شرایط زندگی حاشیه‌نشین‌ها بدتر از وضعیت روستاهاست

مجتبی رحماندوست ، در زمینه معضل حاشیه‌نشینی اظهار داشت: مقوله حاشیه‌نشینی یک مقوله مهم است و از پروژه‌های مبتلابه اجتماعی محسوب می‌شود. تلقی عامیانه من البته بدون کار پژوهشی این است که مهمترین علت حاشیه نشینی توزیع ناعادلانه امکانات در کشور است.

وی افزود: در حالی که چشم‌اندازهای موجود در شهرنشینی، دل ساکنان شهرهای کوچک و روستاها را می‌رباید و با توجه به اینکه در حاشیه شهرها، کمترین مشکلات مردم، آب، درمان و جاده‌ آنهاست لذا تلقی آنها از مهاجرت به سمت شهرها این است که از جاذبه‌های شهری برخوردار می‌شوند بنابراین به کار خام و حساب نشده دست می‌زنند.

رحماندوست تصریح کرد: عواقب سوء پدیده حاشیه‌نشینی شهرها به مراتب بدتر از زندگی نامناسب آنها در شهرهای خودشان است اما افراد شهرهای کوچک به طمع شرایط بهتر به حاشیه شهرها سفر می‌کنند در حالی که مفاسد اجتماعی، فقر بیشتر، کارتن خوابی و کپرنشینی را لمس می‌کنند. لذا شرایط بدتر است چون حداقل در شهرهای خودشان دوستان و آشنایان زیادی داشتند که اینجا آنها را هم ندارند.

وی اضافه کرد: دولت با شعار عدالت سر کار آمد اما در حوزه حاشیه‌نشینی و ساماندهی آن، عدالت مشهود نبود لذا اگر بتوانیم بخشی از امکانات روستایی را ایجاد کنیم حاشیه‌نشینی حل خواهد شد.

رحماندوست گفت: در گذشته‌های 8 تا 10 سال پیش در کنار هر سطح زباله‌دان داخل شهر فردی را می‌دیدیم که مشغول درآوردن زباله برای فروختن آن به بازیافتی‌هاست اما الان کار به جایی رسیده است که اگر نگوییم از هر یک زباله‌دان، از هر یکی در میان زباله‌دان‌ها، افرادی مشغول این کار هستند که شاید بخشی از آنها همان افرادی هستند که در حاشیه شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند.

وی با بیان اینکه امیدواریم در دولت جدید زمینه‌های عدالت اجتماعی برای شهرهای کوچک فراهم شود، در زمینه راهکارهای این موضوع نیز خاطرنشان کرد: باید در این زمینه هم کار سلبی انجام شود و هم کار ایجابی؛ بطوری که امکانات لازم در روستاها فراهم شود چرا که اگر منطقه‌ای آب ندارد و ساکن آنها به حاشیه شهرها رفت نمی‌توان به وی گلایه کرد که "چرا رفتی؟". خوب معلوم است چون آب وجود ندارد.

عضو کمیسیون اجتماعی ادامه داد: لذا باید حداقل امکانات زندگی در روستا را فراهم کرد و پس از آن مردم ساکن حاشیه شهرها را به شهرهای خودشان بازگرداند.

وی افزود: یکی از شعارها این بود که باید تهران را کوچک کنیم و به افراد گفته شود که به شهرهای خود بازگردند که ظاهرا در این زمینه شعارش زیاد داده شد ولی در عمل چیز زیادی ندیدیم. لذا باید گروه‌های اجتماعی و دولتی به سمت حاشیه‌نشین‌ها بروند و هزینه‌های بازگشت آنها به شهرها و روستاهایشان را بدهند و به آنها قول بدهند که امکانات را به روستاها می‌برند.