یک بلاگر حزب‌اللهی: درود بر تحریم!

دلیلش مشخص است. کسی که قدرتمند باشد، از ضعیف تر از خود نمی ترسد. این ضعیف تر است که از قوی می ترسد. کدام قدرتی به قدرت خداوند متعال می رسد؟ کسی که به قدرت خداوند ایمان و توکل داشته باشد از هیچ نمی ترسد. آن هیچ می خواهد آمریکا باشد،‌ 5+1 باشد یا اسرائیل! فرقی نمی کند آن هیچ که و چه باشد.

اما این مسئله ی تحریم یک فایده ی نیک هم دارد. ما را به خودمان می آورد. خسته شدیم از این همه زندگی تجملاتی و پر زرق و برق! از این همه مصرف گرایی. مثلا حالا اگر یخچالت وسعتی به هیکل یک گاو نداشته باشد، چه می شود؟! اجاقت اگر فر همه فن حریف ِ شصت میلیونی نباشد چه بهتر! از دردسرهای پختن غذاهای رنگارنگ هم، راحت می شوی! این فیلم های 24 ساعته ی تکراری شبکه ی نمایش را در یک تلویزیون ِ 21 ببینی چندان تفاوتی نمی کند با تلویزیون 42 ! یا گاهی 402 !‌ تویی که از مایکروفر سالی یک بار هم استفاده نمی کنی، این گاز برقی که کلی هم برق ریخت و پاش می کند به چه کارت می آید؟! یکی نیست بگوید این وسایل برقی به کار کشورهایی می آید که گاز ندارند. آنها چون مجبورند، از وسایل برقی استفاده می کنند. ایران که بحمدالله وفور نعمت گاز است!

سالهای قبل از انقلاب را در نظر بگیرید. برای وضو گرفتن یخ حوض می شکستند، یک پیت در دست می گرفتند و برای گرفتن گاز در سرمای زمستان کلی در صف می ایستادند و برای گرم کردن خانه ی شان با چراغ های آلور و با کلی صرفه جویی از آن استفاده می کردند. هزار و یک رقم ظرف و کاسه و بشقاب برای پزدادن جلوی هم نداشتند. تعداد سالهای خوشبختی یک نوعروس را تعداد وانت ها و کامیون های جهازش نمی دانستند، با بالا و پایین رفتن قیمت سکه و ارز قبض روح نمی شدند، ساده زندگی می کردند، شاد بودند، عمر طولانی داشتند و سبک، جان به عزرائیل ِ گرامی می دادند. حالا این فرشته ی الهی چه زحمتی می کشد که بتواند جان ما آدمهای غرق در دنیا را بگیرد!

پیروی از سنت رسول الله هم که بماند!

درست است که با پیشرفت تکنولوژی، زندگی ها راحت تر شده است. و همین راحت شدن زندگی گرچه که به مذاق آدمی خوش می آید، ولی مضراتی دارد که نتیجه اش می شود تنبلی و کسلی و بی عاری و حرص و آز و چشم و هم چشمی و دعوا و قهر و آشتی و کدورت و دلخوری و قرض و وام و زندان و ... و آخرش هم سکته !

تحریم ما را به خودمان می آورد که دیگر اجاق گاز لوفرای ایتالیا برایمان صادر نمی شود! دیگر یخچال ساید بای ساید و درد بای درد فلان کشور وارد نمی شود! از دست این قبیل اجناس خارجکی هم راحت میشویم!

البته ناگفته نماند که چون مارک های ایرانی خیلی زود خراب می شوند، ملت هزینه ای که باید برای تعمیر وسایل بدهند را همان ابتدا به یک جنس درجه ی یک خارجکی می دهند! اگر شرکت های ایرانی درست تولید کنند، مطمئنا مردم نیز درست مصرف خواهند کرد.