.svg)
بازیگر پیشکسوت: فضای مجازی بازیگران را به قهقرا کشانده است
پارسینه: بازیگر و کارگردان سینما می‌گوید اتفاقاتی مانند زیاد شدن فالوورها از زبان کسانی که خودشان را سوپراستار مردم می‌دانند، اتفاق خوبی نیست البته این آدم‌ها نه فقط در هنر بلکه در همه جا هستند. این از عواملی است که ما را به قهقرا، جاده خاکی و در نهایت سیاه چال می‌برد.
رضا توکلی بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون درباره وضعیت بازیگری در این روزها گفت: «من در «افسانه هزارپایان» نقشی را برعهده گرفته ام که با نقش های دیگرم متفاوت است. بسیاری از افراد به من گفتند چرا این نقش را پذیرفته ام؟ در حالی که باید به آن ها گفت در این شرایط بیکاری، آن هم بعد از تهیه کنندگی و بازی هایی که داشته ام و علاقه ام به این ژانر، بازی در «افسانه هزارپایان» را پذیرفتم.»
او در ادامه افزود: «برخی ها معتقدند مرسوم نیست که یک بازیگر ژانر خود را تغییر دهد اما من برنامه ریزی می کنم که خودم را در موقعیت های مختلفی محک بزنم. از پیشنهادات متفاوتی که به من داده می شود اثری را انتخاب می کنم که در شان من و تجربه هایی که کسب کرده ام باشد.»
این بازیگر درباره این که آیا همچون فتحعلی اویسی که در مقطعی پا به عرصه طنز و نقش های متفاوت از آن چه داشت و بود گذاشت او نیز چنین تصمیمی را برگزیده است اظهار کرد: «فتحعلی اویسی استاد بنده است و من از او درس یاد می گیرم. من از استادانی چون فتحعلی اویسی و ابوالفضل پورعرب در سریال «زیرزمین» نیز بازیگری آموختم و هنوز خود را شاگردی می دانم که در حال یادگیری هستم. من مقابل دوربین هر کارگردانی قرار می گیرم اعلام می کنم که یک خمیر و آدم مبتدی هستم که الان در اختیار شما برای شکل گیری نقش هستم. یک کارگردان هوشمند توانایی های یک بازیگر را کشف می کند.»
توکلی ادامه داد: «یکی از ویژگی های کارگردان این است که بتواند خوب بازیگر را ببیند، بتواند انرژی اش را درک کند، ارتباط صمیمانه با او برقرار کند و برای بازیگرش خساست به خرج ندهد و قیافه نگیرد. بازیگران ما باید یاد بگیرند که یک سکانس در صورت اجرای زیبا و درست به درستی دیده خواهد شد نه اینکه تنها برای خود بازی کند و فقط نقش خودش مهم باشد چون تماشاگر متوجه این به هم ریختگی سکانس خواهد شد.»
او درباره نقش تعامل کارگردان و بازیگر در موفقیت یک اثر بیان کرد: «کارگردانان موفق عشقشان ویترین است که ویترین آنها بازیگران هستند. وقتی بخواهم فیلمی بسازم مخلص بازیگری می شوم که افتخار می دهند در مقابل دوربین من حاضر شوند. نکته اصلی شکلگیری نگاه کارگردان به بازیگر است. امیدوارم در «افسانه هزارپایان» از توانایی های بازیگران برای شاد بودن تماشاچیان به خوبی استفاده شده باشد و به خوبی نیز دیده شوند.
توکلی ارزیابی خود از سینما و تلویزیون در سال 96 را نصف نصف دانست و توضیح داد: «من نصف نصف می بینم، به دلیل اینکه در یک مقطعی به بعد به بازیگران بسیار فشار وارد می شود. در همه جای دنیا وقتی بازیگر به سن 40 یا 45 می رسد به تجارب زیادی دست می یابد، باید در فیلم در کنار یک بازیگر 18 ساله یک بازیگر 45 ساله نیز قرار بگیرد تا قصه را باور کرد ولی درباره برخی قصه ها وقتی از سینما بیرون می آییم نمی دانم محتوای فیلم چه بود که درباره آن صحبت شود.»
بازیگر «کیمیا» در ادامه تصریح کرد: «الان معلوم نیست در سینماهای پر محتوا و عمیق ایران با فرهنگ غنی که دارد چه اتفاقی افتاده است؟! به طور مثال یک بازیگری که پدرش کارگردان است با پارتی بازی پدرش بازیگر شده است. البته این ها هم بازیگر هستند اما کارگردانی که یک اتاق نگاتیو مصرف کرد با بودجه دولت تا توانست بفهمد چرا لنز 50 را باید ببندد.»
