.svg)
نگاهی به همه تقابل های ایران و عراق
پارسینه: تیم‌ملی ایران امروز مقابل عراق قرار می‌گیرند. دیداری که یادآور خاطرات زیادی از تقابل‌های تاریخی دو تیم است.
فرهیختگان نوشت: سالم شاکر پشت توپ قرار می‌گیرد. نفس‌ها در سینه حبس شده. در ورزشگاه کانبرا کسی روی صندلی‌اش ننشسته و پلک‌زدن برای ۱۸ هزار و ۹۲۱ نفر ممنوع شده است. حقیقی به‌دنبال اولین سیو در ضیافت پنالتی‌ها. بنجامین ویلیامز اجازه را صادر می‌کند. حرکت به سمت توپ و... گل. عراق ۷ - ایران ۶. پایان ماجرای تیمی که نمی‌خواست حذف شود. ای‌کاش حاج‌صفی هوا را برای مقصد پنالتی‌اش انتخاب نمی‌کرد؛ چه قدر خوب می‌شد اگر تیرک عمودی با امیری مهربان‌تر بود و حقیقی علاقه‌ای به گرفتن پنالتی‌ها از خود نشان می‌داد.
این ال کلاسیکو نیست!
سه سال و ۱۱ ماه و ۲۳ روز از آن بازی گذشته و به قول کی‌روش آن باخت، ۱۴۵۴ روز است که مانند تیغی در گلوی‌مان گیر کرده و راه نفس کشیدن را بسته است. البته بیشتر از ما، عراقی‌ها در عجبند از تقابل با ایران در جام‌ملت‌ها. آن‌ها نهمین حضور خود را تجربه می‌کنند و برای هفتمین‌بار باید در این تورنمنت به مصاف ملی‌پوشان بروند. جدال با آن‌ها برای ما حکم ال کلاسیکو یا مرگ و زندگی را هیچ‌وقت نداشته است. پیشینه دو تیم قابل قیاس نیست. پیروزی مقابل‌شان به هیچ وجه از بردن عربستان، کره و ژاپن شیرین‌تر و سخت‌تر نبوده، اما با این حال وقتی روبه‌روی‌شان قرار می‌گیریم ترشح آدرنالین به اوج خود می‌رسد و تا سرحد انفجار میل پیدا می‌کند. شاید، چون سبک فوتبال‌شان شبیه ما نیست. مثل ما غیرقابل پیش‌بینی هستند و هر لحظه ممکن است سورپرایز کنند.
حریفی برای تمام فصول
امشب شاهد بیست‌وهفتمین تقابل ایران و عراق خواهیم بود. از ۱۱ خرداد ۱۳۴۱ که با گل پرویز کوزه‌کنانی و هدایت حسین فکری با آن‌ها مساوی کردیم داستان‌مان شروع شد. در مسابقات مختلف و رویداد‌های گوناگون، سبز‌ها جلوی ما سبز شده‌اند و اغلب هم به‌عنوان بازنده زمین مسابقه را ترک کرده‌اند. مقدماتی المپیک، جام صلح و دوستی، مقدماتی جام‌جهانی، مسابقات غرب‌آسیا، بازی‌های آسیایی، جام الجی و... همان‌طور که می‌بینید جنس‌مان جور است و حالا در دبی، فرصت برای گرفتن یک انتقام دوسویه فراهم شده است.
تسویه‌حساب دوسویه
چرا دوسویه؟ چهار برد و دو باخت حاصل کار ما و عراق در جام‌ملت‌ها بوده است. به چهار پیروزی که در جام‌های ۱۹۷۲، ۱۹۷۶، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۱ به‌دست آمده، کاری نداریم. به‌سراغ آن دو شکست معروف می‌رویم. یکی در ورزشگاه آل‌مکتوم دبی و در جام‌ملت‌های ۱۹۹۶ رقم خورد و دیگری هم به آخرین باخت‌مان در این مسابقات برمی‌گردد که در تنها رویارویی ما و آن‌ها در مرحله حذفی شکل گرفت. حالا باز گذر ایران و عراق به ورزشگاه آل‌مکتوم کشیده شده است و چه زمان بهتر از الان برای تسویه‌حساب.
