عوارض آب مروارید

عارضه آب مروارید در عدسی چشم‌ها ظاهر شده و موجب می‌شود عدسی‌ها شفافیت خود را از دست داده و دید فرد تار شود.

عدسی چشم از ساختار دقیقی از آب و پروتئین ساخته شده که با بالا رفتن سن به شکل توده در می‌آید. این وضعیت مانع از آن می‌شود که نور وارد چشم‌ها شده و همچنین تیزی تصاویری که مشاهده می‌کنیم را کاهش می‌دهد. هرچند مکانیزمی که باعث می‌شود پروتئین به شکل توده درآید، کاملا مشخص نشده است.

توده‌ای شدن پروتئین می‌تواند پس از جراحی چشم یا آسیب ناشی از برخی بیماری‌های مرتبط با دیابت یا قرار گرفتن در معرض اشعه بوجود آید. همچنین برخی افراد به دلیل سابقه ژنتیکی ممکن است به آب مروارید مبتلا شوند؛ بنابراین آنان در دوره جوانی به این عارضه دچار می‌شوند.


تشخیص آب مروارید همیشه به مفهوم نیاز به عمل جراحی نیست. هر چند با پیشرفت آن علائم بیشتری همچون تاری دید و دوبینی ظاهر می‌شود. این وضعیت کار کردن با کامپیوتر و به طور کلی دیدن را مشکل می‌کند.

عمل جراحی معمولا کمتر از یک ساعت طول می‌کشد و بیشتر بیماران احساس درد کمی دارند. پزشک چشم را با داروی بیهوشی بی‌حس می‌کند. برش کوچکی روی چشم زده می‌شود سپس وسیله کوچکی را برای تجزیه آب مروارید داخل چشم قرار می‌دهد و به آرامی آن را بیرون می‌کشد. سپس عدسی‌های جدید داخل چشم قرار داده می‌شود. افراد پس از جراحی آب مروارید احساس بهتری دارند، اما ممکن است همچنان نیاز به استفاده از عینک داشته باشند.

همچنین پیشگیری می‌تواند به رفع خطر ابتلا به آب سیاه کمک می‌کند. افزایش مصرف ویتامین C. دریافتی، کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها و نوشیدن چای سبز و سیاه می‌تواند به حفظ سلامت چشم کمک کند.