واکنش مایلی کهن به حکم سرپرستی برای پروین در پرسپولیس

تساوی دربی، کناره‌گیری محمد مایلی‌کهن، روی کار آمدن دوباره علی پروین، شرایط آتی پرسپولیس و... همه این اتفاقات طی 5 روز اخیر رخ داده است.به همین خاطر با محمد مایلی‌کهن تماس گرفتیم تا نظراتش را در این موارد جویا شویم.

سرمربی اسبق تیم‌ ملی که سابقه حضور در هیأت‌مدیره پرسپولیس طی یک دهه اخیر را داراست، همچون گذشته با صراحت حرف زد و حتی ما را هم از انتقادات خودش بی‌نصیب نگذاشت! با هم چکیده حرف‌های مایلی‌کهن را مرور می‌کنیم:

* از طریق اخبار در جریان رفتن آقای رویانیان قرار گرفتم. به هر حال این یک واقعیت است که هرکس یک روز می‌آید و روزی هم می‌رود. کسانی بوده‌اند که 25 سال از عمرشان را در پرسپولیس سپری کرده‌اند و خودشان را مدیون پرسپولیس می‌دانند اما با این وجود از این باشگاه رفته‌اند، آقای رویانیان که تازه تشریف آورده بودند.

* مصاحبه‌های آقای رویانیان علیه وزارت ورزش از عجایب روزگار بود. وقتی شما زیرمجموعه جایی هستید باید به مافوق خودتان احترام بگذارید.

* آقای رویانیان قبلاً استعفا نداده بود. ایشان فقط یک‌بار استعفای کتبی دادند که آن هم پذیرفته شد.

* سال 1384 برای مقطعی عضو هیأت‌مدیره پرسپولیس بودم. آقایان فدامالکی و سعیدلو هم بودند. وقتی به عنوان عضو هیأت‌مدیره برگزیده شدم، مرحوم حمید شیرزادگان که استادم بود، به من زنگ زد و در حین گفت‌وگو با ایشان گریه‌ام گرفت اما با این وجود چند ماه بعد برای آقای علی‌آبادی که رئیس سازمان تربیت ‌بدنی بودند، نامه‌ای نوشتم و طی آن کناره‌گیری خودم را اعلام کردم. من کناره گرفتم اما استعفا ندادم. وقتی استعفا می‌دهی، مقام مافوق می‌تواند قبول نکند اما وقتی کناره‌گیری می‌کنید، عملاً دیگر تحت هیچ شرایطی نمی‌خواهید با آن مجموعه کار کنید.

* آقای رویانیان کارهای خوبی انجام داده که باید تداوم یابد و اشتباهاتی هم داشتند که باید تصحیح شود. آقای حسین شمس شاهد است ایشان واسطه ملاقات من با آقای رویانیان شد.

در ملاقات با ایشان گفتم که شما قبلاً در پلیس 110، راهنمایی و رانندگی و ستاد سوخت بوده‌اید اما حکایت ورزش کاملاً متفاوت بوده و دشواری‌های آن بیشتر است. ایشان به ورزش و فوتبال اشراف نداشت و به همین خاطر خیلی‌ جاها سر پرسپولیس کلاه رفت و نرخ بازیکنان و مربیان افزایش چشمگیری یافت.

* آقای گودرزی خیلی خوب و پخته عمل می‌کنند. البته شاید آقای رویانیان فکر نمی‌کرد به این زودی با استعفایش موافقت شود.

* انتخاب کیومرث هاشمی به عنوان رئیس کمیته المپیک اقدام مثبتی بود. همچنین حضور نفراتی همچون: علیرضا دبیر، شاهرخ شهنازی، خانم شهریان و... همه اتفاقاتی است که آدم را به ورزش خوشبین کرده و باعث می‌شود بیشتر از این سر ورزش کلاه نرود.

* یکسری مرتب می‌گویند پول نداریم. باور کنید در این مملکت پول داریم، به اندازه کافی هم داریم. اگر پول نداریم آقایان چطور می‌روند دنبال وینگادا! با کدام کارنامه؟ چنین مربیان خارجی باید بیایند اما افراد موجه و کاردانی مانند محمد خاکپور و حمید علیدوستی باید خانه‌نشین باشند.