او درباره وضعیت بازیگری و تحصیلات آکادمیک در حال حاضر اظهار کرد: «حدود 40 سال از سینمای پس از انقلاب اسلامی می گذرد اما بسیاری از همین بازیگران هنوز از امکانات مصرف می کنند تا آموزش دیده شوند. دانشگاه های ما دانشجوهای کارگردانی را فارغ التحصیل کرده اما عملا دانشجو کار نکرده است در حالی که این شخص باید عملا در صحنه وارد شود و فیلم بسازد. معنا و مفهوم نگاتیو، تصویر و انواع و اقسام مراحل فنی و از همه مهمتر مبحث نور که خود یک دانشگاه است را یادگرفته باشند. در حال حاضر بازیگران بزرگ و مطرح کشور ما که مدعی هستند بازیگر هستند هنوز و هنوز مبحث نور را نمی داند البته من قصد ندارم به کسی بربخورد این موضوع را کلی بررسی کردم.»
توکلی با اشاره به فضای مجازی و تبعات آن اظهار کرد: «هنرمند را از حضور در شبکه های مجازی نفی نمی کنم بلکه موافق نیز هستم. معتقدم شبکه های مجازی باشد تا خود را با شبکه های جهانی تطبیق دهیم. اینکه ما می توانیم در فضای مجازی با یکدیگر رابطه داشته باشیم و از اطلاعات یکدیگر استفاده کنیم کار بدی نیست اما اتفاقاتی مانند زیاد شدن فالوورها از زبان کسانی که خودشان را سوپراستار مردم می دانند، اتفاق خوبی نیست البته این آدم ها نه فقط در هنر بلکه در همه جا هستند. این از عواملی است که ما را به قهقرا، جاده خاکی و در نهایت سیاه چال می برد. اگر در فضای مجازی خبررسانی شود و مردم با هنرمند ارتباط داشته باشند بد نیست. امیدوارم شرایطی فراهم شود که تا کسی را ندیده ایم و یقین پیدا نکرده ایم او را قضاوت نکنیم. البته باید بدانیم در شبکه های مجازی همه خوب نمی بینند.»
او با اشاره به خاطره ای از دوره هنری اش اشاره و خاطرنشان کرد: «پس از گفت و گوی رسانه ای که درباره یکی از آثار انجام دادم محمدرضا شفیعی تهیه کننده به من پیامی مبنی بر «شما را به خیر و ما را به سلامت» ارسال کرد که من نمی فهمم معنای این پیام چیست؟! چنین رفتاری از یک تهیه کننده که خود تجربه کار در عرصه فیلمسازی دارد درست نیست.»
او در ادامه افزود: «برخی ها معتقدند مرسوم نیست که یک بازیگر ژانر خود را تغییر دهد اما من برنامه ریزی می کنم که خودم را در موقعیت های مختلفی محک بزنم. از پیشنهادات متفاوتی که به من داده می شود اثری را انتخاب می کنم که در شان من و تجربه هایی که کسب کرده ام باشد.»
این بازیگر درباره این که آیا همچون فتحعلی اویسی که در مقطعی پا به عرصه طنز و نقش های متفاوت از آن چه داشت و بود گذاشت او نیز چنین تصمیمی را برگزیده است اظهار کرد: «فتحعلی اویسی استاد بنده است و من از او درس یاد می گیرم. من از استادانی چون فتحعلی اویسی و ابوالفضل پورعرب در سریال «زیرزمین» نیز بازیگری آموختم و هنوز خود را شاگردی می دانم که در حال یادگیری هستم. من مقابل دوربین هر کارگردانی قرار می گیرم اعلام می کنم که یک خمیر و آدم مبتدی هستم که الان در اختیار شما برای شکل گیری نقش هستم. یک کارگردان هوشمند توانایی های یک بازیگر را کشف می کند.»
توکلی ادامه داد: «یکی از ویژگی های کارگردان این است که بتواند خوب بازیگر را ببیند، بتواند انرژی اش را درک کند، ارتباط صمیمانه با او برقرار کند و برای بازیگرش خساست به خرج ندهد و قیافه نگیرد. بازیگران ما باید یاد بگیرند که یک سکانس در صورت اجرای زیبا و درست به درستی دیده خواهد شد نه اینکه تنها برای خود بازی کند و فقط نقش خودش مهم باشد چون تماشاگر متوجه این به هم ریختگی سکانس خواهد شد.»
