.svg)
شکست سازمان ملل در مبارزه با مافیای تولید تریاک در افغانستان
پارسینه: ۱۳ سال پس از آغاز مبارزه علیه تولید تریاک خام در افغانستان، این کشور هنوز بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی خشخاش جهان است. این مواد مخدر، بیشتر به کشورهای آسیای میانه و روسیه، ایران، ترکیه و کشورهای اروپایی قاچاق می‌شوند.
۱۳ سال پس از آغاز مبارزه علیه تولید تریاک خام در افغانستان، این کشور هنوز بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی خشخاش جهان است. این مواد مخدر، بیشتر به کشورهای آسیای میانه و روسیه، ایران، ترکیه و کشورهای اروپایی قاچاق می‌شوند.
براساس تازه‌ترین گزارش "اداره‌ی مبارزه با جرایم و مواد مخدر سازمان ملل متحد" (UNODC) که دفتر آن در وین است، مبارزه با کشت "کوکنار" در افغانستان با شکست روبرو شده است. جان لوک لماهیو، نماینده‌ی این اداره در کنفرانس رسانه‌ای انتشار این گزارش، ضمن تایید این خبر هشدار داد که وضعیت تولید خشخاش در افغانستان پس از خروج کامل نیروهای بین‌المللی در پایان سال ۲۰۱۴، وخیم‌تر خواهد شد.
افغانستان ۸۰ درصد تولید تریاک خام را در جهان که از مواد اولیه‌ی تهیه‌ی هرویین است، تامین می‌کند.
مبارزه با عاملان اصلی
ژان لوک لمایو، در رابطه با عدم موفقیت تلاش‌های سازمان ملل در مقابله با کشت و تولید تریاک گفت: «عامل اصلی شکست ما در این زمینه در ۱۰ سال گذشته، فقدان اراده سیاسی بوده است.»
نیلوفر ابراهیمی، نماینده‌ی مجلس افغانستان از ولایت بدخشان نیز در این رابطه معتقد است که «دولت در مبارزه با مقامات ارشدی که در خرید و فروش مواد مخدر دست دارند، با قاطعیت عمل نمی‌کند.»
کشت کوکنار در سال گذشته در بدخشان ، ۷۷ درصد افزایش یافته است. در حالی که تخریب مزارع تولید تریاک خام نسبت به سال پیش، بیش از دوبرابر کاهش یافته است. به گفته‌ی نیلوفر ابراهیمی، این روند در ولایت‌های دیگر نیز در جریان است. او می‌گوید: «مسئله این است که ما به عامل‌های اصلی نمی‌پردازیم. یعنی شبکه‌ی مافیایی صنعت تولید مواد مخدر.» او می‌گوید که دهقانان و فروشندگان خرده‌پا، در این رابطه تعیین‌کننده نیستند: «باید با نهادها و شبکه‌هایی که در نهان عمل می‌کنند، مبارزه کرد.»
به گفته‌ی ژان لوک لمایو، تنها حدود ۱۰ درصد از درآمد نهایی تریاک به افغان‌ها می‌رسد و ۹۰ درصد آن به حساب دلال‌ها و توزیع‌کنندگان خارجی سرازیر می‌شود.
طالبان، برنده‌ی اصلی کشت تریاک
از جمله سازمان‌هایی که بخش بزرگی از تولید و تجارت تریاک در این کشور را در دست دارد، شبکه‌ی تروریستی طالبان است. این سازمان سود حاصل از کشت و خرید و فروش خشخاش را در راه مبارزه‌ی مسلحانه با دولت مرکزی و حامیان غربی آن صرف می‌کند.
به گفته‌ی کارشناسان آمریکایی، طالبان سالانه دست کم ۷۵ میلیون یورو از فروش مواد مخدر در بازارهای سیاه جهان سود می‌برد.
کشت تریاک در مناطق ناامن
در تازه‌ترین گزارش "اداره‌ی مبارزه با جرایم و مواد مخدر سازمان ملل متحد" آمده است که در سال ۲۰۱۳منطقه‌ی "سنگین" واقع در ولایت هلمند در جنوب افغانستان، بیشترین میزان تولید کوکنار را داشته است. ۴۶ درصد تریاک افغانستان در این منطقه که صحنه‌ی درگیری‌های دایمی میان نیروهای دولتی و ماموران مسلح زمین‌داران افغان است، تولید می‌شود. در حمله‌هایی که در ماه ژوئن سال جاری به پاسگاه‌های پلیس این منطقه صورت گرفت، صدها جنگ‌جوی مسلح شرکت داشتند. به گفته‌ی کارشناسان، دولت مرکزی از کنترل و برقراری ثبات در این مناطق ناتوان است.
