توضیح خاورمیانه برای خنگ‌ها!

اصل شماره ۱: در خاورمیانه، همیشه اعراب هستند که دست به حمله می‌زنند و همیشه اسرائیل است که از خودش دفاع می‌کند. نام‌اش مقابله به مثل است.

اصل شماره ۲: اعراب، فلسطینی‌ها یا لبنانی‌ها حق ندارند غیرنظامیانِ طرفِ مقابل را بکشند. نام‌اش تروریسم است.

اصل شماره ۳: اسرائیل حق دارد غیرنظامیانِ عرب را بکشد. نام‌اش دفاعِ مشروع است.

اصل شماره ۴: وقتی اسرائیل زیادی آدم می‌کُشد، قدرت‌های غربی ازش می‌خواهند تا ازین کار دست بکشد. نام‌اش عکس‌العملِ جامعه‌ی بین‌المللی‌ست.

اصل شماره ۵: فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها حق ندارند نظامیانِ اسرائیلی را به اسارت بگیرند، حتا اگر تعدادش بسیار محدود باشد و از سه سرباز هم تجاوز نکند.

اصل شماره ۶: اسرائیلی‌ها حق دارند آدم‌ ربایی کنند، می‌توانند هرتعداد فلسطینی‌ را که خواستند بردارند ببرند (چیزی نزدیک به ۱۰ هزار زندانی و ۳۰۰ کودک). هیچ حدّی در کار نیست. لازم نیست مجرم بودنِ افراد ربوده شده ثابت شود. کافی‌ست از کلمه‌ی جادویی‌ی «تروریست» استفاده کنند.

اصل شماره ۷: وقتی می‌گویید «حزب الله»، باید بلافاصله اضافه کنید «که از طرفِ ایران و سوریه حمایت می‌شود».

اصل شماره ۸: وقتی می‌گویید «اسرائیل»، به‌هیچ وجه نباید بگویید «که از طرفِ آمریکا، فرانسه و اروپا حمایت می‌شود». ممکن است این توهّم پیش بیاید که درگیری‌ی نامتعادلی در کار است.

اصل شماره ۹: هیج‌وقت نباید از «سرزمین‌های اشغالی» حرف زد، یا از قطع‌نامه‌های سازمانِ ملل، یا نقضِ قوانینِ حقوقِ بین‌الملل، و یا کنوانسیون‌ ژنو. ممکن است تعادلِ روحی-روانی‌ی بیننده یا شنونده مختل شود.

اصل شماره ۱۰: فرانسه حرف زدنِ اسرائیلی‌ها بهتر از اعراب است. تنها به این خاطر است که تریبون‌ها در اختیارِ اسرائیلی‌ها و طرف‌داران‌شان قرار می‌گیرد تا به نوبه‌ی خود اصولِ ۱ تا ۹ را برایمان توضیح بدهند. نام‌اش بی‌طرفی‌ی ژورنالیستی‌ست.

اصل شماره ۱۱: اگر با این اصول موافق نیستید و یا فکر می‌کنید این اصول به نفعِ یک طرفِ درگیری‌ست، به این دلیل است که شما یک یهودستیزِ خطرناک‌اید.

-

برنار لانگلوآ، ژورنالیست و از بنیان‌گذارانِ هفته‌نامه‌ی «پولیتیس» است. این یادداشت تاریخِ ژوئیه ۲۰۰۶ را دارد و در همان هفته‌نامه منتشر شده. با این‌همه انگار همین امروز و یا حتا فردا نوشته شد