شعری درباره آلودگی هوای این روزهای تهران

آمدم بیرون فقط در آسـمان‌ها دود بود

در هـوای شهر من تنها هوا کمبود بود

شاخص ناخالصی از مرز کشتن هم گذشت

یک سر و گردن ز حدش بی پـدر مردود بود

آرزو کــردم که این راه گـلو چون یادگار

از شمال سمت جنوبش دائما مسدود بود

من نمیدانم چرا اکسیژن از ما دل برید؟

یا چرا عمر رسیدن ها به سکته زود بود؟

شاید این بنزین که با منت به مردم می دهند

گــازوئیل خسـته یا ترکیب آن با کـود بود

کاش چاشنی ها که بر بنزین ما افزوده شد

حداقل یک کـمی انـدازه اش محـدود بود

من نمیدانم چرا فکری به حال ما نشـد

شاید این بنزین برای یک نفر پر سود بود!

کاش میشد جای سهمیه برای کارت سوخت

این پــروژه روی میز دولتی مشهود بود