"مهرعلیزاده مقصر حذف کرسی ایران در آی.او.سی"

بدون تردید مهم‌ترین خبر ورزشی ایران بود که بازتاب‌های متعددی در پی داشت. علاوه بر محمد علی‌آبادی رییس کمیته ملی المپیک بسیاری از نخبگان جامعه ورزش همچون دکتر امیررضا خادم و دکترعلیرضا دبیر در واکنش‌های خود تاکید کرده‌اند اگر کرسی عضویت سیدمصطفی هاشمی‌طبا در IOC از دست نمی‌رفت، چه بسا می‌شد با بهره‌گیری از توان ایشان و ایجاد یک فراکسیون از اعضای هم فکر، به تغییر رای کمیته بین‌المللی المپیک اقدام کرد.

۲- با تشکیل دولت دوم اصلاحات، مهرعلیزاده که خود را برای ریاست سازمان گردشکری آماده می‌کرد به یک باره از سازمان ورزش سر درآورد. او که در دولت اصلاحات سرکار آمده بود با نگاهی اقتدارگرایانه اساسنامه دموکراتیک فدراسیون‌های ورزشی را تغییر داد و خود را به عنوان رییس مجمع فدراسیون نهاد تا بتواند با اقتدار «روسای فدراسیون‌های ناهماهنگ» را با «مدیران همراه» عوض کند. مهرعلیزاده که با صرف هزینه هنگفت با واگذاری طرح جامع ورزش کشور به چهره‌های دانشگاهی بدون عملکرد نظیر رضا قرخانلو عملا در حوزه زیرساختی نیز توفیقی نداشت، گام بعدی‌اش را برای تصاحب کمیته ملی المپیک برداشت و زمینه را برای فعالیت شورای معاونین سازمان به رهبری سردار محمد درخشان معاون حقوقی و رییس فدراسیون جودو مهیا کرد.

۳- شورای معاونینی که رضا قرخانلو، عیسی اسحاقی، مهدی قدمی و محمد درخشان چهره‌های متنفذش بودند به هاشمی‌طبا فشار آوردند که در انتخابات کاندیدا نشود و او نپذیرفت. سرانجام در حالی که مهرعلیزاده قسم جلاله خورده بود در انتخابات دخالتی ندارد اما هاشمی‌طبا در انتخاباتی پرحرف و حدیث در مقابل رضا قرخانلو معاون وقت سازمان تربیت‌بدنی شکست خورد و بهرام افشارزاده نیز جایش را به رییس خندان این روزهای فوتبال، علی کفاشیان داد. در نهایت هیات اجرایی منتخب و منسوب مهرعلیزاده در کمیته المپیک در کنار مدیریت مبتنی ساخت و ساز محمد علی‌آبادی در سازمان ورزش با ضعیف‌ترین حضور ایران در المپیک‌های دو دهه اخیر شاهکار المپیک ۲۰۰۸پکن را خلق کرد: تنها مدال طلای هادی ساعی و مدال برنز مراد محمدی و جایگاه پنجاه و یکمی.

۴- در گرماگرم انتخابات بسیاری از چهره‌های باسابقه و تحصیلکرده ورزش به محسن مهرعلیزاده تذکر دادند که برای حفظ کرسی ایران در IOC که با تلاش بیش از ۱۰ ساله به دست آمده، سیدمصطفی هاشمی‌طبا را به عنوان رییس افتخاری کمیته ملی المپیک اعلام کند که او هرگز نپذیرفت. مهرعلیزاده در اظهاراتی تامل‌برانگیز با تایید عملکرد خود به ایسنا گفت: «به نظر نمی رسد کسب یک کرسی در IOC مشکل باشد. با تلاشی که مسوولان جدید انجام می‌دهند، درصددیم تنها رییس کمیته عضو IOC نباشد، بلکه قهرمانان بنام ایران نیز صاحب کرسی شوند. برای عضویت جدید برقراری ارتباطات قوی حرف اول را می‌زند.» البته او هیچگاه پاسخ نداد که آن ارتباطات قوی چرا نتوانسته‌اند تنها کرسی ایران را بازگردانند!

۵- این داستان تلخ «ورزش ایرانی» است؛ ورزشی که به دلیل ضعف جامعه مدنی‌اش همیشه از مدیران سیاسی ضربه خورده است و می‌خورد. اگر سیدمحمد خاتمی رییس‌جمهور وقت و غلامعلی حدادعادل رییس مجلس هفتم نسبت به این اتفاق تلخ بی‌تفاوت نبودند و مسوولان و مقصران را بازخواست کرده بودند و اگر نمایندگان مجلس در کنار «طرح تثبیت قیمت‌ها» گوشه چشمی هم به ورزش داشتند، شاید امروز کرسی عضویت ایران در کمیته بین‌المللی المپیک پابرجا بود و می‌شد به واسطه آن با رایزنی و تلاش‌های فراوان کشتی را به بازی‌های المپیک بازگرداند.

صادق حسینی/ روزنامه اعتماد