.svg)
نظر زیبا کلام درباره کابینه: كابينه خوبي است الا در يك مورد...
قانون-صادق زیبا کلام: مراسم تحلیف خاتمه یافت و رئیس جمهور دولت یازدهم به صورت رسمی کار خود را آغاز کرد.
شروع کار دولت یازدهم را بدون نگاهی به اتفاقات روز تحلیف نمی توان به درستی بررسی کرد.
این مراسم و اتفاقات و لیست هیأت وزیران که توسط رئيس جمهور اعلام شد در خود نکاتی مستتر داشت که باید به آنها پرداخته شود.در مورد این مراسم و حضور مهمانان خارجی باید نگاهی موشکافانه به مسئله سیاست خارجی ایران و دشواری‌ها در مسیر روابط خارجی رئیس‌جمهور جدید داشت.
حضور شخصیت‌ها و نمایندگان کشورهای خارجی از افتخارات برگزار کنندگان این مراسم بود،اما وقتی به لیست حاضران در این مراسم نگاه می کنیم بیش از هر چیز نوع عملکرد و رفتار 8 سال اصولگرایان را در حضور این مهمانان خارجی موثر می بینیم.
آن چه در این مراسم بسیار چشمگیر بود عدم حضور شخصیت یا چهره های مهم تأثیرگذار بین‌المللی و منطقه‌ای در میان مهمانان خارجی مراسم تحلیف رئیس جمهور بود.چین ، ژاپن، آفریقا ، آرژانتین، برزیل،کشورهای اتحادیه اروپا،کشورهای تأثیرگذار آمریکای جنوبی و ده‌ها کشور مهم دیگر همگی جزو غایبین این مراسم بودندوآن چه باعث می شد ارتباطات خارجی دولت ایران بحرانی تر دیده شود عدم حضور حتی کشورهای همسایه ایران چون کویت و بحرین و عربستان و ... بود. لیست مهمانان خارجی مراسم تحلیف در مجلس بیش از همیشه نشان دهنده این بود که چقدر عملکرد ما در سیاست خارجی ضعیف بوده ونشانه ایی از ناتوانی سیاست خارجی در طول 8 سال گذشته بوده است که چقدر از پیداکردن متحدانی که در عرصه سیاست جهانی تأثیر گذار باشند ناتوان بوده‌ایم.نگاهی به مهمانان خارجی در این مراسم آینه تمام‌نمای درماندگی سیاست خارجی ایران در 8 سال گذشته بوده است.
در خصوص اعضای کابینه اعلام شده توسط رئیس‌جمهور هم تقریبا شوکی به مجلس و جامعه وارد نشد چرا که بیشتر معرفی‌شدگان نامشان در چند روز گذشته شنیده می شده است و تقریبا تمامی کسانی که معرفی شدند از نظر اجرایی سابقه موفق و خوبی دارند و نظرات مثبتی به سمت این کابینه جلب خواهد شد.
تنها موردی که در این کابینه موجب تعجب و سوال شد حضور رحمان فضلی برای وزارت کشور است.
اگر کسی بگوید که وزارت کشور مهم‌ترین وزارتخانه محسوب می شود مطمئنا به بیراهه نرفته است و سخنی به گزاف نگفته است و باید پذیرفت انتخاب رحمان فضلی برای این وزارتخانه که شاید کم‌ترین نسبت را با کابینه و شخص رئیس جمهور و اصلاح طلبان و کارگزاران داشته باشد عجیب است، به‌خصوص این که از وی نه توانمندی و نه عملکرد شگفت‌انگیزی دیده نمی‌شود مگر این که حضور رحمان فضلی را امتیازی بدانیم که رئیس‌جمهور داده است تا در ادامه بتواند رأی اعتماد کل کابینه را به دست آورد. رحمان فضلی از نزدیکان لاریجانی، رئيس مجلس بوده است و حضور وی را شاید باید تضمینی دانست که با دادن یک مهره کابینه دولت بتواند اعضای معرفی شده بر لبه تیغ خود که به اصلاح طلبان نزدیک هستند را به سلامت به سرمنزل مقصود ببرد.
در انتها باید اشاره‌ای کرد به آخرین رفتار رئيس دولت سابق. رفتار وی نشان از عدم خرسندی مراسم روز تنفیذ داشت و گویا مراسم تحلیف بهانه‌ای بود تا با نیامدن خود به دیده شدن خود بیشتر کمک کند. گاهی آدم‌ها حضور خود را نفیاً اعلام می‌کنند تا با حضور و بودن خود.
