تاریخ: قصه پرغصه زمینخواری در ایران که «تاریخ» شده است
پارسینه: منبع: http://www.iranianshistoryonthisday.com
شورای شهر تهران 11 اسفند سال1347 (دوم مارچ 1969) اسامي پاره اي از كساني كه سیل گیرها و تپه های اطرف اين شهررا با جعل سابقه (وراثت) و تبانی با برخی ماموران ثبت اسناد به نام خود ثبت داده و بالا كشيده بودند به روزنامه ها داده بود تا منتشر کنند و مردم آگاه شوند و از آنان «زمین» نخرند و اخطار شده بود که به این اراضی پروانه ساختمان داده نخواهد شد. تعقیب قضایی بیشتر این زمین خوارها دشوار بود زیرا که ثبت سندها مربوط به دهه های پیش از آن بود و مشمول قاعده «مرور زمان» شده بود. چند روز پیش از این تصمیم شورای شهر تهران، دولت مقررات مربوط به محدوده 25 ساله تهران را با هدف جلوگیری از بزرگ شدن غیر ضروری این شهر به اجرا در آورده بود و ايجاد ساختمان و دادن خدمات شهري در خارج از محدوده را ممنوع کرده بود که پس از پيروزي انقلاب در 22 بهمن 1357 (11 فوریه 1979)، ضابطه محدوده ناديده گرفته شد و گروهي از موقع و فرصت به دست آمده استفاده كردند و بدون كسب پروانه، حتي در ساعات شب در اراضي خارج از محدوده از جمله اراضي متعلق به غير به ساختن خانه سرگرم شدند و بدون مجوز، آب و برق دولتي به اين ساختمانها وصل كردند و مشكلات شهري تهران و
گسترش بي رويه شهر از همان زمان آغاز شد و متعاقب آن سيل مهاجرت به پايتخت سرازير گرديد و ....
ماجراي مسيل خواري و هرنوع زمين خواري در تهران و چند شهر دیگر ایران قصه اي است طولاني که ضعف اداری و اخلاقیات، خودخواهی و آزمندی شماری از شهروندان را منعکس می کند. درپی تغییر نظام حکومتی ایران، شوراي انقلاب داشتن بيش از يك خانه و يك آپارتمان را ممنوع كرده بود و كسي مي توانست داراي زمين ساختماني باشد كه كمتر از يك خانه و يك آپارتمان می داشت و اراضی موات (بی حاصل و عملا مرده) نمی توانست بیش از مدت معینی بلا استفاده بماند. اين قانون و نيز تاسيس سازمان اراضي شهري داشت مسئله زمين خواری را حل مي كرد كه كان لم يكن شد (ازمیان رفت) و بعدا با وضع ضوابط دیگری، به نام ایجاد تاسیسات و انبار و ... اراضی دولتی را واگذارکردند که به جای ساخت انبار و ... بفروش رفتند و خانه سازی شدند حتی روی کوهها و در ارتفاعات که از عوامل بزرگ شدن چند شهر و تهران است که تهران بر روی کمربند زلزله قرارگرفته است. پس از انقلات تاچند سال افراد جرات نمی کردند برای مدتی طولانی به سفر روند و کسی را درخانه نگذارند زیرا که تصاحب و با شرایطی واگذار می شد.
ارسال نظر