«امید در ویرانه»؛ گزارشی از زندگی مردم در شرق حلب

به گزارش «پارسینه» به نقل از بی بی سی، بخش شرقی حلب کاملا ویران شده است. جریان آب و برق به خاطره ها پیوسته اند و به سختی می توان ساختمانی را پیدا کرد که آسیب شدیدی ندیده باشد.

ده ها بلدوزر بیش از یک ماه کار کرده اند تا راهی از میان سنگ و خاک باز کنند و این منطقه همچنان محیطی بسیار نامناسب برای زندگی است.

با این وجود، سازمان ملل متحد می گوید تا کنون بیش از 40 هزار نفر به خانه های خودشان برگشته اند و هر روز هم بر تعداد افرادی که چنین تصمیمی دارند افزوده می شود.

ابو حسین، مردی 60-50 ساله، و همسرش، ام حسین، از بالکن خانه خود به پایین نگاه می کنند که حجم مخروبه ها رفت و آمد هر گونه وسیله ای را ناممکن ساخته است. او می گوید «هیچ چیزی بهتر و قشنگتر از خانه مان نیست. اینجا جای ماندن است، چه در زمان خوب، چه در زمان بد».

خانه آنها در منطقه شعار، یکی از فقیرنشین ترین بخش های شرق حلب است. در خیابان ابوحسین، برخی ساختمان ها روی خود فرو آمده اند. نمای برخی دیگر خانه ها هم از بین رفته است و مانند خانه های عروسکی می مانند که همه چیز از بیرون معلوم است.

ابوحسین می گوید از این که در خانه اش بود خوشحال بود، هرچند خانه تاریک و سرد بود. همسرش روی یک منقل زغالی کوچک آشپزی می کند.

شیشه پنجره شکشته است و سرمای زمستان به داخل خانه نفوذ می کند. ابوحسین و همسرش یک پسربچه دو ساله دارند که با آنها زندگی می کنند. آنها شغلی ندارند و پس انداز اندکی هم که داشتند مدت ها است که تمام شده است. با این وجود ام حسین می گوید «البته ما امید داریم. ما دوباره می سازیم و چاره ای پیدا می کنیم».

آنها دو روز قبل از عملیات آزادسازی شرق حلب این منطقه را ترک کرده بودند. ابوحسین می گوید رفتن از بخش شرقی به غرب حلب اکنون تنها 15 دقیقه طول می کشد، در حالی که زمانی که گروه های مسلح متعدد از جمله ارتش آزاد، شبه نظامیان کرد، داعش، و ارتش سوریه در این مناطق حضور داشتند، این مسافت کوتاه به سفری 17 ساعته تبدیل می شد.

با این وجود، زندگی در این مناطق همچنان خطرناک است. نهادهای کمک رسانی تانکرهای آب را در خیابان ها مستقر کرده اند و کودکان برای آن که به خانه هایشان آب برسانند باید از میان خاک و لجن راه باز کنند.

حلب از زمانی که دولت سوریه بر آن مسلط شده تغییر کرده است. دیگر شبیه یک شهر جنگی نیست. صدای خمپاره ها هنوز به گوش می رسند، چرا که شورشیان فاصله زیادی با شهر ندارند، اما جنگ در حلب تمام شده است و مردم در میان ویرانه ها، به آینده فکر می کنند.