بر اساس گمانه‌زنی‌های ادارات رسمی بیش نیم میلیون افغان در مزارع کشت خشخاش کار می‌کنند. این رقم، بیش از کل تعداد نیروهای امنیتی این کشور است.
براساس تازه‌ترین گزارش "اداره‌ی مبارزه با جرایم و مواد مخدر سازمان ملل متحد" (UNODC) که دفتر آن در وین است، مبارزه با کشت "کوکنار" در افغانستان با شکست روبرو شده است. جان لوک لماهیو، نماینده‌ی این اداره در کنفرانس رسانه‌ای انتشار این گزارش، ضمن تایید این خبر هشدار داد که وضعیت تولید خشخاش در افغانستان پس از خروج کامل نیروهای بین‌المللی در پایان سال ۲۰۱۴، وخیم‌تر خواهد شد.
افغانستان ۸۰ درصد تولید تریاک خام را در جهان که از مواد اولیه‌ی تهیه‌ی هرویین است، تامین می‌کند.
مبارزه با عاملان اصلی
ژان لوک لمایو، در رابطه با عدم موفقیت تلاش‌های سازمان ملل در مقابله با کشت و تولید تریاک گفت: «عامل اصلی شکست ما در این زمینه در ۱۰ سال گذشته، فقدان اراده سیاسی بوده است.»
نیلوفر ابراهیمی، نماینده‌ی مجلس افغانستان از ولایت بدخشان نیز در این رابطه معتقد است که «دولت در مبارزه با مقامات ارشدی که در خرید و فروش مواد مخدر دست دارند، با قاطعیت عمل نمی‌کند.»
کشت کوکنار در سال گذشته در بدخشان ، ۷۷ درصد افزایش یافته است. در حالی که تخریب مزارع تولید تریاک خام نسبت به سال پیش، بیش از دوبرابر کاهش یافته است. به گفته‌ی نیلوفر ابراهیمی، این روند در ولایت‌های دیگر نیز در جریان است. او می‌گوید: «مسئله این است که ما به عامل‌های اصلی نمی‌پردازیم. یعنی شبکه‌ی مافیایی صنعت تولید مواد مخدر.» او می‌گوید که دهقانان و فروشندگان خرده‌پا، در این رابطه تعیین‌کننده نیستند: «باید با نهادها و شبکه‌هایی که در نهان عمل می‌کنند، مبارزه کرد.»
به گفته‌ی ژان لوک لمایو، تنها حدود ۱۰ درصد از درآمد نهایی تریاک به افغان‌ها می‌رسد و ۹۰ درصد آن به حساب دلال‌ها و توزیع‌کنندگان خارجی سرازیر می‌شود.
طالبان، برنده‌ی اصلی کشت تریاک
از جمله سازمان‌هایی که بخش بزرگی از تولید و تجارت تریاک در این کشور را در دست دارد، شبکه‌ی تروریستی طالبان است. این سازمان سود حاصل از کشت و خرید و فروش خشخاش را در راه مبارزه‌ی مسلحانه با دولت مرکزی و حامیان غربی آن صرف می‌کند.
به گفته‌ی کارشناسان آمریکایی، طالبان سالانه دست کم ۷۵ میلیون یورو از فروش مواد مخدر در بازارهای سیاه جهان سود می‌برد.
کشت تریاک در مناطق ناامن
در تازه‌ترین گزارش "اداره‌ی مبارزه با جرایم و مواد مخدر سازمان ملل متحد" آمده است که در سال ۲۰۱۳منطقه‌ی "سنگین" واقع در ولایت هلمند در جنوب افغانستان، بیشترین میزان تولید کوکنار را داشته است. ۴۶ درصد تریاک افغانستان در این منطقه که صحنه‌ی درگیری‌های دایمی میان نیروهای دولتی و ماموران مسلح زمین‌داران افغان است، تولید می‌شود. در حمله‌هایی که در ماه ژوئن سال جاری به پاسگاه‌های پلیس این منطقه صورت گرفت، صدها جنگ‌جوی مسلح شرکت داشتند. به گفته‌ی کارشناسان، دولت مرکزی از کنترل و برقراری ثبات در این مناطق ناتوان است.
بر اساس گمانه‌زنی‌های ادارات رسمی بیش نیم میلیون افغان در مزارع کشت خشخاش کار می‌کنند. این رقم، بیش از کل تعداد نیروهای امنیتی این کشور است.
منبع: دویچه وله
ارسال نظر