بچه ها! ببینید! ایران همه چیز دارد!
پارسینه: ژاپنيها همان کلاس اول دبستان، اتمام حجت ميکنند با بچه هايشان، ميترسانند،
درس اول هم جغرافيا است؛ نقشه ژاپن را ميگذارند جلوي بچهها و ميگويند: ببينيد اين ژاپن کوچولوي ماست، ببينيد! ژاپن ما نفت ندارد، گاز ندارد، معدن ندارد، زمينش محدود است و جمعيتش زياد و... ليست «نداشته ها» را به بچهها گوشزد ميکنند، خيلي خودماني بچههايشان را ميترسانند...
در ژاپن نظام آموزشي فهرست مشاغل مورد نياز جامعه را از همان اول کار، به «بچه ها» گوشزد ميکند، حتي حجم موضوعات درسي کتابهاي درسي در ژاپن، يک سوم اروپا است، چون ژاپنيها معتقدند «عمق» بهتر از «وسعت» است!
حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانههاي ما-از هر جناح و طيف، مخالف و موافق- که از همان اول مدام در گوش بچهها ميخوانند: «اي ايران،اي مرز پرگهر،سنگ کوهت در و گوهر است» و... در دبستان هم، اولين درس ما تاريخ است، نه براي عبرت، بلکه شرح «افتخارات گذشته»، اگر گربه جغرافيايي را هم بگذارند جلوي بچهها، باغرور ميگويند:« بچهها ببينيد! ايران همه چيز دارد! ايران نفت دارد، گاز دارد، جنگل دارد، دريا دارد و...» نتيجهاش ميشود احساس «داشتن» و «غناي کامل» وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي.
با اين وصف، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه «چيزي» تلاش کنند؟ اين ميشود که بچههاي ما فکر و ذکرشان، ميشود دکترشدن، مهندس شدن و خلبان شدن، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي - که نفع و رفاه «شخص» در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور- ميدوني؟
در ژاپن نظام آموزشي فهرست مشاغل مورد نياز جامعه را از همان اول کار، به «بچه ها» گوشزد ميکند، حتي حجم موضوعات درسي کتابهاي درسي در ژاپن، يک سوم اروپا است، چون ژاپنيها معتقدند «عمق» بهتر از «وسعت» است!
حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانههاي ما-از هر جناح و طيف، مخالف و موافق- که از همان اول مدام در گوش بچهها ميخوانند: «اي ايران،اي مرز پرگهر،سنگ کوهت در و گوهر است» و... در دبستان هم، اولين درس ما تاريخ است، نه براي عبرت، بلکه شرح «افتخارات گذشته»، اگر گربه جغرافيايي را هم بگذارند جلوي بچهها، باغرور ميگويند:« بچهها ببينيد! ايران همه چيز دارد! ايران نفت دارد، گاز دارد، جنگل دارد، دريا دارد و...» نتيجهاش ميشود احساس «داشتن» و «غناي کامل» وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي.
با اين وصف، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه «چيزي» تلاش کنند؟ اين ميشود که بچههاي ما فکر و ذکرشان، ميشود دکترشدن، مهندس شدن و خلبان شدن، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي - که نفع و رفاه «شخص» در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور- ميدوني؟
واقعا به جا گفته شد تازه بچه توسری هم ازمادرش میخوره که ببین دوستت 20 اورد چرا تونیاوردی نمی گه درست درس رایاد بگیر فقط چشم هم چشمی کورکورانه نه یاد گیری دانش به معنی واقعی
بچه ها اين نقشه جغرافياست بچه ها اين قسمت اسمش آسياست
شكل يك گربه در اينجا آشناست چشم اين گربه به دنبال شماست
بچه ها اين گربه ايران ماست
بچه ها اين سرزمين نازنين دشمن بسيار دارد در كمين
داغ دارد هم به دل هم بر جوين بوده نامش از قديم ايران زمين
يادگار پاك قوم آرياست
بچه ها بچه ها از هر گروه و هر نژاد دست اندر دست هم بايست داد
فارغ از هر زنده باد و مرده باد سر به راه مملكت بايد نهاد
مام ميهن عاشق صلح و صفاست
بچه ها اين پرچم خيلي قشنگ پرچم سبز و سفيد و سرخ رنگ
هم نشان از صلح دارد هم ز جنگ خار چشم دشمنان چشم تنگ
افتخار ما به آن بي انتهاست
با سلام
یعنی اگر ژاپن همه چیز داشت ؛باز هم در مدارس می گفت نداریم؟
مشکل این نیست که ما همه چیز داریم و ژاپن ندارد،هر دو واقعیت ها را می گوییم.تفاوت در فرهنگ هاست که ژاپنی می شود سخت کوش و ما نه.هر وقت در جامعه ی ما پارتی بازی در همه ی سطوحش از میان رفت و شایسته سالاری برقرار شد ،امیدی به بهبود خواهد بود.
با سلام من یک فرهنگی هستم . تازه حسی که در دانش اموزان پدید آمده تنبلی در درس خواندن است . زیرا بر این باورند بلاخره یک راه در رویی برای قبول شدن دارند. متاسفانه باید منتظر نسلی به مراتب تنبل تر از الان بود
ولي من فكر مي كنم دليل اين تنبلي كه بيشتر هم در آقايون است جامعه مردسالار ماست كه اونهارو تن پرور و تنبل بار مياره، بهشون ياد داده مي شه كه هميشه همه چيز مال تو و براي تو بايد فراهم باشه، اگه مي خواي زن بگيري بايد با كمترين تلاشي كه مي كني بهت زن بدن، چون تو مردي از خداشونم باشه!! مرد كجا گير مياد!!