چرا تحریم ها ۱۵ ماه دیرتر به منزل مهتاب کرامتی رسید؟

زمین بازی سیاست مردان هر جایی می تواند باشد. اما برای کسانی که دغدغه صلح و دوستی دارند، زمین هایی وجود دارد که باید پاک از جنگ ها و دشمنی ها بماند. یکی از معصوم ترین و مظلوم ترین عرصه ها، جایی است که صدای کودکی در آن می پیچد و تا وقتی این صدا هست، آنجا زمین بازی قدرت ها و کینه ها نیست. این صدا خط قرمزی برای ورود سیاستمداران است. تحریم های امروز غرب علیه ایران بیش از حدی است که بتوانیم آن را اختلافی میان دیدگاه های سیاسی دولت ها و دولتمردان بدانیم. این فشارها مدت هاست پا به حریم کودکان، آن هم بی پناه ترین آنها گذاشته است. هر بار که خبری مبنی بر تحریم دارو، گران شدن غذا و... می شنوم تصویر هزاران کودک بیمار را به یاد می آورم که مدت هاست صدای شادی و سلامت آنها پشت درهای سیاست به سکوت تبدیل شده. کودکان هیچ نقشی در سیاست های درست یا غلط ما ندارند، اما زندگی در جهان کوچک شان هر روز سخت تر می شود. کودکان قدرت و ابزاری ندارند که خط قرمزهایشان را نشان جهان دهند و بگویند از زمین هایی جز زمین جهان کوچک ما برای حل مشکلات تان استفاده کنید. آنها فقط صدایشان را دارند، و ما فقط می دانیم که اگر نخندند، اگر شاد نباشند، اگر سلامت نباشند، شادی از جهان رخت می بندد."

آنچه از نظرتان گذشت، بخشی از یادداشت اخیر مهتاب کرامتی است که چندی قبل در اختیار رسانه ها گذاشت تا منتشر کنند.

نزدیکان به خانم کرامتی تایید کرده اند که ایشان خیلی آدم با محبتی است و همین مهر و محبت باعث شده او الان سفیر صلح و حسن نیت یونیسف در ایران باشد و احتمالا این نامه را هم از روی حسن نیت و از ته دل نوشته اند و قطعا هیچ سیاستی پشت این جملات نیست.

درست است که از از زمان صدور قطع نامه و تحریم اساسی علیه ایران بیش از یک سال زمان می گذرد و به جرات می توان گفت کشور ما روزهای سخت این تحریم ها را که همان مواجه اولیه با گرانی و کمبود ها بود، در ماه های نخست با گوشت و جان خود حس کرد و مدتی زمان برد تا همه ما با تحمل برخی فشارها یاد بگیریم روی پای خودمان بایستیم اما کرامتی شاید در این 15 ماه حواسش نبوده و درگیر یونیسف و سفر آفریقا و اینها بود و تازه امروز دیده که ای بابا! حریم بازی کودکان را بزرگترها آباد کرده اند و غدا و شیرخشک و مای بیبی گران شده و فشار دارد بر گرده مردم فشار می آورد!

کرامتی که این روزها فیلم "فرزند چهارم" با بازی او بر روی پرده است، در حالی صحبت از تصمیمات نادرست مسئولان مملکت می کند که انگار آنها از ابرقدرت‌های دنیا خواسته اند تا ما را تحریم کنند و شرایطی به وجود بیاید که مردم با گرانی و کمبود زندگی کنند. البته بی شک در احساس شدن مشکلات اقتصادی توسط خانم کرامتی صحبت های سعید حجاریان هم بی تاثیر نبود. صحبت هایی که حجاریان تنها چند روز پیش از انتشار یادداشت خانم بازیگر در روزنامه اعتماد به چاپ رسید.

حجاریان در بخشی از صحبت های خود گفته بود:

* واقعیت این است که مردم ایران از اعمال تحریم‌های غربی خیلی صدمه دیده‌اند. موافقان تحریم در امریکا جلوگیری از حمله اسراییل به ایران را به عنوان توجیه موافقت خود مطرح می‌کنند. یعنی ادعایشان این است که اگر ایران را تحریم نکنیم، به غنی‌سازی اورانیوم ادامه می‌دهد و بعد مورد حمله و هجوم اسراییل قرار می‌گیرد.

* در داخل کشور ما هم افرادی هستند که می‌گویند: ایرادی ندارد، بگذاریم اسراییل حمله کند و اصلا این خوب است و… ولی اینها متوجه تبعات حرفی که می‌زنند نیستند، درست مانند مساله تحریم‌ها.

*اگر در اثر تحریم‌های اقتصادی کودکان ایرانی تلف شوند برای آنها اهمیتی ندارد. این رفتار یعنی تشویق غرب برای حمله به ایران، منتها چون نمی‌خواهند این را علنی بگویند، خواستار یک جنگ کم شدت اقتصادی علیه ایران می‌شوند که دود آن هم فقط به چشم مردم می‌رود.

قطعا منظور مهتاب کرامتی از سیاستمداران، دولت قبلی است که امروز دیگر قدرتی در دست ندارد و هر کسی از راه می رسد می تواند یک لگد محکم به خاطراتش بزند. کاش هنرمندانی که این روزها خودشان را در کانون قدرت و توجه می بینند و خیالشان راحت است که هشت سال هر وقت که دلشان خواست یک یادداشت این چنینی به رسانه ها می دهند، آنقدر جرات و جسارت داشتند که حرفشان را در همان ایام می زدند.