیاترییسه و نمایندگان دولت برای اختصاص وقت، بالاخره او پشت تریبون رفت و گفت که اگر لایحه هدفمندی یارانه به بودجه سالانه وصل شود، دولت زیربار این مسوولیت نمیرود.
در ادامه، بحث استرداد لایحه هدفمندی یارانه را هم پیش کشید و تهدید کرد که اگر نظر دولت برآورده نشود لایحه هدفمندی را پس خواهد گرفت. از اینها گذشته، محمود احمدینژاد در جریان دو استیضاح به مجلس نرفت. یکی استیضاح مرحوم کردان، وزیر کشور سابق و دیگری در روز استیضاح حمیدرضا بهبهانی، وزیر راه و ترابری. البته در روز استیضاح وزیر راه، شخص وزیر هم در صحن علنی حاضر نشد و «احمد توکلی» این رفتار وزیر و رییس دولت را «بدترین نوع اهانت به مجلس» دانست. اما سوال از رییسجمهوری، از حاشیهسازترین خبرها بود. طرح سوال از احمدینژاد از تیرماه سال 90 آغاز و تا اسفند به طول انجامید. بالاخره احمدینژاد برای اجرانکردن برخی مصوبات مجلس و اقداماتی که در دولت انجام داده بود به صحن آمد تا برای نخستینبار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، موضوع سوال از رییسجمهور در دستورکار مجلس قرار بگیرد. «علی مطهری» 14دقیقهای سوالش را پرسید و احمدینژاد 54دقیقه پاسخ گفت. سوالهای «علی مطهری» از عدمواریز کمک دومیلیاردی به مترو تا سیاستهای فرهنگی دولت و نحوه اجرای قانون یارانهها و آمار دروغ درباره اشتغالزایی را در بر گرفت. اما بیتالغزل سخنان احمدینژاد این بود: «دم عید است، بگذارید یک شوخی بکنیم.»
«ابراهیم نکونام» رییس وقت کمیسیون اصل 90 از احمدینژاد دعوت کرد با حضور در این کمیسیون، مشکلات را بین دو قوه حل کنند. احمدینژاد نیز رای 24میلیونی خود را به رخ نمایندگان کشید و نشان داد که دعوا به این سادگیها پایان نخواهد یافت. آبان 88، احمدینژاد دولت دهم را تحویل گرفته بود و مجلس هشتم مشغول بررسی لایحه هدفمندکردن یارانهها بود. قرار بود نمایندگان درباره تاسیس صندوقی برای واریز درآمدهای حاصل از هدفمندی یارانهها تصمیم بگیرند که رییسجمهور سرزده وارد صحن شد. بعد از کشوقوسی بین هیاترییسه و نمایندگان دولت برای اختصاص وقت، بالاخره او پشت تریبون رفت و گفت که اگر لایحه هدفمندی یارانه به بودجه سالانه وصل شود، دولت زیربار این مسوولیت نمیرود.
در ادامه، بحث استرداد لایحه هدفمندی یارانه را هم پیش کشید و تهدید کرد که اگر نظر دولت برآورده نشود لایحه هدفمندی را پس خواهد گرفت. از اینها گذشته، محمود احمدینژاد در جریان دو استیضاح به مجلس نرفت. یکی استیضاح مرحوم کردان، وزیر کشور سابق و دیگری در روز استیضاح حمیدرضا بهبهانی، وزیر راه و ترابری. البته در روز استیضاح وزیر راه، شخص وزیر هم در صحن علنی حاضر نشد و «احمد توکلی» این رفتار وزیر و رییس دولت را «بدترین نوع اهانت به مجلس» دانست. اما سوال از رییسجمهوری، از حاشیهسازترین خبرها بود. طرح سوال از احمدینژاد از تیرماه سال 90 آغاز و تا اسفند به طول انجامید. بالاخره احمدینژاد برای اجرانکردن برخی مصوبات مجلس و اقداماتی که در دولت انجام داده بود به صحن آمد تا برای نخستینبار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، موضوع سوال از رییسجمهور در دستورکار مجلس قرار بگیرد. «علی مطهری» 14دقیقهای سوالش را پرسید و احمدینژاد 54دقیقه پاسخ گفت. سوالهای «علی مطهری» از عدمواریز کمک دومیلیاردی به مترو تا سیاستهای فرهنگی دولت و نحوه اجرای قانون یارانهها و آمار دروغ درباره اشتغالزایی را در بر گرفت. اما بیتالغزل سخنان احمدینژاد این بود: «دم عید است، بگذارید یک شوخی بکنیم.»
