کاپیتان سرخیو؛مردی برای تمام فصول

هواداران رئال وقتی تا دقیقه ۹۰ عقب هستند،هیچ نگرانی ای ندارند چون آن ها سرخیو راموسی را در ترکیب دارند که هر لحظه ممکن است جهنم را برای آنها بهشت کند.همیشه همین طور بوده و در شرایط حساس یک شماره ۴ بوده که به داد مادریدی ها برسد.مثل بازی شب گذشته با بارسلونا که او در نقش یک فرشته کوچک خوشبختی ظاهر شد و اجازه نداد تا رئال مادرید در ایالت کاتالان بازنده باشد.
۷۵ بار آمار گلزنی برای کهکشانی ها و تیم ملی اسپانیا.فوق العاده است.راموس به تنهایی بیشتر از خیلی مهاجمان سرشناس دنیا گلزنی کرده است.مدافعی میانی،خشن و جنگجو. کسی که می تواند یک تنه همه چیز را به نفع رئالی ها تغییر بدهد.

نگاهی به آمار و بالا و پایین کردن اعداد نشان می دهد که شاید خیلی از مدافعان شانس آوردند که راموس یک مهاجم نیست!چه اگر این طور نبود او رویا را برای هواداران رئال طور دیگری تعبیر می کرد.هنوز یکی دو سال بیشتر از فینال لیگ قهرمانان سال ۲۰۱۴ نمی گذرد.هنوز کسی ضربه سر تاریخی که در بهشت را به روی مادریدی ها باز کرد از یاد نبرده است.دقیقه ۹۳ بود و رئالی ها در جهنم!اتلتیکومادریدی ها در حال رویا پردازی بودند و دیگو سیمئونه چشمانش ر ا بسته بود و به جام قهرمانی بوسه می زد که فرشته ای نازل شد و همه چیز را نقش بر آب کرد.راموس در آن بازی فقط یک ضربه سر نزد.او میلیون ها آدم را به هوا برد و میلیون ها نفر را به زمین کوبید تا نشان دهد که خوب بلد است چطور برای رئال مادرید جادو کند.کمی عقب تر؛در مرحله نیمه نهایی همان سال و باز هم راموس.مگر می شود بایرن مونیخ در آلیانس آره نا با دو گل یک مدافع نابود شود و خداحافظی تلخی با لیگ قهرمانان داشته باشد؟

او راموس است.بازیکنی که برای مادریدی ها حالا به یک قدیس تبدیل شده است.قدیسی که می تواند معجزه کند و برای میلیون ها رئالی حماسه بیافریند.۷۵ گل برای یک مدافع شاید رویایی باشد اما راموس با سرش و ضربه هایی که می زند به خوبی این رویا را لمس می کند و شرایطی را فراهم می کند که هوادارانش با پرچم های سفیدی که در دست دارند بگویند:«hala madrid»