.svg)
چرا مسئله کشمیر تا به حال حل نشده است؟
پارسینه: یک پژوهشگر و کارشناس ارشد مسایل منطقه با اشاره به اهداف و منافع هند و پاکستان در مساله کشمیر، توضیح داد که چرا این مساله همچنان میان این دو کشور لاینحل باقی مانده است.
فرزاد رمضانی بونش در ارزیابی خود از تحولات اخیر در کشمیر میان هند و پاکستان اظهار کرد: سابقه بحران در کشمیر بیانگر آن است که حداقل چند جنگ رسمی میان این دو اتفاق افتاده و در وضعیت کنونی هم به نظر می‌رسد نارندرا مودی وعده‌های انتخاباتی خود در مورد نحوه قانون کاهش اختیارات خودمختاری محلی در کشمیر را با دو انگیزه توسعه اقتصادی و حذف تروریسم به اجرا گذاشت و تلاش کرد تا در راستای حذف اختیارات ویژه کشمیر گام بردارد.
وی افزود: تحلیل‌گران و کارشناسان مسائل امنیتی و سیاسی در هند معتقدند زمانی که مودی این قانون را به اجرا گذاشت بهترین زمان بوده و او تلاش کرده با توجه به وضعیتی که هند دارد و برای جلب نظر رای دهندگان و همچنین جایگاه خوبی که در مجلس هند دارد، عملا روند کاهش خودمختاری کشمیر را مد نظر قرار دهد.
این کارشناس مسائل منطقه همچنین بیان کرد: بر اساس رویکرد توسعه اقتصادی در کشمیر و نیز برنامه‌هایی برای استقرار بیشتر نیرو‌های امنیتی در این منطقه مقابل تندرو‌های اسلامی و استقلال طلبان کشمیر از نظر آن‌ها اجرای این قانون تا حدی موفقیت‌آمیز بوده و در وضعیت کنونی نیز پاکستان توان چندانی در مقابله با هند در این زمینه را ندارد.
رمضانی بونش در ادامه اظهار کرد: از سوی دیگر هند با روابط مناسبی که با آمریکا و سایر بازیگران دارد تلاش کرده تا با جلب حمایت‌های بین‌المللی و به نوعی کاهش مخالفت برخی کشور‌ها و سیاست رویکرد خنثی کشور‌های اسلامی در این زمینه اهداف و منافع خود را در کشمیر پیگیری کند.
وی ابراز کرد: در این شرایط پاکستان نیز تلاش کرده تا از طریق رایزنی‌هایی در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی در مقابل رویکرد هند گام‌هایی را بردارد. اما به نظر می‌رسد بیشتر بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی در وضعیت کنونی با توجه به توان و نوع روابط خودشان با هندوستان به عنوان بازیگر مهم جنوب شرق آسیا تلاش کردند تا رویکرد خنثی، خویشتنداری، میانجی‌گرانه و حمایت از هند را داشته باشند.
این کارشناس مسائل منطقه همچنین با اشاره به رویکرد حمایتی چین از پاکستان گفت: این حمایت به نوع روابط راهبردی چین با پاکستان در مساله یک جاده- یک کمربند بر می‌گردد و در این راستا چینی‌ها، هندوستان را رقیب خود می‌دانند و در منازعه پاکستان و هندوستان از پاکستانی‌ها طرفداری می‌کنند.
رمضانی بونش یادآور شد: از سوی دیگر هند رویکرد خود را حفظ کرده و سطح روابطی که با آمریکا دارد با سطح روابط پاکستان با ایالات متحده قابل قیاس نیست. همچنین به نظر می‌رسد ترامپ تلاش کرده رویکرد و حمایت گسترده علنی خود را اعلام نکند و تلاش‌هایی را برای نوعی رویکرد حضور خود در منطقه و ایفای نقش در حل مساله کشمیر به انجام برساند.
وی در ادامه درباره این‌که هند و پاکستان دارای سلاح هسته‌ای هستند آیا احتمال بروز جنگ و درگیری شدید هم وجود دارد یا خیر؟ گفت: بحران کشمیر یک مساله دامنه‌دار میان هند و پاکستان بوده و با توجه به توانسته‌های هر دو کشور عملا شاهد برخوردهای نظامی نخواهیم بود، در واقع این بحران‌های مقطعی بین دو کشور وجود داشته و ترس از همه گیر شدن یا اجتناب از پیامد‌های گسترده امنیتی و سیاسی برای هر دو کشور مانع از جنگ هسته‌ای میان آن‌ها شده است.