مجلس نهم: یکشنبه سیاه و تحقق «بگمبگم»ها
مجلس نهم مصادف است با پایان کار سیاسی محمود احمدینژاد. مجلس همین روزها اعلام کرده که در یک سال نخست فعالیت خود نزدیک به پنجهزار تذکر به دولت داده و میزان استنکاف احمدینژاد از قوانین، رشدی ۳۶برابری داشته است. لاریجانی در این ماههای اخیر، مدام مصوبههای خلاف قانون دولت را لغو کرده که شاهبیت آن، انتصاب «سعید مرتضوی» به ریاست سازمان تامیناجتماعی بود، همان ماجرایی که در نهایت به استیضاح وزیر کار انجامید.
اما بهمنماه سالگذشته درست در روز استیضاح عبدالرضا شیخالاسلامی، وزیر کار، احمدینژاد «بگمبگم» تازهای راه انداخت، «بگمبگم»های او اینبار تا مرز قانونشکنیهای آشکار پیش رفت و ماجرا به استراقسمع و شنود هم رسید. رییس دولت فیلمی منقطع و بدون کیفیت از نشست پنهانی فاضل لاریجانی با سعید مرتضوی - رییس وقت سازمان تامیناجتماعی - پخش کرد تا نشان دهد پشتپرده این استیضاح زدوبندهای اقتصادی در جریان است.
آنروز همه در بهت بودند، هیچ نمایندهای فکرش را هم نمیکرد که رییس دولت تا این پایه، حرمت صحن را نگه ندارد، اما احمدینژاد در آخرین حضورش در بهارستان برای نمایندگان سنگتمام گذاشت. شاید بتوان به این طومار بلندبالا، صدها عنوان دیگر اضافه کرد، اما سخن آخر اینکه «محمود احمدینژاد» با حمایت اصولگرایان هشت سال در مسند قوهمجریه تکیه زد و در نهایت خاطره شیرینی به یادگار نگذاشت. امروز، روز پایان سیاسی یک رییسجمهور است، رییسجمهوری که دیگر نه برای حاشیهها مرد عدالت است و نه برای نخبگان کشور چهرهای قابلاعتنا. تاریخچه مطولی از قانونشکنیهای دولت او بدونتردید بر تارک تاریخ خواهد ماند.
آنروز همه در بهت بودند، هیچ نمایندهای فکرش را هم نمیکرد که رییس دولت تا این پایه، حرمت صحن را نگه ندارد، اما احمدینژاد در آخرین حضورش در بهارستان برای نمایندگان سنگتمام گذاشت. شاید بتوان به این طومار بلندبالا، صدها عنوان دیگر اضافه کرد، اما سخن آخر اینکه «محمود احمدینژاد» با حمایت اصولگرایان هشت سال در مسند قوهمجریه تکیه زد و در نهایت خاطره شیرینی به یادگار نگذاشت. امروز، روز پایان سیاسی یک رییسجمهور است، رییسجمهوری که دیگر نه برای حاشیهها مرد عدالت است و نه برای نخبگان کشور چهرهای قابلاعتنا. تاریخچه مطولی از قانونشکنیهای دولت او بدونتردید بر تارک تاریخ خواهد ماند.
ارسال نظر