پیش‌بینی نویسنده مشهور فرانسوی درباره فروش کتاب

پارسینه- گروه فرهنگی: دو سه روزی ست نقدهای دوستان را دربارهٔ نمایشگاه بین المللی کتاب دنبال می‌کنم. چیز جدیدی نیست. هر سال همه از آمار کتاب خوان‌ها می‌نالند و نبودِ ناشر خارجی گردن کلفت و قیمت بالای کتاب و تیراژهای ناچیز کتاب‌های جدی و... تنها نکتهٔ جدید، بد‌تر شدن نسبت به سال قبل است که خدا را شکر هر سال این سُنَت حسنه حفظ می‌شود...

لابه لای نقد‌ها که می‌گشتم، یادِ کتاب «گفت‌و‌گو با پروفسور ایگرگ» نوشتهٔ لویی فردینان سلین افتادم که چند ماهی ست در حال ترجمه‌اش هستم. فضای کتاب خیلی به بازار نشر این روزهای ما می‌خورد. بد ندیدم چند خطی بگذارم اینجا:

حقیقت این است، به همین ساده­‌گی: بازار کتاب­فروشی­‌ها بدجور تخته­‌ست. این صفرهای خیالی را که جلوی رقم تیراژ ۱۰۰۰۰۰ نسخه می‌­گذارند، باور نکنید! ۴۰۰۰۰!... و حتا ۴۰۰ نسخه!... شیاد‌ها! حیف!... حیف!... فقط «مجلات پزشکی»... باز هم به آن­‌ها!... بد از خودشان دفاع نکرده­اند... تا حدی هم «ویژه­‌نامه­‌های جنایی»... و مجله­‌های «زرد»... در واقع هیچ چیز دیگری فروش نمی‌­رود... خطرناک است!... سینما، تلویزیون، لوازم خانگی، موتور سیکلت­های وسپا، اتومبیل‌های ۲، ۴، ۶ اسب بخار، ظلم بزرگی در حق کتاب می‌­کنند... همه­‌اش شده فروش اقساطی، فکرش را بکنید! و «ویک-اِند»‌ها!... و این تعطیلات جالب دو سه ماهه!... و سفرهای تفریحی با کشتی به لُ­لُ­لولو!... دیگر باید از خرج و مخارج ناچیز هم خداحافظی کرد!... ببینید بدهی­‌ها را!... یک پاپاسی هم نمانده!... خرید کتاب، حالا نه!... کاراوان؟ باز هم!... ولی کتاب؟... چیزی که به هر حال می‌­شود امانت گرفت!... یک کتاب را دستِ کم بیست، بیست و پنج نفر خوانده­‌اند، یا درباره­‌اش شنیده­‌اند... فرض کنیم اگر می‌­شد یک تکه نان یا ژامبون را هم به همین راحتی، با بیست، بیست و پنج نفر شریک شد... چه ثروتی می‌­شد به هم زد!...

منبع: جعبه سیاه