این کارشناس مسائل منطقه همچنین بیان کرد: در واقع هند و پاکستان تلاش می‌کنند با توجه به وضعیت خود، منافع امنیتی‌شان در کشمیر را پیگیری کنند هر چند رویکرد سازمان ملل در چند دهه گذشته از آغاز روابط این دو مبتنی بر میانجی‌گری بوده، اما اختلاف منافع هند و پاکستان، نوع نگاه احزاب سیاسی و مذهبی به کسمیر و همچنین جریان استقلال طلبی که نه هند و نه پاکستان را به رسمیت می‌شناسند باعث شده تا بحران کشمیر به‌عنوان یک مساله لاینحل باقی بماند.
وی افزود: تحلیل‌گران و کارشناسان مسائل امنیتی و سیاسی در هند معتقدند زمانی که مودی این قانون را به اجرا گذاشت بهترین زمان بوده و او تلاش کرده با توجه به وضعیتی که هند دارد و برای جلب نظر رای دهندگان و همچنین جایگاه خوبی که در مجلس هند دارد، عملا روند کاهش خودمختاری کشمیر را مد نظر قرار دهد.
این کارشناس مسائل منطقه همچنین بیان کرد: بر اساس رویکرد توسعه اقتصادی در کشمیر و نیز برنامه‌هایی برای استقرار بیشتر نیرو‌های امنیتی در این منطقه مقابل تندرو‌های اسلامی و استقلال طلبان کشمیر از نظر آن‌ها اجرای این قانون تا حدی موفقیت‌آمیز بوده و در وضعیت کنونی نیز پاکستان توان چندانی در مقابله با هند در این زمینه را ندارد.
رمضانی بونش در ادامه اظهار کرد: از سوی دیگر هند با روابط مناسبی که با آمریکا و سایر بازیگران دارد تلاش کرده تا با جلب حمایت‌های بین‌المللی و به نوعی کاهش مخالفت برخی کشور‌ها و سیاست رویکرد خنثی کشور‌های اسلامی در این زمینه اهداف و منافع خود را در کشمیر پیگیری کند.
وی ابراز کرد: در این شرایط پاکستان نیز تلاش کرده تا از طریق رایزنی‌هایی در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی در مقابل رویکرد هند گام‌هایی را بردارد. اما به نظر می‌رسد بیشتر بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی در وضعیت کنونی با توجه به توان و نوع روابط خودشان با هندوستان به عنوان بازیگر مهم جنوب شرق آسیا تلاش کردند تا رویکرد خنثی، خویشتنداری، میانجی‌گرانه و حمایت از هند را داشته باشند.
این کارشناس مسائل منطقه همچنین با اشاره به رویکرد حمایتی چین از پاکستان گفت: این حمایت به نوع روابط راهبردی چین با پاکستان در مساله یک جاده- یک کمربند بر می‌گردد و در این راستا چینی‌ها، هندوستان را رقیب خود می‌دانند و در منازعه پاکستان و هندوستان از پاکستانی‌ها طرفداری می‌کنند.
رمضانی بونش یادآور شد: از سوی دیگر هند رویکرد خود را حفظ کرده و سطح روابطی که با آمریکا دارد با سطح روابط پاکستان با ایالات متحده قابل قیاس نیست. همچنین به نظر می‌رسد ترامپ تلاش کرده رویکرد و حمایت گسترده علنی خود را اعلام نکند و تلاش‌هایی را برای نوعی رویکرد حضور خود در منطقه و ایفای نقش در حل مساله کشمیر به انجام برساند.
وی در ادامه درباره این‌که هند و پاکستان دارای سلاح هسته‌ای هستند آیا احتمال بروز جنگ و درگیری شدید هم وجود دارد یا خیر؟ گفت: بحران کشمیر یک مساله دامنه‌دار میان هند و پاکستان بوده و با توجه به توانسته‌های هر دو کشور عملا شاهد برخوردهای نظامی نخواهیم بود، در واقع این بحران‌های مقطعی بین دو کشور وجود داشته و ترس از همه گیر شدن یا اجتناب از پیامد‌های گسترده امنیتی و سیاسی برای هر دو کشور مانع از جنگ هسته‌ای میان آن‌ها شده است.
این کارشناس مسائل منطقه همچنین بیان کرد: در واقع هند و پاکستان تلاش می‌کنند با توجه به وضعیت خود، منافع امنیتی‌شان در کشمیر را پیگیری کنند هر چند رویکرد سازمان ملل در چند دهه گذشته از آغاز روابط این دو مبتنی بر میانجی‌گری بوده، اما اختلاف منافع هند و پاکستان، نوع نگاه احزاب سیاسی و مذهبی به کسمیر و همچنین جریان استقلال طلبی که نه هند و نه پاکستان را به رسمیت می‌شناسند باعث شده تا بحران کشمیر به‌عنوان یک مساله لاینحل باقی بماند.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر