نگاهی دیگر به برنامه ماه عسل؛سوژه باید عسلی باشد!

اگرچه الان تا نام برنامه ماه عسل می آید همه یاد احسان علیخانی می افتند و همانطور که بین برنامه نود و عادل فردوسی پور می توان نسبتی برقرار کرد و اساسا برنامه های تاک شویی بیش از برنامه های دیگر به توانایی و جذابیت مجری آن وابسته است و این مجری است که با نوع اجرایش، به هر سوژه ساده ای و حتی پیش پا افتاده ای جذابیت می بخشد اما نباید انتخاب سوژه را دست کم گرفت.

انتخاب سوژه خود بخشی ازهوشمندی مجری در شیوه و فرآیند اجرایش محسوب می شود به ویژه در ماه عسل که مجری و تهیه کننده آن یکی است. در واقع بخش مهمی ازجذابیت برنامه به ظرفیت سوژه برای جلب نظر مخاطب برمی گردد.

طبیعتا هر سوژه ای نمی تواند به یک برنامه تاک شویی هیجان و التهاب بخشیده ومثلا مخاطب را پای برنامه میخکوب کند آنهم در یک تاک شوی مناسبتی پرطرفداری که چشمهای زیادی نظاره گر آن است نه فقط برای تماشا کردن! چشمهایی که به قضاوت و موشکافی برنامه نیز نشسته اند.اما یک مساله مهم در انتخاب سوژه این است که هیچ سوژه جذاب مطلقی وجود ندارد بدین معنی که هیچ سوژه ای برای همه جذاب نیست و اساسا بخشی از جذابیت سوژه به نوع نگاه و زاویه دید مخاطب به آن وابسته است نه ماهیت ذاتی خود سوژه.

مثلا اینکه یک نفر به خاطر اثبات عشقش خودش را از یک بلندی پرت کند شاید برای برخی مسخره به نظر برسد یا آن را واجد بدآموزی بدانند اما اگر از زاویه تربیتی/ روانشناسی بنگریم واجد نکات ارزشمند آموزشی است بدین معنی که نشان می دهد بسیاری از ما رفتارها و کنش های منطقی در تجربه عشق را نمی دانیم.هنوز یاد نگرفتیم و بلد نیستم که چگونه عشق و احساس خود را به شیوه درست ابراز کنیم لذا بر همین مبنا انتخاب یک سوژه را درست یا غلط معنا می کنیم.از سوی دیگر بخشی از جذابیت سوژه به تجربه مشترک مخاطب با سوژه ومهمانانی که درگیر سوژه هستند برمی گردد.

مثلا اگر کسی در ابراز عشق در زندگی شخصی اش دچار مشکل بوده یا از این ناحیه آسیب دیده این موضوع برایش اهمیت مضاعفی دارد اما برای کسی که اعتقاد به عشق ندارد این سوژه مسخره به نظر می رسد. با این حال یک برنامه تاک شویی برای تامین رضایت تعداد بیشتری از مخاطبان خود بهتر است دست روی سوژه های بگذارد که سویه عمومی و همگانی بیشتری داشته یا اهمیت و نقش سوژه در زندگی برای همگان محرزشده باشد.

درانتخاب سوژه های مناسب باید به جامعه شناسی زندگی روزمره از یک سو و روانشناسی مخاطب از سوی دیگر توجه داشت و با لحاظ کردن محدودیت های رسانه ای دست به انتخاب زد. برنامه ای مثل ماه عسل هم به واسطه موقعیت رسانه ایش و هم زمان طولانی بخش که به مدت یک ماه طول می کشد با دشواری بیشتری در انتخاب سوژه مواجه است و با لحاظ کردن اینکه این برنامه در طی یک دهه ادامه دارد لذا انتخاب سوژه های که برچسب تکراری نخورد این گزینش را سخت تر می کند.

مهم نیست که سوژه تلخ یا شیرین باشد مهم این است که سوژه بتواند تاثیرگذار باشد و مخاطب را به هدف برنامه که تامل و بازنگری در رفتارهای فردی و اجتماعی است نزدیک کند

محمد یوسفی