استعفای نوبخت واقعا استعفا بود؟

هفته گذشته بود که خبر استعفای «محمدباقر نوبخت» از سمت‌هایش در دولت روی خروجی رسانه‌ها قرار گرفت. موضوعی که با استقبال عمومی مردم در شبکه‌های اجتماعی همراه شد. نوبخت بیان داشت که از هر دو پست سخنگویی و رئیس سازمان برنامه و بودجه استعفا داده و می‌خواهد به تدریس خود دردانشگاه ادامه دهد. استعفایی که گویی افکارعمومی انتظارش را می‌کشیدند، اما آقای سخنگو خود بیان داشت که رئیس جمهور هیچ یک از استعفا‌های وی را قبول نکرده است. موضوع قابل تامل در این مسئله تکذیب این استعفا از سوی «محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهور بود.

اما دیروز بازهم موضوع استعفای وی از سخنگویی دولت مطرح شد که با تایید رئیس جمهور همراه شد. این مسئله واکنش‌های جالب توجهی در میان افکارعمومی خصوصا توئیتری که آقای سخنگو این خبر را روی خروجی آن قرار داد، همراه شد.

بسیاری مطرح می‌کردند که چرا نوبخت از یک پست نمایشی به طور نمایشی استفعا کرده است و چرا به جای سخنگویی از سازمان برنامه و بودجه که وظیفه خطیری در حوزه اقتصاد به گردن نوبخت نهاده، کناره گیری نکرده است.
برخی نیز بیان داشتند که سخنگوی دولت برای اینکه از چشم‌ها دور بیفتد این استعفا را تدارک دیده است. درواقع مطرح شد که این استعفا نبود و مردم نیز به این موارد دلخوش نمی‌کنند.

آنچه در واکنش‌ها به اقدام اخیر نوبخت دیده می‌شود به زعم بسیاری نوعی بازی سیاسی است که بیشتر افکارعمومی را عصبانی کرد. درحالی که مردم به دنبال تغییرات بنیادی در تیم دولت هستند و به قول برخی همچون ناطق نوری، کناره گیری‌ها به سبب مشکلاتی که وجود دارد به مردم آرامش داده و روحیه انان را تقویت می‌کند، اما این قبیل کار‌ها بیشتر سرو کار گذاشتن افکارعمومی تعبیر می‌شود و آنان بیشتر از آنکه واکنش مثبت به این موارد نشان دهند واکنش شان منفی است.

در دیگر کشور‌های جهان وقتی مشکلات و بحرانی بروز می‌کند مسئولان مزبور مسئولیت کار را می‌پذیرند و در وهله اول از مردم عذرخواهی می‌کنند و سعی می‌نمایید به سرعت این موارد را مرتفع کنند، بسیاری از مسئولان نیز بعد از مرتفع شدن موضوع یا در همان حین استعفا می‌کنند تا عذرخواهی خود را نسبت به مردم و احترامی که به آنان می‌گذارند اینگونه ابراز کنند.

اما در بحران اقتصادی مزبور می‌بینم که دولتمردان نه با مردم به طور شفاف صحبت می‌کنند، نه عذرخواهی صورت گرفت است و نه حتی مسئولیت کار خود را بر عهده می‌گیرند و استعفا می‌دهند. اغلب دیده شده است که موضوع را به گردن افرادی می‌اندازند که هویت آنان برای مردم آشکار نیست و «جمشید بسم الله»‌ها در این زمینه با عنوان سوداگران ارز و دلار محکوم می‌شوند.

این درحالی است که بعد از بروز مشکلات اقتصادی و تشدید آن شاهد هستیم که دولتمردان از جمله رئیس دفتر رئیس جمهور مطرح می‌کند که تغییراتی در دولت در راه است و رئیس جمهور در حال مطالعه در این زمینه است. درحالی که افکارعمومی در انتظار تغییرات چشم گیر در کابینه و خصوصا تیم اقتصادی دولت هستند، یا با کندی این امر انجام می‌پذیرد و اسم آن تمام شدن دوره است به جای استعفا و کناره گیری مانند تغییر در ریاست کل بانک مرکزی و یا اینکه در پستی تشریفاتی مانند سخنگوی دولت این امر انجام می‌پذیرد که بیشتر از سوی افکارعمومی دهن کجی تلقی می‌شود تا عذرخواهی و ناراحتی دولت از وقایع پیش آمده در حوزه اقتصاد و تنگ شدن معیشت مردم.

با این حال افکارعمومی به دنبال تغییرات واقعی و نه کاذب در دولت هستند و حتی بیان می‌شود که مدل و الگوی اقتصادی دولت ناکارآمدتر از تیم اقتصادی است و بایستی هم در رویکرد و روش و هم در اعضای تیم اقتصادی تجدید نظر صورت گیرد و جامعه تغییرات را در نتیجه ببیند تا نسبت به عملکرد دولت اعتماد کند و امیدوار باشد. تا به حال دولت نشان داده اهتمامی و اراده‌ای در این زمینه ندارد وحتی برخی با این روند کند مطرح می‌کنند که افکارعمومی نبایستی منتظر تغییرات چشم گیر در دولت باشند.