کهکشانی که همچنان مرموز است
پارسینه: تلسکوپ فضایی هابل موفق به ثبت تصویر زیبایی از یک کهکشان شد.
تصویری که تلسکوپ فضایی "هابل" موفق به ثبت آن شد، نمایی تاریک در صورت فلکی "دوپیکر" را نشان میدهد.
زمانیکه ستارهشناسان برای اولین بار این صورت فلکی را مورد مطالعه قرار دادند، سردرگم بودند. در ابتدا این صورت فلکی با دو جرم کهکشانی شناسایی شد که سحابی سیارهنمای دوتایی خود به نام "NGC ۲۳۷۱/۲" را دارد. این دو سحابی به تفکیک "NGC ۲۳۷۱" و " NGC ۲۳۷۲" نام دارند و در سمت چپ پایین و بالا سمت راست تصویر دیده میشوند.
این دو به همراه یکدیگر با عنوان "سحابی سیارهنما" شناخته میشوند. این نوع سحابی نوعی سحابی گسیلشی است که از گاز و پلاسما تشکیل شده است. این نوع سحابیها پس از مرگ ستارگان به وجود میآیند.
مدت عمر این سحابیها در مقابل با عمر چند میلیون ساله ستارهها کوتاه و حدود ۱۰ هزار سال است.
چنین سحابیهایی با سیارات ارتباطی ندارند. سحابی "NGC ۲۳۷۱/۲" زمانی تشکیل شده که یک ستاره شبیه به خورشید به انتهای عمر خود نزدیک شده است و لایههای بیرونی آن منفجر شده و مواد تشکیلدهنده آن به بیرون و فضا ریخته شده است تا یک باقیمانده ستارهای را تشکیل دهد.
این باقیمانده ستارهای در مرکز تصویر به عنوان یک ستاره روشن دیده میشود که در بین دو بخش " NGC ۲۳۷۱ " و " NGC ۲۳۷۲" قرار گرفته است.
ساختار این منطقه پیچیده بوده و در آن گرههای متراکم گازی دیده میشود.
زمانیکه ستارهشناسان برای اولین بار این صورت فلکی را مورد مطالعه قرار دادند، سردرگم بودند. در ابتدا این صورت فلکی با دو جرم کهکشانی شناسایی شد که سحابی سیارهنمای دوتایی خود به نام "NGC ۲۳۷۱/۲" را دارد. این دو سحابی به تفکیک "NGC ۲۳۷۱" و " NGC ۲۳۷۲" نام دارند و در سمت چپ پایین و بالا سمت راست تصویر دیده میشوند.
این دو به همراه یکدیگر با عنوان "سحابی سیارهنما" شناخته میشوند. این نوع سحابی نوعی سحابی گسیلشی است که از گاز و پلاسما تشکیل شده است. این نوع سحابیها پس از مرگ ستارگان به وجود میآیند.
مدت عمر این سحابیها در مقابل با عمر چند میلیون ساله ستارهها کوتاه و حدود ۱۰ هزار سال است.
چنین سحابیهایی با سیارات ارتباطی ندارند. سحابی "NGC ۲۳۷۱/۲" زمانی تشکیل شده که یک ستاره شبیه به خورشید به انتهای عمر خود نزدیک شده است و لایههای بیرونی آن منفجر شده و مواد تشکیلدهنده آن به بیرون و فضا ریخته شده است تا یک باقیمانده ستارهای را تشکیل دهد.
این باقیمانده ستارهای در مرکز تصویر به عنوان یک ستاره روشن دیده میشود که در بین دو بخش " NGC ۲۳۷۱ " و " NGC ۲۳۷۲" قرار گرفته است.
ساختار این منطقه پیچیده بوده و در آن گرههای متراکم گازی دیده میشود.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر