بازگشت زندگی به حلب، ۹ ماه پس از آزادی +تصاویر

به گزارش خبرنگار «پارسینه» ، نبرد آزادسازی حلب که سال گذشته در جریان بود، یکی از خونبارترین درگیری های جنگ داخلی سوریه بوده است. در این نبرد ارتش سوریه با کمک متحدان خود توانست بخش شرقی شهر را که در کنترل گروه های تروریستی بود پس بگیرد. با گذشت 9 ماه از آزادی این شهر، خبرنگار «سی‌ان‌ان» نگاهی داشته است به جریان زندگی در این شهر که ترجمه ای آزاد از آن را می خوانید:

نه ماه پس از آزادی شهر، تغییرات چشمگیری در آن شکل گرفته است اما هنوز بیشتر بخش های کاملا ویرانه اند و ساخت و سازهای گسترده ای که لازم‌اند، هنوز شروع نشده اند. خودروها به راحتی بین غرب شهر که تقریبا آسیبی ندیده و شرق آن که کاملا ویران شده بود رفت و آمد می کنند. تا چند ماه پیش خطوط مقدم در این منطقه غیرقابل شکستن تصور می شدند. اکنون نخاله های ساختمانی پاکسازی شده اند و تقریبا هیچ نشانی از مواضع جنگی گذشته دیده نمی شود.

ما در حاشیه شرق که مخالفان دولت سنگربندی کرده بودند گذشتیم. بخش وسیعی از آن همچنان ویرانه است، اما هزاران نفر از مردم که در جریان درگیری فرار کرده بودند، بازگشته اند و تلاش می کنند خانه هایشان را بازسازی کنند یا به ساختمان های متروکی بروند که برخیشان آسیب های جدی دیده اند. یک سبزی فروشی کوچک دیدیم که محصولاتش را روی پارچه ای کنار پیاده رو پهن کرده بود و چندین نفر دورش جمع شده بودند.

مصطفی الباب، از ساکنان محلی، می گوید: «ما بیشتر چیزهایی که نیاز است را داریم. [شهر را] دوباره خواهیم ساخت و اوضاع به مرور زمان بهتر خواهد شد».

او می گوید از هواداران رییس جمهور بشار اسد است و زمانی که شورشیان آنجا را تصرف کردند، فرار کرد. او از روسیه به خاطر حمایتش از ارتش سوریه تشکر می کند.

مصطفی می گوید: «روس ها دوست ما هستند. آنها با ما رو راست بودند همان طور که ما با آنها بودیم. بشار اسد و روس ها یکی هستند».

برخی که بازگشته اند به کمک های گروه های امدادی وابسته اند. زمانی که یک کامیون پر از نان آمد و موجب شد تا ده ها نفر با عجله به صف شوند، آنجا بودیم. مردم باید یک کارت سهمیه را نشان بدهند تا یک بسته نان که یک روز دوام می آورد دریافت کنند.

عبدالرحمان رزوق، سرپرست یک سازمان مردم نهاد محلی که نان ها را تامین می کند، می گوید: «باید در نظر داشته باشیم که زندگی برای شش سال در اینجا متوقف شده بود. تنها شش ماه از پایان درگیری ها می گذرد. بنابراین و با توجه به این ها، پیشرفت ها خوب بوده اند.

قطعا پیشرفت هایی رخ داده است. حلب تقریبا در تمام روز برق دارد، در حالی که چند ماه پیش تنها چند ساعت برق داشت. دولت سوریه در بیابان میان دمشق تا حلب خطوط انتقال برق را برپا کرده است تا توزیع مطئمن تر باشد. اکنون مناطق بیشتری از آب لوله کشی برخوردارند.

اما وقتی به مناطقی که طی سال ها محاصره و نبرد با خاک یکسان شده اند نگاه می کنید، وظیفه بازسازی سخت و خطیر می شود. برخی از افراد خانه هایشان را بازسازی کرده اند، اما بیشتر مناطق به بازسازی در مقیاس وسیع نیاز خواهند داشت.

با این حال، روحیه فعالی که همواره نماد حلب بوده است، در حال بازگشت است. ما به ساختمانی ویرانه رفتیم تا ماشین های بزرگ رایانه ای دوزندگی را پیدا کنیم. سرپرست شیفت گفت او اندکی پس از پایان درگیری، تعمیر ماشین ها را آغاز کرد. اکنون آنها لباس های خیلی کمی که بیشترش تیشرت است تولید می کنند، اما دست کم کار را شروع کرده اند.

رامی ابو سوف می گوید: «همه چیز دشوار است. مشکل برق هست، مشکل آب هست، دسترسی به مواد خام و قطعات یدکی دستگاه ها. کارگر کافی هم وجود ندارد چرا که بسیاری از مردم فرار کرده اند».

او هم پس از رسیدن شورشی ها شهر را ترک کرده بود، اما اکنون بازگشته است و امیدوار است بقیه هم به شهر و کشور بازگردند.

رامی می گوید: «فکر می کنم حلب به راهی بازگردد که برایش تعریف شده بود: به عنوان بزرگ ترین شهر تجاری در سوریه. وقتی مردمی که فرار کرده اند ببیند تجارت در حال بازگشت است، با هم کار خواهیم کرد و حلب را به همان اندازه که قرار بود و حتی بیشتر از آن بزرگ خواهیم کرد».

با توجه به آسیب های گسترده وارد شده، شمار افرادی که کشته شده یا فرار کرده اند و شکاف اجتماعی ایجاد شده به خاطر درگیری ها، به نظر می رسد چنین خواسته ای خیلی بلندپروازانه و خوش بینانه باشد. البته، حلب بارها و بارها در طول تاریخش به خاک نشسته، اما همواره راهی برای برخاستن پیدا کرده است.