.svg)
در خانه معترضان «جلیقه زرد» چه می‌گذرد؟
پارسینه: خواسته‌های جنبش معترضان فرانسوی موسوم به «جلیقه‌زردها» از حذف مالیات بر سوخت آغاز شد، اما گرانی اجناس، پایین آمدن قدرت خرید و ناکافی بودن دستمزدها نیز از جمله مواردی بود که معترضان آنها را به خواسته‌های اولیه خود افزودند.
به گزارش «پارسینه»، یکی از «جلیقه‌زردها» با دعوت از آنلیز بورژ، خبرنگار یورونیوز به خانه‌اش، شرح می‌دهد که گرانی چگونه زندگی روزمره او و خانواده‌اش را مختل و او را به اعتراض خیابانی علیه سیاست‌های دولت وادار کرده است.
استلا دووینی، شهروند ۵۲ ساله اهل شمال فرانسه است که می‌گوید از سه هفته پیش به جنبش «جلیقه‌زردها» پیوسته است. او در منزل خودش برای خبرنگار یورونیوز شرح می‌دهد که چگونه در زندگی عادی خود سختی‌ها و فشارهای مادی را تحمل می‌کند. در مورد مواد غذایی با نشان دادن یک بسته مرغ که از سوپرمارکت خریده می‌گوید: «این چیزی است که من از سوپرمارکت می‌خرم. ببینید، نصف قیمت خریدم. تاریخ مصرفش را ببینید. مستقیم می‌گذارمش در فریزر تا بلکه سالم بماند.»
در بسیاری از فروشگاه‌های فرانسه اجناسی که پایان تاریخ مصرف‌شان نزدیک است و تا یکی دو روز بعد فرا می‌رسد، به نصف قیمت و بعضی وقت‌ها کمتر از آن به فروش می‌رسند.
استلا با نشان دادن جنس دیگری می‌گوید: «این را هم از سوپرمارکت خریدم. آنجا من به سراغ قفسه‌های اجناس با قیمت معمولی نمی‌روم. فقط از قسمتی خرید می‌کنم که ۵۰ تا ۶۰ درصد تخفیف خورده.»
سپس آنلیز را به طرف ترموستات شوفاژ برده و به او می‌گوید دمای خانه را روی حداقل گذاشته چون قدرت پرداخت هزینه بالای انرژی را ندارد. او می‌گوید: «دمای خانه را روی ۱۷، ۱۸ می‌گذاریم چون فاکتور برق و گاز سنگین است. اگر دما را بیشتر کنم، باید هزینه بسیار بیشتری بپردازم.»
استلا توضیح می‌دهد که چگونه دچار بیماری شده و شغل خود را از دست داده است و خانواده‌اش تنها یا حقوق همسرش روزگار می‌گذرانند. او در این زمینه می‌گوید: «شوهرم ۲۵ سال است که با حقوق ماهیانه هزار و ۷۰۰ یورو در کارخانه خودروسازی کار می‌کند. اما وقتی هزینه‌های سوخت، گاز، برق، بیمه، بیمه پزشکی و غیره را در نظر بگیرید... من هرگز حتی یک مسافرت هم نرفته‌ام.»
او می‌افزاید: «دیگر بس است. خسته شدم. واقعا خسته شدم. ماکرون باید بیاید اینجا و ما در این وضعیت در این خانه ببیند. کاش جایمان عوض می‌شد.»
در فاصله ۳۰ ساله میان ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ میلادی فقر در فرانسه به میزان ۶۰ درصد کاهش یافت. اما از سال ۲۰۰۰ به بعد دوباره روند صعودی گرفت، به طوری که در سال ۲۰۱۶، ۹ میلیون نفر در این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کردند.
دانیل کنه که یک شهروند بازنشسته است، یکی از این افراد فقیر است. او با ماهی تنها ۷۰۰ یورو زندگی می‌کند. خبرنگار یورونیوز از او می‌پرسد چه دشواری‌هایی در زندگی روزمره دارد. و او چنین پاسخ می‌دهد: «مثلا برای خورد و خوراک. نیاز به کمک داریم چون گاهی لنگ یک یورو هستیم. راستش را بخواهید من دوست ندارم گدایی کنم. بنابراین همین طوری ادامه می‌دهم و وانمود می‌کنم که همه چیز خوب است. ولی در واقع هیچ چیزی خوب نیست.»
نمایندگان جلیقه‌زردها می‌گویند زندگی در فرانسه برای بیشتر مردم دشوار شده و این در حالی است که گروهی از اقلیت جامعه فرانسوی ثروت‌اندوزی می‌کنند.
با آن که دولت فرانسه در برابر فشار جنبش جلیقه‌زردها اجرای طرح افزایش مالیات سوخت را لغو کرد، اما اعتراض‌ها در فرانسه فروکش نکرده است. در چند روز اخیر گروهی از دانش‌آموزان دبیرستان‌ها در پاریس، مارسی، تولوز، نانت و چند شهر دیگر فرانسه نیز به جمع معترضان پیوسته‌اند.
این همان فرنگی هست که یک عده جاهل رفاهش را بر سر ما میزنند!!
فرانسه چرا میری همین تو کشور خودمون ازاین بدترش فراوان داریم...