.svg)
واکنش یک هنرمند به مرگ تلخ دختربچه افغان
پارسینه: «توقع داریم ورود هر ایرانی پناهنده و مهاجری به اروپا، ارج نهاده شود و با او شبیه به شهروندان درجه یک برخورد کنند اما از پذیرش مردم جنگ‌زده افغانستان در زندگی روزمره خود طفره رفته‌ایم.»
به گزارش ایسنا، یکشنبه ۲۱ فروردین پسری ۱۷ ساله در ورامین، ستایش، دختر همسایه افغانستانی‌شان را که هنوز شش سال بیشتر ندارد به خانه می‌برد و پس از رفتار شیطانی با او، با ضربات چاقو وی را به قتل رسانده و در وان حمام بر رویش اسید ریخته تا از بین برود اما چون جسد به طور کامل از بین نرفت، از دوستش یاری می‌طلبد. دوست وی با توجه به ابعاد جرم، ماجرا را با پدر خود در میان گذاشته و پدر هم با یکی از معتمدین محل و نهایتا بدون کمترین تردیدی به پلیس خبر می‌دهند. پلیس هم هنگام مراجعه به خانه، هم باقیمانده جسد را پیدا می‌کند و هم قاتل را دستگیر.
منیژه حکمت، کارگردان سرشناس سینما در متنی درباره مرگ دردناک" ستایش" در روزنامه شرق نوشت:
«نمی‌دانم شما ماجرای تلخی را که برای دختربچه مهاجر سرزمین افغانستان اتفاق افتاده شنیده‌اید یا نه؟ تجربیاتی که در زمینه تهیه آثاری چون «زندان زنان» داشتم این نکته را به من یادآوری می‌کند که بدترین شکل خشونتی که یک انسان می‌تواند به انسان دیگری روا دارد، تجاوز جنسی است و قطعا این پرونده به دلیل رخ دادن چنین میزان خشونتی، در دادگاه‌های عالی بررسی خواهد شد اما وظیفه ما ایرانی‌ها در برابر میهمانانِ جنگ‌زده‌مان چه خواهد شد؟
شهروندان کشور افغانستان سالهاست که میهمان ما ایرانی‌ها هستند اما در همین سال‌ها، گاهی شاهد بوده‌ایم که حق میهمان‌نوازی را زیر پا گذاشته‌ایم و به شکلی به حیات آنها تجاوز اجتماعی کرده‌ایم. آنها در جامعه ما پذیرفته نشده‌اند، اجبارا به حاشیه شهرهای شلوغ پناه برده‌اند و با این که زبانمان یکی است، هنوز با آنها پیمان دوستی نبسته‌ایم. اگر چه توقع داریم ورود هر ایرانی پناهنده و مهاجری به اروپا، ارج نهاده شود و با او شبیه به شهروندان درجه یک برخورد کنند اما از پذیرش مردم جنگ‌زده افغانستان در زندگی روزمره خود طفره رفته‌ایم، مهر «افغانی‌بودن» به پیشانی آنها زده‌ایم و یادمان رفته وارد آوردن این همه فشار روحی چه آینده‌ای برای مهاجران افغانستان در ایران رقم خواهد زد. در طول این سال‌ها چند مطالعه جامع و اساسی پیرامون وضعیت روحی، روانی و اجتماعی این گروه انجام داده‌ایم؟ چقدر آنها که بخشی از فرهنگ بزرگ فارسی‌زبانان جهان هستند را دوست داشته‌ایم و چون شهروندی عادی در جامعه ایران با آنها برخورد کرده‌ایم که حالا در برابر چنین خبر تلخی، خودمان را به آن‌راه می‌زنیم؟
افغانستانی‌های حاضر در ایران، آوارگان اجباری یک جنگ ناخواسته هستند، آنها دردشان را پیش هم‌زبان‌هایشان آورده‌اند بلکه تسلایی بیابند، پس جمع‌های برادری را گسترش دهید، نگذارید خشونت‌هایی این‌چنین، بارقه خشونت‌های متقابل را شعله‌ور کند، انسان را بشناسیم، «انسان، بسی انسان را» و فارغ از رنگ و نژاد و مذهب و زبان، یکدیگر را دوست بداریم. رفتارهای ما به‌عنوان میزبان شهروندان مهاجر افغان، آینه‌ای برای رفتارهای فردای میهمانانمان خواهد بود.»
بروبابا
این خانم چرا در باره مرگ ثریا حکمت با وجود این که میدانم نسبتی باایشان ندارند واکنش نشان نداد ؟!؟!؟ هرچند که این عمل قبیح برای هرکس با هر ملیتی محکوم است ۰
ما ايرانيان هميشه به مهمان نوازي مشهور بوديم و مردم افغانستان سالهاست مهمان ميهن ما هستند در هر كشوري انسان هاي پاك و انسان هايي با أفكار پليد وجود دارد همانطور كه در ايران خودمان يك نمونه اش همين قاتل بي وجدان اين دخترك معصوم ميباشد ما مردم ايران برايمان ملييت فرقي نميكند از دستگاهاي قضايي تقاضاي اشد مجازات را براي اين قاتل سنگدل را خواهانيم
البته باید برای مرگ یک دختر بچه اون هم به دلیل جنایت واقعا متاسف بود ام ایرانی ها کم از دست افغانی های مهاجم و معتاد و متجاوز صدمه ندیدند به چه دلیل تو کشور ما جا خوش کردند و تشریف نمی برند تا مردم یک نفس راحت بکشند تا کی باید تو ایران باشند؟ چرا مسئولین سخت گیری نمی کنند!