او درباره نقش تعامل کارگردان و بازیگر در موفقیت یک اثر بیان کرد: «کارگردانان موفق عشقشان ویترین است که ویترین آنها بازیگران هستند. وقتی بخواهم فیلمی بسازم مخلص بازیگری می شوم که افتخار می دهند در مقابل دوربین من حاضر شوند. نکته اصلی شکلگیری نگاه کارگردان به بازیگر است. امیدوارم در «افسانه هزارپایان» از توانایی های بازیگران برای شاد بودن تماشاچیان به خوبی استفاده شده باشد و به خوبی نیز دیده شوند.
توکلی ارزیابی خود از سینما و تلویزیون در سال 96 را نصف نصف دانست و توضیح داد: «من نصف نصف می بینم، به دلیل اینکه در یک مقطعی به بعد به بازیگران بسیار فشار وارد می شود. در همه جای دنیا وقتی بازیگر به سن 40 یا 45 می رسد به تجارب زیادی دست می یابد، باید در فیلم در کنار یک بازیگر 18 ساله یک بازیگر 45 ساله نیز قرار بگیرد تا قصه را باور کرد ولی درباره برخی قصه ها وقتی از سینما بیرون می آییم نمی دانم محتوای فیلم چه بود که درباره آن صحبت شود.»
بازیگر «کیمیا» در ادامه تصریح کرد: «الان معلوم نیست در سینماهای پر محتوا و عمیق ایران با فرهنگ غنی که دارد چه اتفاقی افتاده است؟! به طور مثال یک بازیگری که پدرش کارگردان است با پارتی بازی پدرش بازیگر شده است. البته این ها هم بازیگر هستند اما کارگردانی که یک اتاق نگاتیو مصرف کرد با بودجه دولت تا توانست بفهمد چرا لنز 50 را باید ببندد.»
او درباره وضعیت بازیگری و تحصیلات آکادمیک در حال حاضر اظهار کرد: «حدود 40 سال از سینمای پس از انقلاب اسلامی می گذرد اما بسیاری از همین بازیگران هنوز از امکانات مصرف می کنند تا آموزش دیده شوند. دانشگاه های ما دانشجوهای کارگردانی را فارغ التحصیل کرده اما عملا دانشجو کار نکرده است در حالی که این شخص باید عملا در صحنه وارد شود و فیلم بسازد. معنا و مفهوم نگاتیو، تصویر و انواع و اقسام مراحل فنی و از همه مهمتر مبحث نور که خود یک دانشگاه است را یادگرفته باشند. در حال حاضر بازیگران بزرگ و مطرح کشور ما که مدعی هستند بازیگر هستند هنوز و هنوز مبحث نور را نمی داند البته من قصد ندارم به کسی بربخورد این موضوع را کلی بررسی کردم.»
توکلی با اشاره به فضای مجازی و تبعات آن اظهار کرد: «هنرمند را از حضور در شبکه های مجازی نفی نمی کنم بلکه موافق نیز هستم. معتقدم شبکه های مجازی باشد تا خود را با شبکه های جهانی تطبیق دهیم. اینکه ما می توانیم در فضای مجازی با یکدیگر رابطه داشته باشیم و از اطلاعات یکدیگر استفاده کنیم کار بدی نیست اما اتفاقاتی مانند زیاد شدن فالوورها از زبان کسانی که خودشان را سوپراستار مردم می دانند، اتفاق خوبی نیست البته این آدم ها نه فقط در هنر بلکه در همه جا هستند. این از عواملی است که ما را به قهقرا، جاده خاکی و در نهایت سیاه چال می برد. اگر در فضای مجازی خبررسانی شود و مردم با هنرمند ارتباط داشته باشند بد نیست. امیدوارم شرایطی فراهم شود که تا کسی را ندیده ایم و یقین پیدا نکرده ایم او را قضاوت نکنیم. البته باید بدانیم در شبکه های مجازی همه خوب نمی بینند.»
او با اشاره به خاطره ای از دوره هنری اش اشاره و خاطرنشان کرد: «پس از گفت و گوی رسانه ای که درباره یکی از آثار انجام دادم محمدرضا شفیعی تهیه کننده به من پیامی مبنی بر «شما را به خیر و ما را به سلامت» ارسال کرد که من نمی فهمم معنای این پیام چیست؟! چنین رفتاری از یک تهیه کننده که خود تجربه کار در عرصه فیلمسازی دارد درست نیست.»
منبع:
میزان
ارسال نظر