پیام رئیس جمهور به جشنواره فیلم فجر

در مراسم اختتامیه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پیام حسن روحانی رئیس جمهور را قرائت کرد.

متن این پیام به شرح زیر است:

امروز، اهل نظر دیگر فرهنگ را فقط زیربنا یا صرفاً روبنای توسعة جوامع نمی­دانند. امروز، «فرهنگ» هم زیربنا و هم روبنا است. ما در جمهوری اسلامی ایران، فرهنگ را به عنوانِ مهمترین مقصد و غایتِ برنامه­های توسعه می­شناسیم.

ظهور همزمان سه پدیدة: اینترنت، تلفن‌های همراه هوشمند، شبکه­های اجتماعی که جمع آنها سودای غلبه بر نظام رسانه­ای و قلب و روح و فکر تمامی ساکنان کرة خاکی را دارند، دست­اندرکاران سینمای ما را بر آن می­دارد تا به مثابه محتوای فکری و هنری، این ابزار و امکانات را به کمال به خدمت بگیرند و سینمای مقتدرِ ما در این عرصه، ابتکار عمل را در دست خود داشته باشد! عرصه­ای که جامعه در آن آگاهی خودش را جست‌وجو می­کند. سینما امکان نقد و گفت­و­گو دربارة مسائل و موضوعات مهّم را برای گروه­های متنوع جامعه فراهم می­کند و این آغاز هر نوع بهبودی در زندگی و حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ماست.

مردم در عمقِ داستان­های سینمایی به دنبال زندگی، هویت، رؤیاها، رنج­ها، شادی­ها و امیدهای خود می­گردند. شاید این وجهِ سینما، از علل مهّم جذّابیّت­های مردمی­اش باشد. سینما می­تواند چنین بستری را برای جستجوی جمعی - با هدفِ کمک به یافتنِ پاسخ­های مردمِ ما فراهم کند. سینمایِ ما هرگاه که به ایفای چنین نقش و مسئولیتی نزدیک شده، توانسته است به جای تقلید، بر نوآوری­های خودش تکیه زَنَد و آوازه­اش را در جهان منتشر کند.

سینما یکی از کارآمدترین ابزار فرهنگی و هنری است که بشر امروز برای معرفی و انتقال پیام­ها و مواریث و دست­آوردهای تمدنیِ خود کشف کرده است. امّا تمدنی می­تواند امید به ماندگاری، باروری و بازتولید ارزش­هایش داشته باشد که فرآیند انتقالِ توأم با ارتقاء خود را مدیریت کند، آن را حیاتی بداند، نسبت به نقاط قوت و ضعف خود از منظری استراتژیک، احاطه یابد و آنی از تزریق «امید» به جامعه غافل نشود.

سینمای ما باید حوزة فرهنگی و تمدّنیِ خود را مجدداً بشناسد و در عین اینکه همواره «فرهنگ دینی و ملی » و «مسائل ایران» مهم­ترین محور و موضوعش است، به دنبال کسب سهمی هر چه فزون­تر از میدان فرهنگ و هنر دیگر سرزمین­ها و نیز اقتصادِ جهانیِ صنعت تصویر باشد! برای نیلِ به این منظور، باید امکانات، قابلیت­ها و ظرفیت­های ملّی و بین­المللی خود را هر روز ارتقاء بخشیم. در این زمینه، توسعة نیروی انسانی، توسعة سازمانی، توسعة منابع سرمایه، توسعة فناوری، فراهم‌سازی زیرساخت­های حقوقی و تجهیزاتی، فعّال­شدن در صحنة دیپلماسی فرهنگی جهان، بِرندسازی، بازارسازی و توسعة خلاق بازار و سرانجام طراحی و تدوین استراتژی­های عرضة محصولات از مهم­ترین برنامه­های سینمای ایران ما خواهد بود. سینمایی که دیگر با مجموعه­ای از سالن­های نمایش تعریف نمی­شود، بلکه وب‌سایت­ها، شبکه­های اجتماعی و بسیاری از تصویرافزارها که امکان پخش تصویر متحرک را دارا هستند، به نوعی در حیطة صنعت تصویر و سینما واقع می­شوند. سینمای ما باید با جذب انبوه جوانان با استعداد، خوش­قریحه و اندیشمند از گسترة ایران­زمین، ریشه در خاک و سَر بر آسمان سایَد.

اشتغال­زایی عظیم سینما، توانمندی آن در ایجاد نشاط و امید در جامعه و آموزنده بودن از ویژگی­های این سینما است. سینمای ما با بیان علمی و هنری مشکلات جامعه و نقد سیاست­ها، رویکردها و عملکرد دولت و مؤسسات تأثیرگذار جامعه، می­تواند عامل پیشرفت، توسعه و رفع موانع پیش­روی جامعه باشد.

امام(ره) فرمودند: در جمهوری اسلامی همه باید با انتقادها و طرح اِشکال­ها، راه را برای سعادت جامعه باز کنند (صحیفة نور، جلد ۱۴، صفحه ۲۴).

سینما با بیان و طرح مسائل و نظریات جدید می­تواند جامعه را برای مواجهة با آنها آماده سازد. با رفتن به فضاهای طبیعی و تاریخی سرزمین­مان و نیز بازتاب و معرفی هزاران رسم و واقعة آیینی، دینی و ملّی به کمک پیشرفت صنعت گردشگری بشتابد و با نگاه دانش­بنیان باعث پیشرفت فناوری و توسعة استارت­آپ­ها شود.

این سینما قادر است آرامش روانی به جامعه ببخشد، به حفظ ثبات اجتماعی و التیام گُسست­ها مرهم باشد، با­نشاط و نشاط­آفرین باشد، قانون و اخلاق را که مؤلّفه­های تنظیم­کنندة روابط اجتماعی هستند، تحکیم بخشد، احساس امنیّت، استقلال و اقتدار ملی را تقویت کند، اما خود نیز باید از امنیّت و آرامش خاطر درونی برخوردار باشد و جهان را عرصة پرواز خود بداند. من سینما را بخش مهمّی از راه­حل­های مسائل و مشکلات امروز و فردای ایران و جوانان عزیزمان می‌دانم و نه مشکل!