کری خوانی شریفی نیا برای پرسپولیسی ها

مهراوه شریفی نیا بازیگر مطرحی است اما یک پرسپولیسی دو آتیشه هم به حساب می آید. او دختر محمدرضا شریفی نیاست؛ کسی که استقلالی است! مهراوه یک بار در مصاحبه ای جالب گفت: «با پدرم سر استقلال و پرسپولیس خیلی کری داریم.» این جمله بهانه ای بود برای صحبت های فوتبالی با محمد رضا شریفی نیا؛ او که از سال 1373 با فیلم آدم برفی داوود میرباقری پا به عرصه سینما گذاشت. این بازیگر مطرح سینما که برای یک گفت و گوی سینمایی به موسسه خبر آمده بود، با رویی باز به سوالات فوتبالی ما هم پاسخ داد تا گفت و گویی جذاب داشته باشیم. شریفی نیا برای پرسپولیسی ها به شدت کری خوانی کرد.

آقای شریفی نیا شما استقلال هستید.
من درباره فوتبال فعلا حرف نمی زنم.(خنده)
ولی شما فوتبالی هستید و این را حتی دختران هم گفته است.
بله، من به فوتبال علاقه دارم. یک آدم ورزشی هستم.
دخترتان مهراوه شریفی نیا در یک مصاحبه گفته بود با پدرم که استقلالی است خیلی کری دارم.
دقیقا. من و مهراوه سر استقلال و پرسپولیس خیلی با هم کری داریم. بازی های دربی را تماشا می کنیم و کلی برای همدیگر کری می خوانم.
واقعا؟ پس اهل کری خوانی هستید.
مگر پرسپولیسی دیگر وجود دارد که بخواهم کری بخوانم؟(خنده)
آقا خیلی استقلالی هستید. بازی آخر دربی را تماشا کردید؟
بله، خیلی بازی قشنگی بود. واقعا از دیدن این مسابقه لذت بردم.
جوک های بعد از بازی هم به دستتان رسید؟
بله، جوک ها را خواندم. فهمیدم که برای پرسپولیسی ها افتخار بوده که استقلال را در دقیقه آخر ببرند. ببیند مساوی جلوی تیم ما چقدر برایشان مهم بود که اینقدر خوشحال بودند و کلی برای این بازی جوک ساختند. برایشان افتخار بود که یک مساوی از ما بگیرند. همین که دقیقه 90 و خرده ای گل زدند و اینقدر خوشحال بودند، خودش گویای همه چیز است. انگار آرزو داشتند با استقلال مساوی کنند و شانس آوردند نباختند.
البته پرسپولیسی ها می گویند استقلال خوش شانس بود.
نه اصلا اینطوری نیست. استقلال اگر خوش شانس بود که بازی را می برد. با فضایی که به وجود آمد مشخص بود پرسپولیسی ها آرزو داشتند مساوی بگیرند.
می گویند آقای احمدی نژاد رئیس جمهور قبلی هم استقلالی شدید بودند، درست است؟
والا من خبر ندارم.
شما با استقلالی ها ارتباط دارید؟
نه والا، ارتباط خاصی با استقلالی ها ندارم.
از قدیمی ها چطور؟
نه.
به فرهاد مجیدی علاقه ای دارید؟
دیگر خیلی بحث حاشیه نکنیم. من نتایج را پیگیری می کنم و به فرد خاصی علاقه ای ندارم.
ولی با علی پروین که پرسپولیسی است، خیلی علاقه دارید.
(خنده) بله، علی آقا که یک آدم ویژه است. من واقعا او را دوست دارم.
به هر حال پرسپولیسی است و شما هم که استقلالی هستید. شما تهیه کننده فیلم سلطان بودید و با علی آقا کار کردید. کری هم برای او می خواندید.
اوه، بله. (خنده) روز اول که علی پروین را دیدم گفتم من استقلالی هستم و کمی کری خواندم. با خنده گفت جمع کن بابا. اینجا از این حرف ها نداریم.(خنده)
شما قبلا بازی های علی آقا را در استادیوم دیده بودید؟
بله، من در ورزشگاه چند باری بازی هایش را دیدم.
مگر استقلالی نبودید؟ چرا بازی های پروین را نگاه می کردید؟
ربطی ندارد. وارد حاشیه نشوید. من گاهی به استادیوم می رفتم. برای تماشای بازی های تیم ملی هم می رفتم. علی پروین که فقط در پرسپولیس بازی نمی کرد. من به فوتبال زیبا علاقه دارم.
قبول دارید جایگاه شما در سینما با جایگاهی که پروین در فوتبال دارد، بی شباهت نیست؟
نمی دانم والا. جایگاه پروین در فوتبال ایران یک جایگاه خاص است.
جایگاه شما هم در سینما خاص است.
نمی دانم، شاید اینطور باشد که شما می گوئید.
کار با علی آقا چطور بود؟
علی پروین چکیده فوتبال ایران است. اگر بخواهیم تمام فوتبال ایران را خلاصه کنیم، به علی پروین می رسیم. او چکیده و خلاصه فوتبال ایران به حساب می آید. عصاره فوتبال ماست.
از این نظر پرسیدیم که علی آقا به دوربین خیلی حساس است. حتی به ضبط شدن صدایش. با این ویژگی ها کار کردن با او سخت نبود؟
