پشت پرده مشکلات صنعت پتروشیمی ایران

تحریریه پارسینه: این روزها اکثر کارشناسان مشکلات صنعت پتروشیمی را تنها در بخش تعیین نرخ خوراک جستجو می‌کنند درحالیکه مهمترین مشکل این صنعت نبود مدیریت مناسب است.

پراکندگی واگذاری شرکت ها از یک سو، بازنشستگی مدیران باتجربه و مورد اعتماد صنعت پتروشیمی از سوی دیگر خلاء بزرگ و قابل مشاهده ای در بخش نیروی انسانی بویژه لایه های مدیریتی بوجود آورده است. خلائی که حتی حضور تعدادی از مدیران باساابقه قبلی در قالب مشاوران شرکت های خصوصی شده نیز هرگز نتوانسته آن را پر کند.

براساس این گزارش، با تغییر فرایند خصوصی سازی در صنایع پتروشمی، مخصوصا واگذاری اکثر این مجتمع ها به سازمان هائی از جمله شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی(تاپیکو)، شرکت سرمایه گذاری غدیر، هلدینگ پارسیان، سرمایه گذاری تامین اجتماعی نیروهای مسلح(ساتا)، صندوق بازنشستگی نفت، هلدینگ خلیج فارس و مراکز دیگری مانند صندوق بازنشستگی کشوری و شرکت کارگزاری سهام عدالت، شرایط موجود برای توسعه پتروشیمی عملا ساختاری پراکنده و غیر منسجم پیدا کرده است.

اکثر این سازمان ها با توجه به نوع فعالیت و ترکیب ساختار از یک سو و سهامداران خاص خود، طبیعی است که کسب سود را به عنوان اولویت اول در نظر داشته، تمایلی به اجرای طرح های جدید و توسعه ای نداشته باشند.

پراکندگی واگذاری شرکت ها از یک سو بازنشستگی مدیران باتجربه و مورد اعتماد این صنعت از سوی دیگر خلاء بزرگ و قابل مشاهده ای در بخش نیروی انسانی بویژه لایه های مدیریتی بوجود آورده است. خلائی که حتی حضور تعدادی از مدیران باسابقه قبلی در قالب مشاوران شرکت های خصوصی شده نیز هرگز نتوانسته آن را پر کند.

از سویی دیگر مسئولیت اجتماعی پتروشیمی فقط مربوط به مناطقی که این مجتمع ها در آن قرار گرفته اند مربوط نمی شود این مسئولیت مانند چراغی است که در درجه نخست به "منزل رواست" . حفظ آرامش و افزایش بهره وری کارکنان از جمله اولین مسئولیت های اجتماعی موجود در قبال نیروهای شاغل در این شرکت هاست.

بخش عمده ای از مشکلات حال حاضر شرکت های خصوصی شده پتروشیمی مربوط به وضعیت نیروی انسانی این شرکت ها بوده و بطور صریح حاصل سوء مدیریت امور اداری (منابع انسانی) در آن زمان است.

تعداد زیادی از نیروهای شرکت های خصوصی شده پتروشیمی کارمندان رسمی وزارت نفت هستند ولی این روزها به تعبیری مانند پرندگان گرفتار در قفسی هستند که نمی دانند چگونه و از کجا راه رهائی خود را بیابند. ممنوعیت انتقال کارکنان رسمی شرکت های خصوصی شده پتروشیمی به دیگر شرکت های وزارت نفت، از یک سو و مواردی مانند ماموریت پنج ساله در این شرکت ها و احساس بلاتکلیفی پس از آن زمان، شرایط مبهم افراد برای دریاافت پاداش بازنشستگی و بحث های صورت گرفته در مجلس برای کاهش آن، مشکلاتی مانند بحث های متعدد موجود با بهداری و بهداشت نفت و دغدغه هائی که برای استفاده کارکنان شرکت های خصوصی شده از آن امکانات هر از چندگاهی پیش می آید از جمله مسائلی هستند که این شرکت ها با آن روبرو بوده و چنین احساس می شود که در مقابل آن احساس مسئولیت لازم وجود ندارد.

وضعیت ایجاد شده احساس شدیدی از عدم امنیت شغلی را به همراه آورده و کسی پاسخگوی آن نیست. اگرچه جلب رضایتمندی کامل این حجم فراوان نیروی انسانی عملا بسیار سخت است ولی حفظ آرامش و امنیت شغلی آنان می تواند مهم ترین کلید موفقیت این شرکت باشد. کاری که انجام آن سخت ولی ممکن است.