مسئولان فدراسیون فوتبال بخوانند

رسوایی در نتیجه تحقیقات دادستان دادگاه ناپل در آژانس فوتبال ایتالیا بود. ۴جولای ۲۰۰۶، «استفانو پالاتزی» که از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا مسئول پیگیری پرونده بود، برای چهار باشگاه اصلی درگیر در تبانی تقاضای مجازات کرد. پالاتزی درخواست کرد یوونتوس به سری C۱ (در واقع در دادخواست او آمده بود که یووه باید به دسته ای پایین تر از سری B فرستاده شود، بدون این که به دسته خاصی اشاره شود) فرستاده شود و فیورنتینا و لاتزیو هم دستکم به سری B. او همچنین تقاضای کسر امتیاز از تیم ها به همراه میلان را نیز داشت. پالاتزی همچنین درخواست کرده بود که عناوین قهرمانی یوونتوس در سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ پس گرفته شود. برای تیم رجینا نیز درخواست سقوط به سری B و کسر ۱۵ امتیاز مطرح شد، که بعدتر فقط مجازات کسر امتیاز باقی ماند.

اما داستان این مجازات ها به خاطر تفاوت چشمگیری که بین حکم یوونتوس و سایر تیم ها بود، جنجالی و دنباله دار شد. طبق آن چیزی که دادگاه ایتایا اعلام کرد، هیچ یک از مدیران تیم ها واقعاً تبانی نکرده بودند، بلکه اعمال آن ها به طور کلی در تضاد با روح ورزش بود. این طور به نظر می رسید که دادگاه شواهدی در مورد پرونده یوونتوس را به عنوان مدرک قبول کرده، که در مورد سایر تیم ها غیر قابل قبول دانسته بود. یوونتوسی ها همواره این حکم را سلیقه ای و ثابت نشده دانستند. داغ این حکم هنوز هم برای یووه تازه مانده. آندره آ آنیلی، مالک باشگاه سال گذشته که به نشست«پیشروان فوتبال» در لندن آمده بود، کماکان می نالید که ما را برای چیزی که هیچ گاه ثابت نشد، قربانی کردند.

با توجه به میزان مجازات ها، شاید هم بتوان تا حدی حق را به مدیران این تیم تورینی داد. از میان تمام تیم ها تنها یوونتوس بود که به دست پایین تر فرستاده شد.البته مجازات کسر امتیاز این تیم که ابتدا ۳۰ امتیاز منفی بود به ۹ امتیاز تقلیل یافت و یووه نیز به جای سری C۱ به سری B تبعید شد. جریمه نهایی سایر تیم ها هم این گونه شد: میلان ۸امتیاز منفی، فیورنتینا ۱۵ امتیاز منفی، لاتزیو ۳ امتیاز منفی و رجینا ۱۱ امتیاز.در میان افراد هم مجازات لوچانو موجی، مدیر عامل یووه از همه سنگین تر بود که با محرومیتی مادام العمر مواجه شد.