.svg)
«دلخوشی» مخالفان ۱۰درصدی مذاکرات
پارسینه: در یک سال گذشته روزی نبوده که حامیان دولت گذشته روحانی و سیاست خارجی او را مورد هجمه در نوشتارها و رفتارهای خود قرارندهند. آنها معتقدند مسیری که محمدجواد ظریف در کسوت وزیر امورخارجه طی می کند، راهی است که درنهایت به نتیجه نخواهد رسید.
روزنامه «آرمان» می نویسد: از سویی هم دیگر یاران روحانی اعتقاد دارند مسیری که در گذشته در سیاست خارجی ایران پیگیری می شد، مسیری بود که ایران را به موفقیت مورد انتظار در پرونده هسته ای نمی رساند و آنچه در ادبیات دیپلمات های سابق ایران وجود داشت اگر تداوم پیدا می کرد، تبعاتی داشت که قابل پیش بینی نبود. یکی از دیپلمات های سابق کشور هم از تغییر منش تیم مذاکرات هسته ای در دولت یازدهم استقبال می کند و افرادی را به ورطه نقد می کشاند که به اعتقاد او تمایلی برای به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای ندارند.
«فریدون مجلسی» در این زمینه با روزنامه «آرمان» به گفت وگو پرداخت که متن کامل آن را در ادامه می خوانید:
* کدام مولفه ها باید در سیاست خارجی مورد توجه باشد که بتوان آن رویکرد را در تمام عرصه ها پیروز دانست؟
- منافع ملی کشور هنگامی تأمین می شود که آرامش در درون و در روابط بین الملل هرچه بیشتر فراهم شود. آرامش هم زمانی حاصل می شود که تنش در روابط کشور با سایر کشورها به حداقل برسد. درنتیجه کاهش تنش و التهاب است که امکانات، توسعه اقتصادی و رفاه عمومی فراهم می شود. مسلم است که توسعه علمی، اقتصادی و صنعتی موجب افزوده شدن ثروت ملی و بالا رفتن وزن و اعتبار کشور می شود و در آن صورت دفاع کشورهم متکی به منابع مالی بیشتر و پشتیبانی علمی و صنعتی داخلی خواهد بود. در چنین فضایی است که اعتبار، قدرت و حیثیت کشور تضمین می شود.
* هواداران دولت قبلی معتقدند سیاست خارجی دولت جدید بیشتر به منافع جناحی اصلاح طلبان و اعتدال طلبان توجه دارد و منافع کل گروه های حاضر در کشور را مدنظر ندارد. این ارزیابی تا چه اندازه به واقعیت نزدیک است؟
- بدیهی است برخی افراد که با عملکرد خود طی استقرار دولت گذشته به بنیه صنعتی، اقتصادی و به اعتبار سیاسی و اقتصادی ایران ضربه وارد کردند، بخواهند راه فرافکنی را در پیش بگیرند و دولت را مدافع جناحی خاص بنامند! جناح اصلاح طلب قاعدتاً مدافع اعتدال و میانه روی است وگرنه اصلاح طلب نمی بود! بسیاری از مردم هم کاری به جناح بندی های داخلی دولت ندارند. آنان می بینند که این دولت ارجحیت را به سیاست خارجی و رفع مشکلاتی داده است که از دولت پیشین به ارث رسیده است. جامعه درک می کند دولت یازدهم به دنبال بازسازی آنچه است که طی هشت سال گذشته یا نادیده گرفته شد یا سعی شد دیده نشود تا برخی بهتر بتوانند به مقاصد خود برسند. این موارد را باید دانست و به همین دلیل است که جامعه امروز بیش از هر زمان دیگر از دولت کنونی حمایت می کند تا بتواند بدون مزاحمت تندروها، موانع سیاست خارجی را برطرف کند، زیرا بدون رفع آن موانع که به طور مصنوعی و با بی تدبیری های برخی در دولت پیشین پدید آمده است، راه دیگری برای رفع مشکلات کشور نمی بینند! تا زمانی که دولت فعلی به راه حل آشتی جویانه در عرصه بین المللی ادامه دهد از اعتماد و حمایت اکثریت حتی بیش از
کسانی که به او رأی داده اند برخوردار خواهد بود.
* اصلاح طلبان نیز همین اعتقاد را درباره سیاست خارجی احمدی نژاد داشتند و معتقد بودند آن سیاست ها تنها برای افرادی خاص منافع به دنبال دارد.