از دو باخت معروف در جام‌ملت‌ها گفتیم. حالا به سراغ پیروزی‌های شیرینی که در طول تاریخ مقابل عراق به دست آورده‌ایم، برویم. ۵۷ درصد بازی‌های ما با عراقی‌ها منتج به برد شده است و تنها در ۲۶ درصد رقابت‌ها شکست خورده‌ایم.
۶ سکانس از ایران و عراق
۲۲ آذرماه ۱۳۴۲ بود که نخستین برد ایران مقابل عراق در تاریخ ثبت شد. جایی که با هدایت حسین فکری در مقدماتی المپیک ۱۹۶۴ با حساب ۴ برصفر به برد رسیدیم. حمید شیرزادگان هت‌تریک کرد و گل دیگر هم به‌وسیله مصطفی عرب زده شد. آن پیروزی بهترین برد ملی‌پوشان مقابل حریف همیشگی بود.
بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ در تهران. ایران با سرمربیگری اوفارل نامی و ایرلندی، به مصاف عراق رفت و با یک گل به پیروزی رسید. یک دیدار حساس و حیاتی در دور دوم که ایران درصورت نباختن راهی فینال می‌شد، اما عراق حتما باید سه امتیاز را مال خود می‌کرد. بازی در حضور حدود ۹۰ هزار نفر ایرانی برگزار شد و ملی‌پوشان با گل دقیقه ۷۶ حسن روشن به برتری رسیدند و درنهایت به اولین قهرمانی خود در بازی‌های آسیایی دست پیدا کردند.
جام‌ملت‌های ۱۹۷۶ بود. ایران و عراق از سد یمن‌جنوبی گذشته بودند و جنگ برای سرگروهی بود. ورزشگاهی که پر شده بود و جایی برای سوزن انداختن نداشت. ناصر نورایی و حسن روشن در دقایق ۴۵ و ۵۸ گل زدند تا راه صعود به فینال هموار شود. در قهرمانی هت‌تریک کردیم و در سوی مقابل عراق در نیمه‌نهایی به کویت باخت.
مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۰۲ و دیدار حساس ایران و عراق در بغداد. حریف برای شکست ایران آماده بود. آن‌ها می‌خواستند انتقام باخت در جام‌ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان را بگیرند، اما موفق نشدند. ایران با هدایت بلاژویچ و با گل‌های علی کریمی و علی دایی به سه امتیاز ارزشمند دست پیدا کرد و ۲ بریک برنده شد. در بازی برگشت هم برد به ایران رسید، اما نهایتا دیدار با ایرلندجنوبی در ورزشگاه آزادی و...
سوم تیرماه ۱۳۸۶. عراق درگیر جنگ بود و مسابقات غرب‌آسیا برای آن‌ها بهترین فرصت بود تا خودشان را مهیای جام‌ملت‌ها کنند. به همین دلیل با ترکیب اصلی و با تمام ستاره‌ها به مسابقات غرب‌آسیای ۲۰۰۷ وارد شدند. در سوی مقابل ایران با تیم «ب» که سرمربیگری‌اش به عهده پرویز مظلومی بود پا به مسابقات گذاشت. دیدار نخست ما و آن‌ها صفر-صفر شد، اما دوباره در فینال روبه‌روی هم قرار گرفتیم و با گل‌های بادامکی و بیک‌زاده ۲ بریک برنده شدیم و به قهرمانی رسیدیم.
شاید هیچ‌کس تصور نمی‌کرد همان عراق بیاید و در جام‌ملت‌ها با عبور از سد تمامی رقبا به قهرمانی برسد. همان زمان بود که کار بزرگ تیم مظلومی بر همگان روشن و ارزش آن پیروزی مشخص شد. عراق به‌عنوان مدافع عنوان قهرمانی پا به قطر گذاشته بود.
آن‌ها برای اولین‌بار تا این حد جدی گرفته می‌شدند. ستاره‌های‌شان همچنان حضور داشتند. یونس محمود گل اول را وارد دروازه مهدی رحمتی کرد، اما در ادامه تیم افشین قطبی به خودش آمد و ابتدا توسط غلامرضا رضایی در دقیقه ۴۲ و سپس توسط ایمان مبعلی در دقیقه ۸۴ به گل رسید تا به یک برد دلچسب برسد. با این حال هم ما و هم عراق در یک‌چهارم حذف شدیم و به خانه برگشتیم.
ارسال نظر