.svg)
اسدالله امرایی: ناشر به قد و قواره‌ی نویسنده نگاه میکند
پارسینه: اسدالله امرایی می‌گوید: ناشران کتاب‌های مطرحی با مترجمان ناشناخته را منتشر می‌کنند، اما به قد و قواره نویسندگان جوان نگاهی می‌کنند و بعد از کاهش حق‌التألیف، کتابشان را چاپ می‌کنند.
پارسینه- گروه فرهنگی: اسدالله امرایی درباره دلایل استقبال از ادبیات ترجمه عنوان کرد: به نظر من، این استقبال طبیعی است. ما زبانی با تعداد محدود گویش‌ور داریم و به هر حال آثار بسیار زیادی در جهان نوشته می‌شود که ما حتا یک‌هزارم آن‌ها را هم ترجمه نمی‌کنیم و در واقع بهترین آثار را گزینش میکنیم. در دنیا آثار پرفروش عامه‌پسندی با تیراژهای بالا نوشته می‌شود و به فروش می‌رسد که ما آن‌ها را ترجمه نمی‌کنیم، یا اگر ترجمه می‌شود، به عنوان کتاب با ارزش ادبی بالا تلقی نمی‌شود و آثاری که در کشور ما ترجمه میشوند، آثار دانشگاهی با نویسندگان معتبر و شناخته‌شده و قدرند. همچنین این آثار جوایز متعددی را برده‌اند و چون آثار خوبی هستند، از آن‌ها استقبال می‌شود. این‌جا هم اگر کتابی نامزد یا برگزیده جایزهایی چون گلشیری، یلدا، مهرگان، کتاب سال، انجمن نویسندگان و منتقدان مطبوعات و ... شده باشد، طرفدار دارد و خوانده می‌شود.
او در ادامه گفت: علت این‌که از آثار ترجمه در کشور ما استقبال می‌شود، این است که دانش زبان خارجی برای خواندن آثار به زبان اصلی کم است، وگرنه کتابها با زبان اصلی ارائه میشد.
امرایی همچنین بیان کرد: رونق بازار ادبیات کم است، چون تولید ادبیات ما در کشور محدود است، چون نویسندگان ما محدودند و زبان ما در محدوده جغرافیایی محدودتری قرار دارد. زبان اسپانیایی در 27 کشور دنیا گویش‌ور دارد. اگر آثار خوب در کوبا نوشته شود و منتشر نشود، در کلمبیا نوشته می‌شود و در شیلی و اسپانیا خوانده می‌شود. از سوی دیگر، استقبال ناشر از آثار هم اهمیت دارد. متأسفانه ساز و کار نشر در کشور ما با جاهای دیگر قابل مقایسه نیست.
این مترجم همچنین اظهار کرد: اگر شما به عنوان رمان‌نویس جوان اثری را برای نشر پیش ناشری ببرید، ناشر اول نگاهی به قد و قواره شما میکند و بعد می‌پرسد: «تاکنون اثری چاپ کرده‌ای یا نه؟» اگر کارت را بخواند و خوشش بیاید، می‌گوید: «کسی تو را نمی‌شناسد و کتابت را نمیخرد» یا «بیا کتاب را مشارکتی چاپ کنیم و یا برای چاپ اول پولی نمیدهم». البته این حرکت از سوی ناشرها قابل سرزنش نیست. ابن نکته را هم یادآوری کنم که نشر امروز ما هم متحول شده و ناشرانی آشنا با ساز و کارهای جهانی صنعت نشر کشور را متحول کرده‌اند، هر چند راه درازی در پیش است. از خرید کپی‌رایت کتاب‌های خارجی گرفته تا اجازه گرفتن و استفاده از کارشناسان حرفه‌یی. ناشرانی مثل نشر افق، نشر چشمه، نشر ققنوس و نشر ثالث و مروارید تا نشر کتابسرای تندیس در این راه قدم گذاشته‌اند و امیدوارم مسؤولین هم قدر این کارها را بدانند. یک نمونه را بخواهم عرض کنم، همین چند وقت پیش برنامه‌ای در یکی از همین شبکه‌های خارجی بود که نویسنده‌ای یک ربع در باب بالا بودن فهم و شعور نویسندگان و اهل کتاب ایرانی صحبت می‌کرد؛ در حالی که همه دستگاه‌های عریض و طویل بروکراسی اداری نمی‌توانستند آن نویسنده را بیاورند و چنین تعریف‌هایی را از زبان او پخش کنند.
او در ادامه گفت: علت این‌که از آثار ترجمه در کشور ما استقبال می‌شود، این است که دانش زبان خارجی برای خواندن آثار به زبان اصلی کم است، وگرنه کتابها با زبان اصلی ارائه میشد.
امرایی همچنین بیان کرد: رونق بازار ادبیات کم است، چون تولید ادبیات ما در کشور محدود است، چون نویسندگان ما محدودند و زبان ما در محدوده جغرافیایی محدودتری قرار دارد. زبان اسپانیایی در 27 کشور دنیا گویش‌ور دارد. اگر آثار خوب در کوبا نوشته شود و منتشر نشود، در کلمبیا نوشته می‌شود و در شیلی و اسپانیا خوانده می‌شود. از سوی دیگر، استقبال ناشر از آثار هم اهمیت دارد. متأسفانه ساز و کار نشر در کشور ما با جاهای دیگر قابل مقایسه نیست.
این مترجم همچنین اظهار کرد: اگر شما به عنوان رمان‌نویس جوان اثری را برای نشر پیش ناشری ببرید، ناشر اول نگاهی به قد و قواره شما میکند و بعد می‌پرسد: «تاکنون اثری چاپ کرده‌ای یا نه؟» اگر کارت را بخواند و خوشش بیاید، می‌گوید: «کسی تو را نمی‌شناسد و کتابت را نمیخرد» یا «بیا کتاب را مشارکتی چاپ کنیم و یا برای چاپ اول پولی نمیدهم». البته این حرکت از سوی ناشرها قابل سرزنش نیست. ابن نکته را هم یادآوری کنم که نشر امروز ما هم متحول شده و ناشرانی آشنا با ساز و کارهای جهانی صنعت نشر کشور را متحول کرده‌اند، هر چند راه درازی در پیش است. از خرید کپی‌رایت کتاب‌های خارجی گرفته تا اجازه گرفتن و استفاده از کارشناسان حرفه‌یی. ناشرانی مثل نشر افق، نشر چشمه، نشر ققنوس و نشر ثالث و مروارید تا نشر کتابسرای تندیس در این راه قدم گذاشته‌اند و امیدوارم مسؤولین هم قدر این کارها را بدانند. یک نمونه را بخواهم عرض کنم، همین چند وقت پیش برنامه‌ای در یکی از همین شبکه‌های خارجی بود که نویسنده‌ای یک ربع در باب بالا بودن فهم و شعور نویسندگان و اهل کتاب ایرانی صحبت می‌کرد؛ در حالی که همه دستگاه‌های عریض و طویل بروکراسی اداری نمی‌توانستند آن نویسنده را بیاورند و چنین تعریف‌هایی را از زبان او پخش کنند.
ارسال نظر