- طبیعی است که اصلاح طلبان چنین اعتقادی درباره سیاست خارجی احمدی نژاد دارند و به آنچه در آن دوران انجام شد، اعتقاد ندارند چون شاهد مشکلاتی بودند که درنتیجه عملکرد برخی در آن برهه به کشور تحمیل شد. کاغذپاره را دیده و شنیده اند و خیلی موضوعات دیگر که همگان به خاطر دارند و می دانند که آن سیاست ها که صدها میلیارد دلار کشور را به سود افراد خاصی با نام های اینچنینی ب-ز، الف-ب، دال- ذال، ر- ح، خ-م و... برده است، خواست ملت نیست. حروف الفبا برای نوشتن نام مفسدان و متخلفان اقتصادی در سال های اخیر کفایت نمی کند!
* اکنون با توجه به مذاکرات هسته ای اخیر یا مستقل از آن به صورت کلی کدام مولفه ها باید در سیاست خارجی باشد که بتوان آن را موفق و هم راستا با خواست مردم ارزیابی کرد؟
- دولت یازدهم باید راهی که با همین متانتی که آغاز کرده است، یعنی «رفع تحریم ها بدون واهمه تا توافقی محترمانه» را به همین نحو ادامه دهد چون خواست ملت است و دولت حتما آگاه است که رای ملت، نمایندگی تصمیم گیری و توافق را به این دولت داده است. ایران کشوربزرگی است. باید به عنوان دولتی وزین و بی غرض در منطقه و جهان، جایگاهی در شأن خود داشته باشد، در دعاوی منطقه ای، نقش میانجی داشته باشد و منادی صلح باشد. باید در سیاست خارجی از مذاکره نهراسد، حداکثر شفافیت را در روابط خود نشان دهد، با کشورهای همسایه به طور طبیعی بیشترین و بالاترین سطح همکاری را برقرار کند، از همکاری منطقه ای با ترکیه و عراق استقبال کند، در سوریه نقشی میانجی میان همه طرف های درگیر در مقابل دشمن مشترک جهالت سلفی ایفا و همکاری و همیاری نیروهای بین المللی را نیز با این آشتی ملی جلب کند و در عراق نیز به دوستی متقابل با کردها و اکثریت شیعه ادامه دهد و دوستی و برخورداری اقلیت سنی را از حقوق اجتماعی وسیاسی و اقتصادی تشویق و تائید کند. همکاری اقتصادی میان همسایگان بزرگترین تضمین تداوم صلح خواهد بود؛ همچنان که اکنون میان آلمان و فرانسه، فرانسه و انگلیس،
آلمان و انگلیس، و ایتالیا و اسپانیا با این کشورها و سایر کشورهای اروپایی که خصم دیرین بوده اند، بالاترین مراودات بازرگانی و انسانی برقرار است.
* در روزهای گذشته انگلیس برخی تحریم ها علیه ایران را لغو کرد. به نظر شما این اقدام برای جبران صحبت های تند کامرون بود؟
- نه! لغو آن تحریم ها ادامه اقدامات قضایی بود که قبل از آن هم در مورد چند بنگاه ایرانی اجرا شده بود. البته یادمان باشد برخی هم در کشور که البته عده قلیلی هستند دائماً بدون درنظر گرفتن منافع و مصالح ملی مشغول سخنان تندی علیه سایر کشورها هستند. رفتار مقام انگلیسی مورد تائید هیچ فرد یا گروهی نیست اما یادمان نرود که برخی در گذشته چگونه با ورود به سفارت انگلیس، روابط دو کشور را تیره کردند هنوز مسائل بسیاری میان دو کشور بلاتکلیف مانده است. البته بار دیگر تاکید می شود آن اتفاق نمی تواند توجیه اظهارات مقام انگلیسی باشد. از سوی دیگر تصور نمی کنم انگلیسی ها درصدد جبران صحبت های تند خودشان باشند.
* هر روز به ضرب الاجل یکساله تعیین شده برای توافق نزدیک تر می شویم. به نظر شما چشم انداز این مذاکرات چگونه خواهد بود؟
- امیدوارم چشم انداز مذاکرات خوب و برای کشور دارای نتیجه باشد. نمی دانم مخالفان 10درصدی به چه چیز دل خوش کرده اند که خواهان بی نتیجه ماندن مذاکرات لغو تحریم هستند و مرتب برایش اما و اگر وضع می کنند! اما و اگرهایی که خود موجب برقراری تحریم شد. آنچه آنان بر اثر تندروی های خود فراهم کردند و تحریم ها را کاغذپاره خواندند و با این همه رجزخوانی به موفقیت هایی که اکنون دولت یازدهم بدان دست یافته هم نرسیدند مشخص نیست اکنون چه هدفی را دنبال می کنند و درصدد انتقام از چه و که هستند.
