.svg)
پاسخ عادل عبدالمهدی به درخواست مقتدی صدر برای انتخابات زودهنگام
پارسینه: عادل عبدالمهدی در نامه‌ای خطاب به مقتدی صدر به درخواست او برای انتخابات زودهنگام پاسخ داد.
در پی انتشار بیانیه مقتدی صدر خطاب به عادل عبدالمهدی که در آن از وی خواسته بود تا به پارلمان رفته و اعلام انتخابات زودهنگام کند، نخست وزیر عراق با انتشار نامه‌ای به اظهارات وی پاسخ داد.
در نامه عادل عبدالمهدی خطاب به مقتدی صدر آمده است:
از من خواسته‌اید تا به پارلمان رفته و در آنجا خبر «انتخاباتی زودهنگام» را تحت نظارت سازمان ملل و یک کمیته جدید (انتخابات) اعلام کنم. من از شما تشکر می‌کنم؛ چرا که این حق هر رهبر (یک گروه) و هر شهروندی است که آنچه را که به عنوان منفعت ملی می‌بیند، از نخست وزیر بخواهد و شاید این اقدام، یکی از راه‌های خروج از بحران کنونی باشد.
گام‌هایی وجود دارد که من باید آن‌ها را بردارم و برخی دیگر باید از سوی افراد دیگر انجام شود؛ همچنانکه موانعی برای انجام این کار وجود دارد. اینکه نخست وزیر برای انتخابات زودهنگام به پارلمان رود، اقدامی کافی نیست؛ چرا که موادی در قانون اساسی (ماده ۶۴) وجود دارد که باید نخست وزیر بدان پایبند باشد. برای انتخابات زودهنگام باید رئیس جمهور با درخواست نخست وزیر برای انحلال پارلمان و دعوت به انتخابات زودهنگام در ظرف ۶۰ روز موافقت کند و این هم مسئله‌ای است که تنها با رای گیری پارلمان و موافقت با انحلال خود با اکثریت مطلق آرا (یعنی ۱۶۵ رأی) محقق خواهد شد و در پی آن، دولت مستعفی به دولت موقت تبدیل خواهد شد.
اگر هدف از انتخابات، تغییر دولت است، راه ساده تری وجود دارد و آن این است که جنابعالی به همراه برادر هادی العامری بر سر تشکیل دولتی جدید توافق کنید و در این صورت، نخست وزیر می‌تواند استعفا کرده و دولت جدید ظرف چند روز کار‌ها را در دست بگیرد.
در بخش دیگری از این نامه همچنین آمده است: من در سخنرانی اخیر خود اعلام کردم برخی از احزاب سیاسی در فهم معادلات جدید دچار مشکل شده اند؛ از این رو به وظیفه خود عمل نکرده و از همین رو، برای اعلام نظر خود ملت را به خیابان کشاندند. صندوق‌های رأی بهترین وسیله برای اظهارنظر است.
در پایان این نامه آمده است: در صورتی که نظامی دموکراتیک، وسیله کسب نظر ملت را فراهم کند، صندوق‌های رأی بهترین راه حل هستند. اما اگر یک فرد و یا یک حزب به دنبال اعمال نظر خود بر ملت باشد و یا افرادی نقابدار بیایند و دانشگاهی را ببندند و به نام ملت بر در‌های بسته آن مطلب بنویسند و یا مدیر یک مدرسه، نوجوانان را به نام ملت راهی خیابان‌ها کند، این اقدامی انحرافی است که در سنت‌های الهی و بشری برای آن مجازات تعیین شده؛ همچنانکه قانون برای آن مجازات دارد و این اقدام، نشانگر نظر ملت نیست.
در نامه عادل عبدالمهدی خطاب به مقتدی صدر آمده است:
از من خواسته‌اید تا به پارلمان رفته و در آنجا خبر «انتخاباتی زودهنگام» را تحت نظارت سازمان ملل و یک کمیته جدید (انتخابات) اعلام کنم. من از شما تشکر می‌کنم؛ چرا که این حق هر رهبر (یک گروه) و هر شهروندی است که آنچه را که به عنوان منفعت ملی می‌بیند، از نخست وزیر بخواهد و شاید این اقدام، یکی از راه‌های خروج از بحران کنونی باشد.
گام‌هایی وجود دارد که من باید آن‌ها را بردارم و برخی دیگر باید از سوی افراد دیگر انجام شود؛ همچنانکه موانعی برای انجام این کار وجود دارد. اینکه نخست وزیر برای انتخابات زودهنگام به پارلمان رود، اقدامی کافی نیست؛ چرا که موادی در قانون اساسی (ماده ۶۴) وجود دارد که باید نخست وزیر بدان پایبند باشد. برای انتخابات زودهنگام باید رئیس جمهور با درخواست نخست وزیر برای انحلال پارلمان و دعوت به انتخابات زودهنگام در ظرف ۶۰ روز موافقت کند و این هم مسئله‌ای است که تنها با رای گیری پارلمان و موافقت با انحلال خود با اکثریت مطلق آرا (یعنی ۱۶۵ رأی) محقق خواهد شد و در پی آن، دولت مستعفی به دولت موقت تبدیل خواهد شد.
اگر هدف از انتخابات، تغییر دولت است، راه ساده تری وجود دارد و آن این است که جنابعالی به همراه برادر هادی العامری بر سر تشکیل دولتی جدید توافق کنید و در این صورت، نخست وزیر می‌تواند استعفا کرده و دولت جدید ظرف چند روز کار‌ها را در دست بگیرد.
در بخش دیگری از این نامه همچنین آمده است: من در سخنرانی اخیر خود اعلام کردم برخی از احزاب سیاسی در فهم معادلات جدید دچار مشکل شده اند؛ از این رو به وظیفه خود عمل نکرده و از همین رو، برای اعلام نظر خود ملت را به خیابان کشاندند. صندوق‌های رأی بهترین وسیله برای اظهارنظر است.
در پایان این نامه آمده است: در صورتی که نظامی دموکراتیک، وسیله کسب نظر ملت را فراهم کند، صندوق‌های رأی بهترین راه حل هستند. اما اگر یک فرد و یا یک حزب به دنبال اعمال نظر خود بر ملت باشد و یا افرادی نقابدار بیایند و دانشگاهی را ببندند و به نام ملت بر در‌های بسته آن مطلب بنویسند و یا مدیر یک مدرسه، نوجوانان را به نام ملت راهی خیابان‌ها کند، این اقدامی انحرافی است که در سنت‌های الهی و بشری برای آن مجازات تعیین شده؛ همچنانکه قانون برای آن مجازات دارد و این اقدام، نشانگر نظر ملت نیست.
منبع:شبکه تلویزیونی آفاق
ارسال نظر