یادداشت سردبیر جام جم درباره اتهام افکنی اخیر به روزنامه نگاران

اتفاقا جامعه‌شناسان نیز همین توصیه را می‌كنند، چرا كه در غیر این صورت شما مجبور به دهان به دهان شدن با فردی می‌شوید كه از ادب و نزاكت كافی برخوردار نیست و چه بسا ناسزاها و افتراهایی زشت‌تر نیز نصیب شما كرده و حتی بدتر از آن ممكن است كه این مواجهه لفظی به مواجهه فیزیكی نیز كشیده شده و در انظارعمومی كار به زد و خورد هم بكشد.

اگر این اتفاق بیفتد بازنده این ماجرا كیست؟ قطعا شما؛ چرا كه اول ازهمه شما به دلیل تربیت خانوادگی‌تان در دشنام دادن و هتاكی از او كم خواهید آورد و اگر هم خدای نكرده كار به زد و خورد برسد، باز هم شما حریف فردی كه احتمالا هر روز به دلیل گلاویز شدن با مردم، آبدیده و قدرتمند شده، نمی‌شوید. حتی اگرهم بشوید باز هم ارزش آن را ندارد كه مردم نظاره‌گر دعوای شما با فردی هتاك باشند.

عموم مردم با دیدن چنین صحنه‌هایی در خیابان هر دو طرف ماجرا را مورد سرزنش قرار می‌دهند، چرا كه اساسا فرصت موشكافی و ورود به جزئیات دعوا را و این‌كه حق با چه كسی است، ندارند. پس باید به توصیه كارشناسان برای حفظ شأن و منزلت اجتماعی خودمان از مواجهه لفظی با افرادی كه آبروی چندانی برای از دست دادن ندارند، خودداری كنیم.

این تجربه اجتماعی فقط در كوچه و خیابان كاربرد ندارد؛ حتی چه بسا در عرصه سیاسی كاربرد آن بیشتر بوده و باید بسیار بزرگوارانه‌تر در برابر برخی اهانت‌ها و كنایه‌ها سكوت كرد. مرحوم پدرم همیشه می‌گفت كه در دعوای یك بزرگ و یك كوچك، قطعا فرد بزرگ بازنده خواهد بود؛ چرا كه همان دهان به دهان شدن، بزرگ را كوچك كرده و شاید یك كوچك را هم به خیال خود بزرگ كند. یكی دو سال پیش، همین نكته را به دكتر علی مطهری نماینده تهران در مجلس كه فارغ از شخصیت فردی خود، با توجه به جایگاه خانوادگی‌اش «بزرگ‌زاده» است و آن روزها با یكی از همكاران خود دهان به دهان شده بود، گفته بودم.

سربسته آن‌كه روزنامه‌نگاران نیز بسیاری از اوقات باید بزرگوارانه سكوت كنند و به دیده اغماض بنگرند و از بزرگ‌كردن چیزهای كوچك بپرهیزند.

محسن ماندگاری/ سردبیر روزنامه جام جم