بادبادک‌باز

او مثل همۀ پسرهای دنیا، نه، مثل همۀ بچه‌های دنیا عاشق بازی است. مثل همۀ بچه‌های دنیا درخلال بازی بادبادک‌بازی شروع می‌کند به تجربۀ احساسات انسانی؛ از حسادت گرفته تا عشق، از رقابت گرفته تا همدلی، از بدجنسی گرفته تا نوع‌دوستی، از نامردمی گرفته تا آرمان‌گرایی.

داستان امیر را بخوانید که داستان زندگی است؛ داستان سفر درونی یک مرد از کودکی تا پختگی؛ داستان نطفه‌بستن یک رنج تا یافتن مرهم. داستان جنگ بی‌امانی که در روح این پسر درمی‌گیرد بی‌شباهت به جنگ‌های ویران‌گر وطنش در تاریخ محزون افغانستان نیست و پایان قصۀ امیر هم مثل فیلم‌های هندی نیست. آشوب امیر سرانجام مثل آشوب کشورش فرومی‌نشیند؛ اما راه درازی باقی است تا زخم‌ها بهبود یابند و البته برخی زخم‌ها خوب‌شدنی نیست و برای برخی گناهان جبران مافات وجود ندارد.

رمان بادبادک‌باز نوشتۀ خالد حسینی با ترجمۀ خوب مهدی غبرائی ارزش خواندن را دارد. انتشاراتش هم «نیلوفر» است.

الف.شین