* همین آقای کروش را ببینید، طی 6 ماه اخیر چند روز در ایران بوده است؟ وقتی هم که از او سؤال می‌شود با لحن توهین‌آمیزی جواب می‌دهد البته روزنامه شما که مرتب و قاطعانه از همه کارهای او حمایت می‌کند!

* بازگشت علی پروین را به فال نیک می‌گیرم. مگر دهه پنجاه و شصت، اوقات بدی در فوتبال‌مان بوده که از بازگشت به آن روزها ناراحت شویم؟ آقای پروین که قرار نیست سرمربی باشد، ایشان باید مدیریت کند. البته پروین نباید اشتباهات گذشته را تکرار کند و باید از وجود افراد فوتبال‌شناس و کارشناس در کنار خودش بهره ببرد.

* آقایان می‌گویند اسباب و وسایل بازیکنان بار کامیون بوده و لنگ پول هستند که خانه‌شان را تحویل بگیرند! این رفتارها سیاه‌نمایی است. چطور می‌شود که یک بازیکن ماشین چند صد میلیونی دارد اما لنگ 100 میلیون تومان است؟ خب ماشین خودش را بفروشد و کرایه خانه‌اش را بدهد تا این مشکلش حل شود. در همه جای دنیا ستاره‌ها پول زیادی می‌گیرند اما چرا یک بار برای همیشه در این مورد شفاف‌سازی نمی‌کنند که هرکدام از مربیان و بازیکنان چقدر دستمزد می‌گیرند؟ باور کنید 20 درصد از کل قرارداد بعضی از این آقایان به اندازه هزار برابر درآمد سالانه شما خبرنگاران است.

* بعد از ماجرای قلیان‌کشی در کیش، عده‌ای به جای عذرخواهی مدعی شدند که زندگی خصوصی افراد به خودشان مربوط است. مگر اردوی تیم ‌ملی حریم شخصی است؟ تازه مسعود اوزیل را یادشان رفته که به خاطر سیگار کشیدن در خانه خودش مجبور به عذرخواهی شد.

* ما طی سال‌های بعد از انقلاب بیشترین لطمه را از عراق خوردیم اما حالا رابطه دو کشور مطلوب شده و مراودات دوطرفه برقرار است. یک روز من گفتم رفاقت با پروین مثل اتوبان یک‌طرفه است و هنوز هم می‌گویم این اتوبان رفاقت باید دوطرفه شود اما مسئله اینجاست که وقتی اختلافات ایران و عراق حل شد، یعنی توقع دارید اختلاف من و پروین حل نشود؟ البته حرمت ایشان همواره واجب بوده و بعد از آن مصاحبه هم بارها همدیگر را دیده‌ایم. برخی موارد را ایشان قبول کرده و موضوعاتی هم بوده که من پذیرفته‌ام.

* پرسپولیس هیچ‌ پیشنهاد مدیریتی به من ارائه نکرده اما اگر چنین اتفاقی رخ بدهد به آن فکر می‌کنم.

* با توجه به نوع بازی، من معتقدم پرسپولیس دربی را باخت و استقلال برد. اگر قرار بود تیمی دست به ریسک بزند بدون‌شک پرسپولیس باید این کار را می‌کرد اما نکرد. مهره‌هایی روی نیمکت سرخپوشان بود که خیلی از تیم‌ها آرزوی داشتن آنها را دارند. امثال: دهنوی، ماهینی و مسلمان اما از وجودشان استفاده نشد.

* آقایان که حالا صداوسیما را سیبل کرده‌اند، فیلم بازی را ببینند و قضاوت کنند که آیا دو تیم چهار تا پاس سالم به هم دادند؟ یک، دو، سه؛ سوت، یک، دو، سه؛ خطا، یک، دو، سه...

* عده‌ای گفتند بازی‌های سخت پرسپولیس تمام شده و بازی‌های آسان باقی مانده است. خب چی شد؟ البته یک عده عادت کرده‌اند زیر حرف‌هایشان بزنند، دقیقاً مانند حرف‌هایی که قبلاً به رویانیان زدند اما بعداً دیدیم که حاصل آن چه شد...

* باید در این وضعیت مجسمه چوپان دروغگو را بسازند. بنده خدا یک دروغ گفت و در تاریخ ماندگار شد اما عده‌ای از دوستان صدها دروغ می‌گویند و انگار نه انگار!