مراقب افکار خود باشیم!

چند روز پیش خبر «جاستین کارتر» و ماجرایش در فیس بوک در همه دنیا منتشر شد.جاستین که در آمریکا زندگی می‌کند و اکنون در زندان است در صفحه فیس بوکش به شوخی یا جدی در جواب یک خان نوشته بود که دیوانه است و تصمیم دارد به یک کودکستان برود و همه بچه‌های آن‌جا را به گلوله ببندد...! خانمی که این کامنت را دریافت کرده بود،ترسید و پلیس را خبر کرد.حالا جاستین در زندان است و معلوم نیست دادگاه چه حکمی برایش صادر کند.

بعد از انتشار این خبر آن‌هایی که خود را مصلح اجتماعی و اخلاقی می‌دانند و معتقدند که آدم‌ها هر چه در فضای محدودتری باشند، سالم‌ترند و کمتر آسیب می‌بینند، شروع به تحلیل این ماجرا کردند و گفتند که بهتر است افراد در فضای مجازی حضور نداشته باشند، از افکار و اعتقاداتشان سخن نگویند تا حریم امنیت‌شان بیشتر شود.

اما این ماجرا را می‌توان از زاویه دیگری هم نگاه کرد.آدم‌ها وقتی خوب فکر می‌کنند، وقتی سالم زندگی می‌کنند،‌وقتی به کسی آسیب نمی‌زنند و قرار هم نیست کاری بکنند که دیگران به آن‌ها آسیب بزنند، چه ایرادی دارد که در فضای مجازی هم به زندگی خود ادامه دهند.افکار و اندیشه‌های زیبای خود را در این فضا منعکس کنند و این امکان را بدهند که حال و هوای دیگران هم نفسی تازه کند.

آدم‌های امروزی کمتر ذهن خود را به روی دیگران باز می‌گذارند ،آنها واهمه دارند که اطرافیان، دوستان و یا حتی اعضای خانواده‌اشان از افکار آنها با خبر شوند چون در لابلای تارهای ذهن خود کمتر به چیزهای خوب فکر می‌کنند.دروغ، قضاوت‌های شتاب‌زده، کینه،نفرت و صفات ناشایست دیگر آنقدر قدرت دارند که می‌توانند با انرژی خود صفات خوب را تحت الشعاع قرار دهند و آنها را به گوشه‌ای برانند و خودشان حاکم ذهن افراد شوند.

وقتی یک فرد مدام در حال نبرد ذهنی با دیگران است و به اصطلاح دارد برای آن‌ها نقشه می‌کشد، واهمه دارد که دیگران از این اسرار ذهنی باخبر شوند.او درهای ذهن خود را به روی دیگران می‌بنند و اجازه نمی‌دهد که کسی از آنها باخبر شود اما همین آدم امکان دارد روزی دست به کار شود و افکار خطرناک خود را عملی کند.

فضای مجازی و دنیای بزرگی مثل فیس بوک و ارتباطی که آدم‌ها با یکدیگر برقرار می‌کنند، آدم‌ها را از انزوای فکری و ذهنی خارج می‌کند و آن‌ها را وامی‌دارد تا افکار و نیات خود را شفاف در جمع مطرح کنند.این کار باعث می‌شود که فرد رودروی نظرات دیگران قرار گیرد.این نظرات می‌توانند سمت و سوی فکر او را تغییر دهند.از سوی دیگر وقتی فرد در دنیای مجازی اندیشه‌های خود را منعکس کند به مرور آدم‌های دیگر که عضو این فضا هستند با او و اندیشه‌هایش آشنا می‌شوند و با اطلاعات بیشتری درباره او قضاوت می‌کنند.

فضای مجازی جایی برای پنهان‌کاری ندارد، خود واقعی آدم‌ها را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد چه آدم‌هایی خوب‌اند و چه آدم‌هایی بد هستند، چه آدم‌هایی ظرفیت این را دارند که مثلا به یک قاتل تبدیل شوند و یا چه آدم‌هایی می توانند به طرف نیکی و خوبی راه‌شان را تغییر دهند.بنابراین بهتر است از فضای مجازی نهراسیم، آنچه باید از آن ترسید، افکار آدمی است.

امیرعلی رامه