پشت پرده جالب استیضاح عباسی

بحث استیضاح وزیر ورزش و جوانان که از مدت ها قبل و پیش از اعزام کاروان ورزشی کشورمان به المپیک 2012 لندن استارت خورده بود، سرانجام روز چهارشنبه هفته گذشته از سوی مجلس نشینان اعلام وصول شد تا بدین ترتیب عباسی وزیر ورزش ده روز فرصت داشته باشد تا از کارنامه یک ساله خود در این وزارتخانه نوپا و تازه تاسیس نماید.

اینکه مجلس از وزیران توضیح خواسته و در جهت منافع مردم و نه منافع شخصی(!) گام بردارد نه تنها ایرادی ندارد، بلکه جزو وظایف لاینفک این نهاد نظارتی و قانونگذاری کشور می باشد و اگر این کار از سوی نمایندگان مردم اجرایی نشود آنان با سوگندی که درپیشگاه قرآن کریم یاد کرده اند، مسئول و پاسخگو خواهند بود.

اما در خصوص وزیر ورزش و جوانان شواهد و قرائن حاکی از مسائل دیگری است. اینکه یکی از نمایندگان پس از عزل مدیرکل استان خود ناگهان و از روی اتفاق (!) به یاد مشکلات مردم بیفتد شبهه برانگیز است و نمی توان آن را به دغدغه های ملی وی مرتبط دانست.
خصوصاً اینکه بدانیم ایشان با عزل مدیر قبلی موافق بوده اما بدنبال جایگزینی یکی از دوستان و آشنایان خود به جای وی بوده است و دلخوری اش از وزیر این است که چرا گزینه مورد نظرش را به عنوان مدیرکل منصوب ننموده است؟!

اینکه استیضاح عاملی برای رسیدن به منافع قومی و محلی قرار گرفته و از آن به عنوان ابزاری برای کسب امتیازات استفاده شود به هیچ عنوان مورد قبول مردم حتی آنانی که نماینده منتخب خود را برگزیده اند هم نیست.

اینکه عباسی امروز بخواهد با نمایندگان استیضاح کننده دور یک میز نشسته و با آنها به توافق برسد هم اصلاً کار سختی نیست ، کافی است که بودجه وزارت ورزش و جوانان که بنا به ضرورت و در نظر گرفتن پروژه های ملی میان استان های مختلف تقسیم می شود را از تعدادی از مناطق بگیرد و به مناطقی که نمایندگان استیضاح کننده از آنجا به مجلس راه یافته اند تخصیص دهد.
اما به عنوان مثال آیا انصاف است که حق جوان محروم سیستان و بلوچستانی که از حداقل امکانات ورزشی برخوردار است را گرفته و به جوان استان دیگری بدهیم؟!

جوانان این مرز و بوم از هر نژاد و قومی که باشند ایرانی هستند و دولت موظف است امکانات و شرایط را به گونه ای فراهم نماید که همه آنها از حداقل نسبی برخوردار گردند.
بنابراین برای وزیر ورزش کم کردن بودجه یک استان و اختصاص آن به چند استان دیگر و افزایش بودجه های آنها اصلاً امر محال و ناشدنی نیست، البته به این شرط که چشم خود را بر روی عدالت بسته و دل به صندلی وزارت ببندد، اما آیا به واقع با تحمیل این خواسته به وزیر، وظیفه نمایندگی خود را به نحو احسن انجام داده ایم؟!

آیا نمایندگان مجلس ضمن حفظ حق و حقوق مردم بخش، شهر و استان خود نباید نگاه جامعی نیز به کل کشور داشته باشند و دنبال استیفای حقوق حقه مردم باشند؟

شاید بعد از خواندن این سطور پیش خود بگوئید که خیلی با عینک بدبینی به استیضاح وزیر ورزش و جوانان نگاه کرده ایم و یا بسیار یک طرفه به قاضی رفته ایم اما به ما حق بدهید در شرایطی که وضعیت اقتصادی حاکم بر کشور به هیچ عنوان قابل قبول نیست و تورم با رشد فزاینده ای روبرو شده، بازار ارز و سکه به شکل وحشتناک و غیر قابل مهاری در حال حرکت رو به جلو است و بخش عظیمی از جامعه با مشکل نان شب مواجه شده اند، به جای اینکه فکر و ذکر نمایندگان مردم معطوف به این امر و اتخاذ راه حل مناسبی برای برطرف کردن این معضلات باشد، آنها برای حل مشکل ورزش به فکر افتاده اند! آن هم در شرایطی که به اذعان دوست و دشمن ورزش ایران در المپیک و پارالمپیک 2012 لندن بهترین نتایج تاریخ خود را کسب نمود و در جهان بار دیگر مطرح شد. اگر به واقع بخواهیم موقعیت ورزش ایران را نسبت به چهار سال قبل که المپیک پکن برگزار شد وضعیف ترین نتایج تاریخ ورزش در آن رقم خورد، مقایسه کنیم آیا استیضاح وزیر از روی عدالت و انصاف است؟

امروز که ورزش ما به رغم بسیاری از کار شکنی دوستان دوشمن نما در داخل و نامه نگاری های متعدد آنان با فدراسیونها ی جهانی و کمیته بین المللی المپیک با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کند، مجلس نشینان به جای کمک به وزیر در جهت برطرف نمودن این مشکلات، بار دیگری را هم به روی دوش وی می گذارند تا به گمان خود و ساده پنداشتن مردم بگویند می خواهیم مشکلات ورزش را برطرف نمائیم!

بی گمان در ورزش هم مثل بسیاری دیگر از جاها مشکلات و نواقصی دیده می شود که می توان آنها را در فضایی گرم صمیمانه و به دور از حب و بغض های شخصی مطرح و با ارائه راه حل های کارشناسانه و نه مغرضانه برطرف نمود. امروز انتظار به حق مردم ایران اسلامی از مجلس شورای اسلامی چاره اندیشی و اتخاذ تصمیمات درست و سریع برای برطرف نمودن مشکلات معیشتی آنها است چرا که ادامه این طریق نه تنها باعث فقیر شدن بیش از پیش قشر ضعیف و یا حتی متوسط جامعه بلکه باعث انحرافات بیشتر و وقوع جرم و جنایت های زیادتری در سطح کشور خواهد شد. با نگاه خوشبینانه و برداشتن همان عینک بدبینی که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد اگر تمام فکر و ذکر نمایندگان که پای برگه استیضاح عباسی را امضاء نمودند هم خیر و صلاح ورزش کشور باشد!

باز هم ارائه راه حل برای مهار تورم و گرانی آزار دهنده که تمام سطح کشور و کلیه اقشار جامعه را در برگرفته است، در الویت قرار دارد، چرا که اگر نان شبی نباشد، ورزشی هم نخواهد بود که حالا به فکر موفقیت و سربلندی آن باشیم.

در پایان امیدواریم نمایندگان مجلس شورای اسلامی با اولویت بندی خواسته های به حق مردم و به دور از حب و بغض های شخصی، قومی و محلی خود به قضاوت نشسته و در جهت اهداف عالیه نظام جمهوری اسلامی ایران گام بردارند. ان شاءالله.