حسین معدنی، مربی تیم ملی والیبال درگذشت
پارسینه: چندی پیش، کاپیتان سابق و خوشاخلاق تیم ملی والیبال ایران، به دلیل گرفتگی مجرای صفرا دچار دلدرد شد که بعد از مراجعه به بیمارستان، پزشکان متوجه شدند تودهای راه مجرا را بسته و با گذاردن یک لوله مجرا را باز کردند
به گزارش پارسینه ،حسین معدنی، مربی تیم ملی والیبال ایران که در لیگ جهانی امسال در کنار کواچ روی نیمکت تیم ملی ایران مینشست و سرمربی سابق این تیم، صبح امروز به دیار باقی شتافت و جامعه ورزشی ایران را در شوکی بزرگ فرو برد. معدنی که از سرطان رنج میبرد، پس از اینکه چند هفته پیش در بیمارستان بستری شد، صبح امروز جان به جانآفرین تسلیم کرد.
تابناک نوشت : شاید باورش سخت باشد، چهرهای آشنا و دوستداشتنی که تا همین یک ماه پیش در مرحله گروهی لیگ جهانی در کنار کواچ روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته بود و با یک لبخند همیشگی، کار هدایت والیبالیستهای خوب کشورمان را به عهده گرفته بود، یکباره و در یک ماه از میان ما برود.
بنا بر این گزارش، پس از پایان کار تیم ملی والیبال ایران در مرحله گروهی لیگ جهانی و راهیابی به دور نهایی، خبر رسید که حسین معدنی نمیتواند تیم ملی را در فلورانس همراهی کند و باید برای انجام درمان پزشکیاش در تهران بماند. روزی که این خبر مخابره شد، کسی گمان نمیکرد که ماجرا آنقدر پیشرفته باشد که جامعه ورزش ایران در عرض یک ماه در شوک از دست دادن یکی از بهترین مربیان وطنی والیبال فرو برود.
چندی پیش، کاپیتان سابق و خوشاخلاق تیم ملی والیبال ایران، به دلیل گرفتگی مجرای صفرا دچار دلدرد شد که بعد از مراجعه به بیمارستان، پزشکان متوجه شدند تودهای راه مجرا را بسته و با گذاردن یک لوله مجرا را باز کردند. از عوارض این عمل، التهاب پانکراس بود که حسین معدنی با این مشکل روبه روشد. این التهاب به ریه هم سرایت کرد و باعث اختلال کار ریه شد، به گونه ای که سرمربی سابق تیم ملی والیبال ایران، تنها با دستگاه تنفسی قادر به تنفس بود، اما سرانجام و در حالی که پزشکان و نزدیکان وی از بهبود حال او خبر میدادند، در ۴۱سالگی درگذشت و در تاریخ جاودانه شد.
حسین معدنی که فارغالتحصیل رشته مهندسی شیمی است، کاپیتان و یکی از بهترین پاسورهای تاریخ والیبال ایران بود، حتی هنگامی که عنوان بهترین پاسور والیبال آسیا را هم یدک میکشید. بازیکن سابق تیمهای استقلال، بنیاد شهید، صدا و سیما، فتح، بانک کشاورزی، هما، دانشگاه آزاد، آیدانه چالدران و پیکان تهران، سابقه پنج دوره حضور با تیم پیکان در جام باشگاههای آسیا را دارد و با تیم ملی والیبال کشورمان در یک دوره بازیهای آسیایی، یک دوره رقابتهای جهانی و دو دوره رقابتهای قهرمانی آسیا حضور پیدا کرده بود.
وی سرمربیگری اردبیلی تیمهای استیلآذین، داماش گیلان، باریج اسانس کاشان و شهرداری تبریز سابقه سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران را در سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ داشت و با آمدن ولاسکو، در حکم مربی در کنار او دوران طلایی والیبال ایران را رقم زد.
معدنی که با رفتن ولاسکو از نظر بسیاری از مردم و کارشناسان، جانشین شایسته مرد آرژانتینی تیم ملی بود، با آمدن کواچ هم بهعنوان مربی در کنار او روی نیمکت نشست و نقش بسزایی در موفقیت تیم ملی والیبال ایران داشت؛ اما حیف که به دلیل بیماری نتوانست اوج کار شاگردانش را در دور نهایی لیگ جهانی ببیند و راهی بیمارستان شد.
وی در سال ۲۰۰۷ و در زمان حضور زوران گائیچ در رأس تیم ملی والیبال ایران هم سابقه نشستن در حکم مربی روی نیمکت تیم ملی والیبال را داشت.
بسیاری از شاگردان معدنی و اعضای تیم ملی والیبال در روزهای گذشته از طریق صفحات شخصی در شبکههای اجتماعی از مردم خواسته بودند برای سلامتی مربی دوستداشتنی تیم ملی دعا کنند.
