آثار و بركات ذكر يونسيه

2-.رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلّم): آیا به شما خبر دهم از دعایى كه هرگاه غم و گرفتارى پیش آمد آن دعا را بخوانید گشایش حاصل شود؟ اصحاب گفتند: آرى اى رسول خدا. آن حضرت فرمود: دعاى یونس كه طعمه ماهى شد: لا اله الا انت سبحانك إنّى كنت من الظالمین.
3- امام صادق (علیه السلام): عجب دارم از كسى كه غم زده است چطور این دعا را نمى خواند لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الظالمین چرا كه خداوند به دنبال آن مى فرماید: فاستبجنا له و نجیناه من الغم و كذلك ننجى المؤ منین (ما او را پــاسـخ دادیم و از غم نجات دادیم و این چنین مؤ منان را نجات مى دهیم )

4-مرحوم كلینى نقل مى كند: مردى خراسانى بین مكه و مدینه در ربذه به امام صادق (علیه السلام) برخود و عرضه داشت : فدایت شوم من تا كنون فرزنددار، نشده ام ، چه كنم؟
حضرت فرمود: هرگاه به وطن برگشتى و خواستى به سوى همسرت روى آیه ، و ذالنون إذ ذهب مغاضبا فظنّ أن لن نقدر علیه فنادى فى الظلمات ان لا اله الا أنت سبحانك إنّى كنت من الظالمین را تا سه آیه بخوان إنشاء الله فرزنددار خواهى شد.

ختم هاي ذكر يونسيه

ختم هاي اين ذكر شريف «400» «700» «1001» «3000» «4000» «7000» بار گفته اند؛ كه بستگي به دستور استاد و قابليت طالب دارد، اما عدد 400 براي همه، آن هم شبها بعد از نماز عشاء تا هر وقت شب در سجده، نافع است.چون اين ذكر به معني استغفار است در آن هيچ عوارضي نيست. براي ديدن حالات برزخي مؤثر است.

براي تقويت نفس و قلب و مكاشفات بسيار خوب است و براي رفع حجب و نورانيت مؤثر است و استجابت دعا و نجات مؤمنين، از طرف خدا شامل گوينده آن مي شود

تجرّد، با مداومت اين ذكر حاصل ميشود، چنانكه براي مرحوم سيد هاشم حداد سه روز حالت تجرّد برزخي اتفاق افتاد، كه البته مكاشفه؛ اين طول زماني را ندارد.

مرحوم آخوند ملا حسنقلي همداني: هر قدر، در هر وقت بتوانيد؛ اين ذكررا بگوئيد.

مرحوم شيخ محمد بهاري در تذكره المتقين: سالك در اواسط كارش اين ذكر را بگويد ( عددش به ابجد 2374)

حضرت استاد از قول مرحوم سيدهاشم حداد نقل كردند كه ذكر يونسيه براي معرفت نفس و معرفت ربّ مؤثر است، و خودش به ذكر يونسيه مشغول بود.

وقتي سـوال كردم در ايام فراغت، همانند راه رفتن و نشستن، چه ذكري براي نورانيت قلب و رفع حجب خوب است؟

فرمود: ذكر يونسيه.

مي فرمود: عدد 3000 به بعد براي كاملين «سالكيني كه از مراحلي و منازلي عبور كرده اند» مي باشد.
جناب استاد مدت زيادي در نجف 3000 مرتبه اين ذكر را در سجده مي گفتند.

ازبسياري از بزرگان اين ختم با عدد 400 مرتبه در سجده خصوصاً در ميان نماز مغرب وعشاء و يا قبل از اذان صبح و يا قبل از اذان صبح و يا بين الطلوعين جهت افاضات روحاني نقل شده است، و اين يكي از ختوماتي است كه معمولاً اساتيد در ابتداي سلوك به شاگردانشان توصيه مي كنند. ناگفته نماند كه اين ختم به منزله ي توبه اي حقيقي است اگر خالصانه براي خدا بجاي آورده شود، اثر شگرفي در پيشبرد انسان دارد.