نه اتفاقا کار با علی پروین فوق العاده بود. خیلی تجربه خوبی به دست آوردم. ولی واقعا من ندیدم که او از دوربین فراری باشد و انصافا همه جوره با ما همکاری کرد.
شاید علی آقا نبود، وارد پروژه نمی شدید درست است؟
نمی دانم. شاید. ولی به هر حال حضور علی پروین هم تاثیر زیادی داشت چون من به او علاقه زیادی دارم. اگر توانستید فیلم را حتما ببینید و خودتان متوجه خواهید شد که فضای فیلم چطور بوده.
شما خیلی فوتبالی بودید و ما خبر نداشتیم. البته از فیلم اخراجی ها فهمیدیم که فوتبالی هستید. حتی یک جمله طنز در فیلم داشتید که گفتید من خودم پست هاچ بک(هافبک) بازی می کنم.
(خنده) ببین من با ورزش بیگانه نیستم. نمی دانم خبر دارید یا نه. ولی من لیسانس تربیت بدنی ام را قبل از انقلاب گرفتم. حالا بعد از آن در دو رشته فرعی دیگر هم مدرک گرفتم. یعنی از اول ورزشی بودم. بعد از اینکه دستگیر شدم و به زندان رفتم دیگر نتوانستم به ورزش ادامه بدهم.
دستگیر؟ در شلوغی های انقلاب؟
بله، به خاطر حضور در تظاهرات دستگیر شدم و مدتی زندانی بودم. ولی من قبل از آن در رشته شنا و بسکتبال فعالیت می کردیم ولی بعد از دستگیری دیگر نتوانستم. الان هم که سال ها گذشته و بیشتر در حد گرم کردن هستم. یعنی نرمش می کنم.(خنده)
فوتبال هم بازی می کردید؟
بله، مثل همه فوتبال بازی می کردم ولی دیگر ما سمت سینما کشیدیم و راهمان عوض شد.
شما بازی های تیم ملی را دنبال می کنید؟
بله، تا جایی که بتوانم بازی ها را می بینم.
مثلا خبر دارید آخرین بازی تیم ملی چه شد؟
نه والا. ولی می دانم هفته قبل بازی داشتیم.
3 بر یک توانستیم ترکمنستان را در تهران ببریم.
پس تیم ملی از گروه خود صعود کرده است. امروز هم مثل اینکه بازی داریم.
بله، با گوام.
این بازی را هم انشالله می بریم و به عنوان تیم اول گروه صعود می کنیم.
نظرتان درباره کارلوس کروش چیست؟
من کارلوس کروش را دوست دارم. به کار این مربی خیلی علاقمندم.
چرا؟ دلیل خاصی دارد؟
سیاست کاری اش را دارم. شکل کارش را می پسندم. او مربی خیلی خوبی است.
البته منتقدانی هم دارد. او مهدی رحمتی گلر استقلالی را از تیم ملی کنار گذاشت. هنوز هم بعضی ها در این زمینه منتقد کروش هستند.
مهدی رحمتی الان بهترین گلر ایران است ولی کروش تشخیص داده که او در تیم ملی نباشد. من زیاد در جریان نیستم که چه اتفاقی افتاده است و باید در این باره از خود کروش بپرسیم.
ماجرا این بود که رحمتی از تیم ملی موقتا خداحافظی کرد و کروش هم گفت به سلامت. در واقع او می خواست با بازیکن سالاری مبارزه کند.
می دانید کروش خارجی است و از بیرون آمده است. او خیلی با اخلاق ما آشنا نیست. به قول معروف با پارتی بازی های فوتبال ایران آشنا نیست. او چون از فرهنگ دیگری آمده، پارتی بازی نمی کند. ولی واقعا من در جریان نیستم که چه اتفاقی افتاده است.
خیلی ها می گویند او ایرانی شده است. مثلا مشتی که برای سرمربی کره جنوبی در آن مسابقه به یاد ماندنی نشان داد.
آن بازی ایران و کره را دیدم و واقعا حس خوبی داشتم. خیلی برد شیرینی بود. ولی فکر کنم اوج بازی تیم ملی با آرژانتین بود و در جام جهانی.
بله، شما در جام جهانی حضور داشتید.
فکر کنم با توجه به سابقه ای که وجود داشت، مجبور بودم که این سفر را بروم. سفری خوب و به یادماندنی داشتیم. هیچوقت آن سفر از یادم نمی رود. به جرات می توانم بگویم بازی ایران و آرژانتین بهترین مسابقه ای بود که در عمرم در ورزشگاه دیدم. من بازی های زیادی را به ورزشگاه رفته ام ولی آن مسابقه چیز دیگری بود. حیف شد که بازی را باختیم و مسی آن را گل را زد.
جو ورزشگاه آن روز فوق العاده بود.
بله، همه آرژانتین بودند و تعداد ایرانی ها بسیار کمتر بود ولی در دقایقی که تیم ملی حمله می کرد آنها سکوت کرده بودند و صدایشان در نمی آمد. واقعا مسابقه ای به یاد ماندنی بود و خوشحالم که آن مسابقه را از در ورزشگاه از نزدیک تماشا کردم.
مرسی از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.
خواهش می کنم. ولی گفته بودم درباره فوتبال حرف نمی زنم.(خنده)

خبرآنلاین - مرتضی رضایی-سعید اکبری