شروع کار دولت یازدهم را بدون نگاهی به اتفاقات روز تحلیف نمی توان به درستی بررسی کرد.
این مراسم و اتفاقات و لیست هیأت وزیران که توسط رئيس جمهور اعلام شد در خود نکاتی مستتر داشت که باید به آنها پرداخته شود.در مورد این مراسم و حضور مهمانان خارجی باید نگاهی موشکافانه به مسئله سیاست خارجی ایران و دشواری‌ها در مسیر روابط خارجی رئیس‌جمهور جدید داشت.
حضور شخصیت‌ها و نمایندگان کشورهای خارجی از افتخارات برگزار کنندگان این مراسم بود،اما وقتی به لیست حاضران در این مراسم نگاه می کنیم بیش از هر چیز نوع عملکرد و رفتار 8 سال اصولگرایان را در حضور این مهمانان خارجی موثر می بینیم.
آن چه در این مراسم بسیار چشمگیر بود عدم حضور شخصیت یا چهره های مهم تأثیرگذار بین‌المللی و منطقه‌ای در میان مهمانان خارجی مراسم تحلیف رئیس جمهور بود.چین ، ژاپن، آفریقا ، آرژانتین، برزیل،کشورهای اتحادیه اروپا،کشورهای تأثیرگذار آمریکای جنوبی و ده‌ها کشور مهم دیگر همگی جزو غایبین این مراسم بودندوآن چه باعث می شد ارتباطات خارجی دولت ایران بحرانی تر دیده شود عدم حضور حتی کشورهای همسایه ایران چون کویت و بحرین و عربستان و ... بود. لیست مهمانان خارجی مراسم تحلیف در مجلس بیش از همیشه نشان دهنده این بود که چقدر عملکرد ما در سیاست خارجی ضعیف بوده ونشانه ایی از ناتوانی سیاست خارجی در طول 8 سال گذشته بوده است که چقدر از پیداکردن متحدانی که در عرصه سیاست جهانی تأثیر گذار باشند ناتوان بوده‌ایم.نگاهی به مهمانان خارجی در این مراسم آینه تمام‌نمای درماندگی سیاست خارجی ایران در 8 سال گذشته بوده است.
در خصوص اعضای کابینه اعلام شده توسط رئیس‌جمهور هم تقریبا شوکی به مجلس و جامعه وارد نشد چرا که بیشتر معرفی‌شدگان نامشان در چند روز گذشته شنیده می شده است و تقریبا تمامی کسانی که معرفی شدند از نظر اجرایی سابقه موفق و خوبی دارند و نظرات مثبتی به سمت این کابینه جلب خواهد شد.
تنها موردی که در این کابینه موجب تعجب و سوال شد حضور رحمان فضلی برای وزارت کشور است.
اگر کسی بگوید که وزارت کشور مهم‌ترین وزارتخانه محسوب می شود مطمئنا به بیراهه نرفته است و سخنی به گزاف نگفته است و باید پذیرفت انتخاب رحمان فضلی برای این وزارتخانه که شاید کم‌ترین نسبت را با کابینه و شخص رئیس جمهور و اصلاح طلبان و کارگزاران داشته باشد عجیب است، به‌خصوص این که از وی نه توانمندی و نه عملکرد شگفت‌انگیزی دیده نمی‌شود مگر این که حضور رحمان فضلی را امتیازی بدانیم که رئیس‌جمهور داده است تا در ادامه بتواند رأی اعتماد کل کابینه را به دست آورد. رحمان فضلی از نزدیکان لاریجانی، رئيس مجلس بوده است و حضور وی را شاید باید تضمینی دانست که با دادن یک مهره کابینه دولت بتواند اعضای معرفی شده بر لبه تیغ خود که به اصلاح طلبان نزدیک هستند را به سلامت به سرمنزل مقصود ببرد.
در انتها باید اشاره‌ای کرد به آخرین رفتار رئيس دولت سابق. رفتار وی نشان از عدم خرسندی مراسم روز تنفیذ داشت و گویا مراسم تحلیف بهانه‌ای بود تا با نیامدن خود به دیده شدن خود بیشتر کمک کند. گاهی آدم‌ها حضور خود را نفیاً اعلام می‌کنند تا با حضور و بودن خود.
ارسال نظر