به گزارش پارسینه ،حسین معدنی، مربی تیم ملی والیبال ایران که در لیگ جهانی امسال در کنار کواچ روی نیمکت تیم ملی ایران مینشست و سرمربی سابق این تیم، صبح امروز به دیار باقی شتافت و جامعه ورزشی ایران را در شوکی بزرگ فرو برد. معدنی که از سرطان رنج میبرد، پس از اینکه چند هفته پیش در بیمارستان بستری شد، صبح امروز جان به جانآفرین تسلیم کرد.
تابناک نوشت : شاید باورش سخت باشد، چهرهای آشنا و دوستداشتنی که تا همین یک ماه پیش در مرحله گروهی لیگ جهانی در کنار کواچ روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته بود و با یک لبخند همیشگی، کار هدایت والیبالیستهای خوب کشورمان را به عهده گرفته بود، یکباره و در یک ماه از میان ما برود.
بنا بر این گزارش، پس از پایان کار تیم ملی والیبال ایران در مرحله گروهی لیگ جهانی و راهیابی به دور نهایی، خبر رسید که حسین معدنی نمیتواند تیم ملی را در فلورانس همراهی کند و باید برای انجام درمان پزشکیاش در تهران بماند. روزی که این خبر مخابره شد، کسی گمان نمیکرد که ماجرا آنقدر پیشرفته باشد که جامعه ورزش ایران در عرض یک ماه در شوک از دست دادن یکی از بهترین مربیان وطنی والیبال فرو برود.
چندی پیش، کاپیتان سابق و خوشاخلاق تیم ملی والیبال ایران، به دلیل گرفتگی مجرای صفرا دچار دلدرد شد که بعد از مراجعه به بیمارستان، پزشکان متوجه شدند تودهای راه مجرا را بسته و با گذاردن یک لوله مجرا را باز کردند. از عوارض این عمل، التهاب پانکراس بود که حسین معدنی با این مشکل روبه روشد. این التهاب به ریه هم سرایت کرد و باعث اختلال کار ریه شد، به گونه ای که سرمربی سابق تیم ملی والیبال ایران، تنها با دستگاه تنفسی قادر به تنفس بود، اما سرانجام و در حالی که پزشکان و نزدیکان وی از بهبود حال او خبر میدادند، در ۴۱سالگی درگذشت و در تاریخ جاودانه شد.
حسین معدنی که فارغالتحصیل رشته مهندسی شیمی است، کاپیتان و یکی از بهترین پاسورهای تاریخ والیبال ایران بود، حتی هنگامی که عنوان بهترین پاسور والیبال آسیا را هم یدک میکشید. بازیکن سابق تیمهای استقلال، بنیاد شهید، صدا و سیما، فتح، بانک کشاورزی، هما، دانشگاه آزاد، آیدانه چالدران و پیکان تهران، سابقه پنج دوره حضور با تیم پیکان در جام باشگاههای آسیا را دارد و با تیم ملی والیبال کشورمان در یک دوره بازیهای آسیایی، یک دوره رقابتهای جهانی و دو دوره رقابتهای قهرمانی آسیا حضور پیدا کرده بود.
وی سرمربیگری اردبیلی تیمهای استیلآذین، داماش گیلان، باریج اسانس کاشان و شهرداری تبریز سابقه سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران را در سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ داشت و با آمدن ولاسکو، در حکم مربی در کنار او دوران طلایی والیبال ایران را رقم زد.
معدنی که با رفتن ولاسکو از نظر بسیاری از مردم و کارشناسان، جانشین شایسته مرد آرژانتینی تیم ملی بود، با آمدن کواچ هم بهعنوان مربی در کنار او روی نیمکت نشست و نقش بسزایی در موفقیت تیم ملی والیبال ایران داشت؛ اما حیف که به دلیل بیماری نتوانست اوج کار شاگردانش را در دور نهایی لیگ جهانی ببیند و راهی بیمارستان شد.
وی در سال ۲۰۰۷ و در زمان حضور زوران گائیچ در رأس تیم ملی والیبال ایران هم سابقه نشستن در حکم مربی روی نیمکت تیم ملی والیبال را داشت.
بسیاری از شاگردان معدنی و اعضای تیم ملی والیبال در روزهای گذشته از طریق صفحات شخصی در شبکههای اجتماعی از مردم خواسته بودند برای سلامتی مربی دوستداشتنی تیم ملی دعا کنند.
خدایا بیامز و رحمتت را ارزانیش کن!
چه دنیای پستیه
خدا وند به خانواده وی صبر عنایت کند .روحش شاد.
واقعا حیف شد. خدا بیامرزه.روحش شاد یادش گرامی.
بدترین و غم انگیزترین خبری بود که تا اینجای سال 93 شنیدم.خدا رحمتش کنه...
روحش شاد