.svg)
سیگنال‌های گفتاری مغز خواندنی می‌شوند
پارسینه: پزشکان آمریکایی در یک پروژه تحقیقاتی، سیستمی ابداع کرده‌اند که می‌تواند سیگنال‌های گفتاری مغز را به جملات نوشتاری تبدیل کند.
هدف از سیستم ابداعی خود به نام «رمزگشایی عصبی» را تغییر نحوه تعاملات بیمارانی عنوان کردند که به دلیل ابتلا به معلولیت‌های شدید قادر نیستند با اطرافیانشان ارتباط برقرار کنند. این موفقیت اولین دستاوردی است که نشان می‌دهد چگونه قصد ابراز لغات خاص را می‌توان از فعالیت مغزی استخراج و آن‌قدر سریع به متن نوشتاری تبدیل کرد که همگام با گفت‌وگوی طبیعی باشد.
این نرم‌افزار خوانش مغز در شکل فعلی خود تنها می‌تواند در خصوص برخی جملاتی کار کند که در زمینه آنها آموزش دیده است؛ اما محققان معتقدند که این نرم‌افزار پلی به سمت تولید سیستم قدرتمندتری است که می‌تواند لغاتی را که یک شخص قصد گفتن آنها را دارد فورا رمزگشایی کند.
پزشکان دانشگاه کالیفرنیا در سن فرانسیسکو این چالش را با هدف تولید محصولی آغاز کردند که به افراد معلول اجازه می‌دهد نسبت به ابزارهای جاری که از حرکات چشم و چرخش عضلات برای کنترل یک صفحه کلید مجازی استفاده می‌کنند، به صورت روان‌تری با اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند.
«ادوارد چانگ» متخصص علوم عصبی در دانشگاه کالیفرنیا سن فرانسیسکو گفت: تا این تاریخ هیچ سیستم گفتاری وجود ندارد که به کاربران امکان تعامل در بازه زمانی سریع یک مکالمه انسانی را بدهد.
این کار که هزینه آن را «فیس بوک» تامین کرده است با آزمایش بر روی سه بیمار مبتلا به صرع آغاز شد که قرار بود به دلیل بیماری خود تحت عمل جراحی مغز و اعصاب قرار بگیرند. پزشکان قبل از عمل جراحی بر سر این سه بیمار، دست‌کم برای یک هفته یک برچسب کوچک حاوی الکترودهای ریز قرار داده بودند تا از بخش‌هایی از مغز که مسئول بروز تشنج هستند، نقشه‌برداری کند.
محققان در بخشی از این مطالعه از بیماران، مجموعه سوالاتی را پرسیدند و از آنها خواستند تا فهرستی از ۲۴ پاسخ بالقوه را بخوانند و در حین این کارها فعالیت مغزی آنها را با استفاده از این الکتروها ثبت کردند. به این ترتیب محققان قادر به مطالعه نحوه پاسخگویی مغز به هنگام صحبت کردن فرد بودند، سپس یک شبکه عصبی مصنوعی برای رمزگشایی پیام استفاده می‌شود و سپس این پیام به نوشتار قابل فهم تبدیل خواهد شد.
این نرم‌افزار پس از آموزش از روی سیگنال‌های مغزی موفق شد که با دقت به ترتیب ۷۶ و ۶۱ درصدی، تشخیص دهد که چه سوالی را بیمار شنیده و چه پاسخی داده است.
در حالی که این روش هنوز در یک مرحله نسبتا اولیه قرار دارد اما امید می‌رود که این کار زمینه برخی از امکانات هیجان انگیز را بوجود آورد. گام بعدی شامل انجام آزمایشات بالینی برای آزمایش این فناوری در بیمارانی است که از لحاظ جسمی قادر به صحبت نیستند.
این نرم‌افزار خوانش مغز در شکل فعلی خود تنها می‌تواند در خصوص برخی جملاتی کار کند که در زمینه آنها آموزش دیده است؛ اما محققان معتقدند که این نرم‌افزار پلی به سمت تولید سیستم قدرتمندتری است که می‌تواند لغاتی را که یک شخص قصد گفتن آنها را دارد فورا رمزگشایی کند.
پزشکان دانشگاه کالیفرنیا در سن فرانسیسکو این چالش را با هدف تولید محصولی آغاز کردند که به افراد معلول اجازه می‌دهد نسبت به ابزارهای جاری که از حرکات چشم و چرخش عضلات برای کنترل یک صفحه کلید مجازی استفاده می‌کنند، به صورت روان‌تری با اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند.
«ادوارد چانگ» متخصص علوم عصبی در دانشگاه کالیفرنیا سن فرانسیسکو گفت: تا این تاریخ هیچ سیستم گفتاری وجود ندارد که به کاربران امکان تعامل در بازه زمانی سریع یک مکالمه انسانی را بدهد.
این کار که هزینه آن را «فیس بوک» تامین کرده است با آزمایش بر روی سه بیمار مبتلا به صرع آغاز شد که قرار بود به دلیل بیماری خود تحت عمل جراحی مغز و اعصاب قرار بگیرند. پزشکان قبل از عمل جراحی بر سر این سه بیمار، دست‌کم برای یک هفته یک برچسب کوچک حاوی الکترودهای ریز قرار داده بودند تا از بخش‌هایی از مغز که مسئول بروز تشنج هستند، نقشه‌برداری کند.
محققان در بخشی از این مطالعه از بیماران، مجموعه سوالاتی را پرسیدند و از آنها خواستند تا فهرستی از ۲۴ پاسخ بالقوه را بخوانند و در حین این کارها فعالیت مغزی آنها را با استفاده از این الکتروها ثبت کردند. به این ترتیب محققان قادر به مطالعه نحوه پاسخگویی مغز به هنگام صحبت کردن فرد بودند، سپس یک شبکه عصبی مصنوعی برای رمزگشایی پیام استفاده می‌شود و سپس این پیام به نوشتار قابل فهم تبدیل خواهد شد.
این نرم‌افزار پس از آموزش از روی سیگنال‌های مغزی موفق شد که با دقت به ترتیب ۷۶ و ۶۱ درصدی، تشخیص دهد که چه سوالی را بیمار شنیده و چه پاسخی داده است.
در حالی که این روش هنوز در یک مرحله نسبتا اولیه قرار دارد اما امید می‌رود که این کار زمینه برخی از امکانات هیجان انگیز را بوجود آورد. گام بعدی شامل انجام آزمایشات بالینی برای آزمایش این فناوری در بیمارانی است که از لحاظ جسمی قادر به صحبت نیستند.
منبع:بهداشت نیوز
ارسال نظر