* تصور می کنید تغییرات سیاسی آینده در کشورهایی که طرف مقابل ایران قرار دارند مثل تغییر احتمالی در آمریکا بر ادامه روند مذاکرات تاثیرگذار خواهد بود؟
- طرف مقابل ما در واقع فقط آمریکاست و آنهای دیگر هم چشم به دهان آمریکا دوخته اند. ازهم اکنون افراطیون مخالف آمریکا موضع خودشان را مشخص کرده اند. آنها جمهوری خواهان تشنه جنگ هستند. ایران هراسی و ایران ستیزی برای این جمهوری خواهان نوعی وظیفه ملی و مقدس تفسیر شده است. تصور می کنم نه تنها هنگامی که آقای اوباما برود بلکه حتی اگر حزب جمهوری خواه بازنگردد و کسی مانند خانم کلینتون، رئیس جمهور شود، نسبت به ایران موضع سخت تری اتخاذ خواهد کرد. در آن صورت دیگر مذاکرات در این قالب و شکل قابل ادامه نخواهد بود و درنتیجه به دوران قبل از مذاکرات باز خواهیم گشت.
* از آقای ظریف در یک کنفرانس خبری نقل شده که عدم توافق موقعیت آقای روحانی را در انتخابات بعدی ایران متزلزل می کند هرچند بعدتر اعلام شد که ترجمه اظهارات وزیرخارجه اشتباه بوده است اما به طور کلی عدم توافق چه تاثیری بر فضای سیاسی ایران خواهد داشت؟
- بنده اصلا ندیدم آقای ظریف چنین سخنی گفته باشد اما این سخن، چه گفته شده یا گفته نشده باشد، حقیقت دارد. دلیلش روشن است، مبنای شرکت بسیاری از رأی دهندگان به آقای روحانی و حمایت از ایشان، انتظار موفقیت در مذاکرات بوده است. یعنی به قول فرنگی ها مَندِت آقای روحانی، یا اختیار و صلاحیت ایشان به اعتبار آرای ملت همین بوده است، در صورت شکست بدیهی است که موقعیت ایشان متزلزل می شود. به نظر من در صورت عدم رسیدن به توافق در مذاکرات هسته ای، شرایط کمی به عقب باز خواهد گشت بدین معنا که شاید بار دیگر مشکلات اقتصادی برای اقشار مختلف فراهم شود که خواسته هیچ کس نیست.
آقای روحانی هم سعی در ترمیم رابطه ایران با بسیاری از کشورهای دنیا داشته اند.
* تجدیدنظر در دیپلماسی با کشورهای منطقه از سوی دولت یازدهم را موفق می دانید؟
- من شخصاً با ترمیم رابطه با عربستان اصلا موافق نیستم. در اینجا باید به جای دوری و دوستی بگوییم «دوری و کمتر دشمنی» . دولت ایران باید خودش را به صورت یک میانجی برای کشورهای دیگر دنیا تعریف کند. میانجی همیشه آخر سر، یک سروگردن بلندتر از آن طرف هایی قرار می گیرد که ریش سفید می شوند تا میان دو طرف میانجیگری کنند. ایران باید حتی در عراق بعد از فرونشستن این فتنه، مشاور دولت عراق باشد نه اینکه حمایت از حقوق برخی گروه ها کند تا آنها هم از آن دشمنی دیرینه که بذرش توسط صدام کاشته شده دست بردارند. ما باید ارتباطاتمان را مثل ملل اروپایی برقرار کنیم. آنها هزاری هم که با هم جنگ کرده باشند مثل آلمان و فرانسه که با هم جنگ نکردند. ما که در جنگ هایمان 20 میلیون نفر از طرفین را نکشتیم آن هم در ابعاد وسیع، آن هم نه یک دفعه، دو دفعه، سه دفعه، دهها بار در طی یکی دو قرن... ما که مثل انگلیس و فرانسه به جان هم نپریدیم که در داخل و خارج از قاره مرتب بجنگیم. تمام کسانی که با هم جمع شدند و اتحادیه اروپا را تشکیل دادند و برای دیگران شاخ و شانه می کشند و یک واحد بزرگ اقتصادی جهان را تشکیل دادند، اینها به سروکله هم زدند. هنوز درک منطقه
ما به آن حد نرسیده که انتظار داشته باشیم برخوردی مانند اروپا با هم داشته باشند ولی انتظار داریم کشورهای تاثیرگذار مثل ایران و ترکیه و تا حد زیادی عراق به این درک رسیده و به حد کامل رشد رسیده باشند. ما باید بتوانیم با همدیگر ارتباطات نزدیک برقرار کنیم. این راه آهن ایران است که باید روزی 5-6 سفر بین تهران و بغداد داشته باشد، ما هنوز خط ارتباط راه آهنی با اینها نداریم. ما با عربستان کاری نداریم... چون عربستان هدف خوبی برای دیپلماسی نیست. وقتی شما قوی شدید، همه به سراغتان می آیند . دیگران به شما هم احترام می گذارند و هم وعده شما را پیگیری می کنند پس به فکر ارتباط با کشورهایی مانند عربستان به هر قیمتی نباید بود.
ارسال نظر