.svg)
به این دلایل هیچ‌گاه نباید بدون جوراب کفش پوشید
پارسینه: متخصصان امراض پا هشدار می‌دهند مردانی که بدون جوراب، کفش می‌پوشند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قارچی مانند "پای ورزشکار" هستند.
به گفته محققان College of Podiatry (دانشکده درمان امراض پا)، یکی از پیامدهای لخت بودن یا احتمال ابتلا به برخی عفونتهای قارچی همچون عفونت موسوم به Athlete's Foot (بیماری پای ورزشکاران یا سربازان) است.
«اما استیونسون»، یکی از محققان این دانشکده با اشاره به خطرات ناشی از لخت بودن پا گفت: «بسته به میزان تعریق پا ممکن است مشکلاتی مرتبط با وجود رطوبت بیش از حد در این ناحیه بدن رخ دهد که از جمله می‌توان به آلودگی قارچی Athlete's Foot و آسیبها یا زخمهای ناشی از آن اشاره کرد».
پای بسیاری از ورزشکاران اگرچه معمولا جوراب می‌پوشند، به دلیل فعالیت زیاد دچار تعریق بسیار زیاد می‌شود که به همین دلیل چنین عارضه‌ای اغلب در میان آنها (و نیز در میان سربازان) شایع‌تر است. بر همین اساس هم نام پای ورزشکار (Athlete's Foot) به این بیماری قارچی اطلاق شده است.
این محقق ادامه داد: «پای انسان به طور متوسط روزانه ۰/۵ پینت (حدود ۲۳۵ میلی‌لیتر) عرق می‌کند. این میزان بیش از آن است که کفشتان بدون به پا داشتن جوراب بتواند آن را جذب کند».
عدم جذب عرق زمینه ماندگاری رطوبت را شدت می‌بخشد و فضای مرطوب و نمدار محل مناسبی برای فعالیت و ازدیاد بسیاری از باکتریها و قارچهاست. از جمله این عفونتها، فعال شدن قارچی از جنس تریکوفیتون است که گفته شده عامل بروز بیماری شایع، مسری، و مشکل‌آفرین پای ورزشکاران (و سربازان) به شمار می‌رود و بویژه نواحی کف پا و پوست بین انگشتان را بیش از بخشهای دیگر پا دچار عفونت می‌کند.
استیونسون به کسانی که به سبب پیروی از مد یا هر دلیل دیگری عادت دارند یا مجبورند کفش بدون جوراب به پا کنند توصیه کرد تا حد امکان این عادت را ترک کنند یا حداقل حتما به خشک نگاه داشتن مداوم فضای داخلی کفش خود توجه داشته باشند.
بسته‌های کیسه‌ای کوچکی وجود دارد که مخصوص جذب رطوبت اضافی است و احتمالا شما هم هنگام خرید برخی کالاها و لوازم، این بسته‌ها را درون آنها دیده‌اید؛ او افزود: «اگر خیلی به استفاده از کفش بدون جوراب تمایل دارید، از این کیسه‌ها می‌توان برای کاهش میزان رطوبت بهره برد. همچنین لازم است صرفنظر از میزان علاقه‌تان به کفشی خاص از میان کفشهایتان توجه داشته باشید که هر روز همان یک جفت کفش را نپوشید و اجازه دهید در خلال پوشیدن کفشی دیگر، فضای کفش قبلی کاملا خشک شود و قارچ، باکتری یا هر آلودگی احتمالی دیگری در این فرصت کاملا از بین برود».
«اما استیونسون»، یکی از محققان این دانشکده با اشاره به خطرات ناشی از لخت بودن پا گفت: «بسته به میزان تعریق پا ممکن است مشکلاتی مرتبط با وجود رطوبت بیش از حد در این ناحیه بدن رخ دهد که از جمله می‌توان به آلودگی قارچی Athlete's Foot و آسیبها یا زخمهای ناشی از آن اشاره کرد».
پای بسیاری از ورزشکاران اگرچه معمولا جوراب می‌پوشند، به دلیل فعالیت زیاد دچار تعریق بسیار زیاد می‌شود که به همین دلیل چنین عارضه‌ای اغلب در میان آنها (و نیز در میان سربازان) شایع‌تر است. بر همین اساس هم نام پای ورزشکار (Athlete's Foot) به این بیماری قارچی اطلاق شده است.
این محقق ادامه داد: «پای انسان به طور متوسط روزانه ۰/۵ پینت (حدود ۲۳۵ میلی‌لیتر) عرق می‌کند. این میزان بیش از آن است که کفشتان بدون به پا داشتن جوراب بتواند آن را جذب کند».
عدم جذب عرق زمینه ماندگاری رطوبت را شدت می‌بخشد و فضای مرطوب و نمدار محل مناسبی برای فعالیت و ازدیاد بسیاری از باکتریها و قارچهاست. از جمله این عفونتها، فعال شدن قارچی از جنس تریکوفیتون است که گفته شده عامل بروز بیماری شایع، مسری، و مشکل‌آفرین پای ورزشکاران (و سربازان) به شمار می‌رود و بویژه نواحی کف پا و پوست بین انگشتان را بیش از بخشهای دیگر پا دچار عفونت می‌کند.
استیونسون به کسانی که به سبب پیروی از مد یا هر دلیل دیگری عادت دارند یا مجبورند کفش بدون جوراب به پا کنند توصیه کرد تا حد امکان این عادت را ترک کنند یا حداقل حتما به خشک نگاه داشتن مداوم فضای داخلی کفش خود توجه داشته باشند.
بسته‌های کیسه‌ای کوچکی وجود دارد که مخصوص جذب رطوبت اضافی است و احتمالا شما هم هنگام خرید برخی کالاها و لوازم، این بسته‌ها را درون آنها دیده‌اید؛ او افزود: «اگر خیلی به استفاده از کفش بدون جوراب تمایل دارید، از این کیسه‌ها می‌توان برای کاهش میزان رطوبت بهره برد. همچنین لازم است صرفنظر از میزان علاقه‌تان به کفشی خاص از میان کفشهایتان توجه داشته باشید که هر روز همان یک جفت کفش را نپوشید و اجازه دهید در خلال پوشیدن کفشی دیگر، فضای کفش قبلی کاملا خشک شود و قارچ، باکتری یا هر آلودگی احتمالی دیگری در این فرصت کاملا از بین برود».
منبع:
جام جم
ارسال نظر